Isla Verde

Vorige week zondag wandelden Ruud en ik mijn lievelingswandeling; de wandeling die ik tegenwoordig de Grote Briestaswandeling noem. De Grote Briestaswandeling is mijn favoriete wandeling op het eiland. We lopen de tocht dus vaker. Een routebeschrijving vind je hier. Er is ook een Kleine Briestaswandeling, de Boswandeling van Puntagorda naar Briestas, en weer terug. De routebeschrijving van die kortere wandeling vind je hier.

 

Maar vandaag dus de Grote Briestas Wandeling. De wandeltocht is ongeveer 20 km lang. Dagvullend. We begonnen om kwart over elf in de ochtend. Rond half zeven in de avond zagen we de gele muren van het restaurant weer terug. De wandelroute voert je door de vele afwisselende landschappen die het binnenland van noordelijk La Palma rijk is. Dennebossen. Wijnvelden. Bloemenweiden. Boerenerven. Kleine gehuchtjes. Geen oceaan (nou ja, op verre afstand) en geen vulkanen tijdens deze tocht. Je kijkt op gegeven moment al wandelend wel tegen de steile muren van de Caldeira de Taburiente op, om op de randen hoog boven je in witte stipjes de vormen van de telescopen te ontdekken. En dan zijn er de majestueuze oude dennebomen die je tegen komt terwijl je wandelend je weg zoekt. En de in het lange manshoge gras verborgen paadjes langs stenen muurtjes en verborgen akkers, waarover je het grootste deel van de route loopt. Of de wolkenlandschappen als je in de buurt van Roque del Faro komt, waar de wolken vrijwel altijd tegen de bergkam opstijgen en het bos het karakter van een sprookjesbos krijgt..

Ik ga verder weinig woorden besteden aan de tocht. De routebeschrijving kan je elders vinden. Ik ga de tocht laten ZIEN. In 64 foto’s. Achter elkaar. Daar komt-ie…  Mijn favoriete wandeling op La Palma!

 

Als je dit leest, en je hebt alle foto’s gezien, begrijp je vast waarom men La Palma het Groene Eiland, La Isla Verde, noemt. Begin oktober, als de druiven op de wijnvelden rijp zijn en de bladeren beginnen te kleuren, wil ik weer.