Vanavond kwamen we op een wat later tijdstip dan gebruikelijk is aan op onze finca voor onze ‘avondronde’. We hadden een wat langer face-timegesprek gehad met familie in Nederland. Eén van de goede dingen van deze tijd: je praat vaker met mensen die je na staan en de gesprekken gaan met enige regelmaat wat dieper dan normaal het geval is. Maar daardoor kwamen we dus wel wat later aan op de finca.
De zon was al zo’n beetje onder toen we begonnen aan ons rondje tussen de fruitbomen. We maken dit rondje nu dagelijks, want we hebben ‘serpeta’ in de naranjas en Ruud houdt nauwlettend in de gaten hoe deze plaag zich ontwikkelt. Het ziet er naar uit dat we de serpeta-beperkende maatregelen voorlopig nog niet kunnen versoepelen. Daarover een andere keer meer.
Op het eind van het tweede terras aan de noordzijde kwamen we dit echtpaar tegen.
Twee libelles innig met elkaar verstrengeld op een takje in de top van een serpetavrije sinaasappelboom. Werkend aan hun toekomst.
In de vergroting is het een hele mooie foto geworden, vind ik zelf. En dat met een lullig cameraatje dat na vele jaren van veelgebruikerij bijna uit elkaar valt van ellende.
Ook Ruud en ik werken aan de toekomst. Vanochtend hadden we een prima gesprek met Óscar, onze aannemer. Ook dat was een gesprek met diepgang. We zaten zo’n twee-en-een-half uur rond de tafel (op gepaste afstand van elkaar). We hebben onze planning aangepast aan de omstandigheden. Ruud en ik zijn blij en ietwat opgelucht met de uitkomsten van het overleg. Maar daarover in een volgende blogpost meer. Hey! Dit lijkt wel een cliffhanger! 🙂
Als de toekomst gearriveerd is, koop ik een nieuwe camera. Eén met een pracht van een zoomlens. Er valt hier veel moois te fotograferen in de uitvergrootstand. In de boomgaard en daarbuiten. Maar eerst: huizen bouwen!