Een plan is een plan is een plan is een plan. En de realisatie van het plan tot iets dat werkelijkheid wordt, gaat vrijwel altijd helemaal anders dan hoe je het bedacht had in het plan. Dat geeft niet. Als je maar een doel voor ogen hebt. Want dan kan je je aanpassen aan de omstandigheden. Zo gaat het ook met Het Grote Plan van Ruud & Teunis op La Palma.
Iedereen weet inmiddels wel van Het Virus en dat het niet handig is om vakantiehuizen op La Palma te bouwen als er ergens ver weg in China een foute vleermuis rond vliegt die de hele wereldbevolking besmet met ziektekiemen voor in de longen en zo al het toerisme wereldwijd plat legt. Misschien wel voor jaren. Dat zijn wij.
Maar wat ik nog niet verteld had in dit blog is dat er ook een probleem is opgedoken bij het verkrijgen van de hypotheek die ons was toegezegd door de Caixabank en waar we op rekenden. In Spanje heeft men twee kadasters. In het ene kadaster, het Catastro, wordt vastgelegd hoe de grenzen lopen tussen alle percelen. In het andere kadaster, het Registro, wordt het eigendom van de percelen vastgelegd. Beide registratiesystemen mogen elkaar niet tegen spreken, als je een rechtsgeldige handeling met zo’n perceel wil verrichten, bijvoorbeeld een hypotheek wil vestigen. Heel onhandig als dit toch het geval is, want dan moet de tegenstrijdigheid gecorrigeerd worden en dat kost tijd, en ook geld trouwens. Dat zijn wij alweer, weten wij sinds kort.
We wachten nu op het invliegen van de de cameraploeg van ‘Ik Vertrek’. We balen flink van van deze nieuwe hindernis op onze weg. Maar ook weer niet heel erg. Op La Palma komt alles uiteindelijk altijd goed. Als je geduld en tijd hebt. En als je geen geduld hebt, moet je maar geduld leren. Daarom wonen we nu in een Boeddhahuis.
Bij de taxatie van de waarde van onze finca, ten behoeve van de hypotheekverstrekking, is gebleken dat er iets mis is gegaan ten tijde van de aankoop van ons perceel, of beter geformuleerd: ten tijde van de verkoop ervan, aan ons. De perceelgrenzen (waarover vóór onze aankoop onduidelijkheid bestond) zijn door de vorige eigenaar met alle buren van destijds eenduidig vastgesteld. Deze grenzen staan inmiddels ook correct genoteerd in het Catastro. Echter. Volgens het Catastro is ons kavel iets meer dan 10.000 vierkante meter groot, hetgeen correct is. Maar in het Registro is vastgelegd dat ons kavel slechts iets meer dan 7.000 vierkante meters telt. Dat klopt niet. Valt ook na te rekenen aan de hand van de gegevens van het Catastro en de sattelietbeelden. Maar dat maakt niet uit. De gegevens uit beide registraties komen niet met elkaar overeen. Om die reden kan de bank vooralsnog geen hypotheek verstrekken. De gegevens in het Registro moeten worden aangepast.
Na bemiddeling van ‘onze man bij de Caixabank’ kan de notaris uit Los Llanos dit probleem voor ons oplossen. Het realiseren van de oplossing duurt volgens de notaris tussen drie en zes maanden. En of we dan even twee duizend euro aan hem willen overmaken als aanbetaling. Ja, dat is dezelfde notaris die destijds waarschijnlijk een fout heeft gemaakt bij het passeren van de stukken rond de aankoop van de finca. Dát willen we dus niet. Ons is destijds door notaris, aankoopmakelaar én verkoopmakelaar gegarandeerd dat alle papieren in orde waren en dat we veilig konden kopen. De heren zoeken het dus maar uit met elkaar. Wij gaan die twee duizend euro niet zonder slag of stoot betalen. Desnoods halen we Zorro erbij… Zorro is nobel, sterk, moedig en dapper en zal ons wel helpen.
Onze aankoopmakelaar van destijds is nu voor ons aan het uitzoeken hoe we één en ander weer vlot kunnen trekken, zonder die twee duizend euro te hoeven betalen. We gaan zien wat het wordt. Hij is gewaarschuwd. We weten waar Zorro woont.
Gegeven Corona hebben we helemaal geen haast met de bouw van het derde huis, momenteel. Van ons eigen geld kunnen we de twee huizen die in aanbouw zijn afbouwen, zeker na de afspraken die we deze week met Óscar hebben gemaakt. We hebben afgesproken om twee grote uitgaven (aanleg zuiveringsinstallatie voor het afvalwater en aanleg van de energievoorziening voor het totale project van vier huizen), uit te stellen tot na het moment van hypotheekverstrekking. En besproken welke bouwtechnische consequenties dit heeft. De beide huizen in aanbouw worden volgens planning opgeleverd en zijn dan bewoonbaar maar niet verhuurbaar, omdat nog niet aan alle bouweisen van de afgegeven vergunning is voldaan. Als de hypotheek er onverhoopt niet komt, of als alles coronatechnisch zo slecht gaat in de nabije toekomst, dat we de hypotheek niet willen, hebben we drie of vier jaar om te sparen voor de afronding van het project. Dat gaat ons lukken.
De Corona kwam uit het niets, verraste alles en iedereen en gooit een hoop overhoop. Maar onze aannemer slaagt erin de bouw toch min of meer volgens planning doorgang te laten vinden, daarbij geholpen door het droge weer in de maanden januari en februari. Na twee weken van verplichte bouwstop zijn de mannen afgelopen week weer begonnen. Morgen zal ik foto’s laten zien van de voortgang. In augustus, mogelijk al in juli, zouden we onze Boeddha vaarwel kunnen zeggen. Niks mis met onze Boeddha, maar we verheugen ons erg op ons eigen huis. Bovendien zit Jozef dan al meer dan anderhalf jaar opgesloten in een rol verhuispakpapier in het donker van verhuisdoos ‘Woonkamer1’. Dat hadden we niet met hem afgesproken.
Overigens stond de start van de bouw van ons derde huis gepland voor eind oktober. Qua planning is er dus nog niets aan de hand. Ruud en ik hebben na wat wikken en wegen al wel besloten dat het heel gek moet gaan lopen met dat virus, voordat we zullen afzien van de bouw van dat huis. We vinden ons kavel eenvoudigweg te mooi en ons plan te leuk, om zomaar op te geven. We gokken erop dat de toeristen aan het eind van 2021 weer mogen en zullen komen, zoals ze tot voor kort naar ons eiland kwamen. Rien ne va plus.