Dat u vooral niet denkt dat Ruud en ik een beetje aan het vakantie vieren zijn op La Palma! Ruud is nu al voor de achttiende (!) opeenvolgende werkdag de terassen van de finca aan het opruimen en aan het maaien. Een heidense klus. En hij moet het vrijwel helemaal alleen doen.
Omdat alles op de finca in de afgelopen jaren flink is verwaarloosd, en Kakien op ons verzoek uitsluitend het meest hoognodige werk heeft verricht, kan Ruud pas met het maaiwerk beginnen nadat eerst grote stenen, afvalhout van jarenlang snoeiwerk en landbouwplastics van het land zijn verwijderd. We hadden al een paar keer eerder zo’n opruimsessie van het plastic uitgevoerd, maar het lijkt wel of er steeds weer nieuwe ‘oude irrigatiepijpen’ komen boven drijven vanuit de grond. Daarnaast staan er overal struiken waarvan de stengels al flink aan het ‘verhouten’ zijn. Dat maait niet fijn. En dan hebben we nog die hopeloze taluds waar je met kunst en vliegwerk een balanceeract moet uitvoeren tijdens de maaioefening. Een heidense klus.
Zelf beleefde ik in de afgelopen periode drie van de drukste werkweken die er voor mij zijn in het jaar. Moet je maar geen administratiekantoor ‘doen’. April is altijd een topmaand voor belastingaangiften, jaarrekeningen en kwartaaloverzichten, die allemaal tegelijkertijd en liefst zo snel mogelijk af moeten. Niet anders dan vroeger in Nederland. Maar het viel soms best zwaar om dagenlang achter de laptop te zwoegen, terwijl buiten de zon schijnt en Ruud veel leuker werk doet in onze boomgaard en veel te druk is.
Maar vandaag is het 1 mei. Op de Dag van de Arbeid is het weer rustig bij de klanten van mijn kantoor. De deadlines zijn gehaald of in een enkel geval bij gebogen. Vanaf morgen kan ik Ruud af en toe weer helpen. We hoeven ‘nog maar’ één van de zeven terrassen, maar dat terras is wel flink lang en flink breed…
Inmiddels zijn we tussen de bedrijven door ook nog flink vruchten aan het plukken. Terwijl in Nederland de koningsdag verregende (zo heb ik begrepen), was ik in de middag onder een heerlijk oranjezonnetje sinaasappels aan het verzamelen. Dat plukken gaat met de hand. Je wurmt je tussen de takken van een boom, zodat alle sinsaasappels om je heen hangen en je ze van binnen de boom uit kunt plukken. Met je éne hand pak je het steeltje vast, met de andere hand pak je de sinaasappel. Je draait de sinaasappel bij het steeltje van de boom af. Trekken helpt niet, je moet draaien.
Op advies van Kakien en Antonio, de vorige eigenaar van onze boomgaard, heeft Ruud inmiddels kennis gemaakt met ‘Erwin’. Erwin heeft een boerderij vlakbij de Montana de Mira Flores, iets verderop in het dorp. Hij verzamelt de fruitoogsten van kleine boertjes uit de omgeving om ze in grotere partijen naar de handelaren in Los Llanos te brengen. Op vier avonden in de week kan je fruit bij hem afgeven. Hij betaalt uit per maand op de derde van de eerstvolgende maand. Zo gaat dat in Puntagorda. Onze sinaasappels leveren 60ct de kilo op als ze een goede grootte hebben en voldoende gaaf zijn aan de buitenkant (dat zijn de meeste van onze sinaasappels, hebben we niks voor hoeven te doen). Als de kwaliteit minder is, doen ze 50ct de kilo. Avocado’s doen 3 euro de kilo bij Erwin. Voor onze mislukte pluk (de steeltjes) ontvingen we toch nog 2 euro.
Het harde werken van Ruud is niet helemaal onopgemerkt gebleven. Sinds Antonio in de gaten heeft dat Ruud bezig is op ‘zijn’ land, komt hij bijna dagelijks even kijken hoe het er voor staat. Hij vindt het overduidelijk leuk dat we het landje zoveel mogelijk in de oude staat willen houden.
De afgelopen weken zijn ons niet helemaal in de koude kleren gaan zitten We voelen ons alletwee harstikke moe en hebben besloten om daarom komend weekend een paar echte ‘lapalmavakantiedingen’ te gaan doen. Want daar is het sinds onze aankomst hier, nog veel te weinig van gekomen. Als Ruud niet wordt opgeroepen om betaald te ‘wandelen’ gaan we zelf een tocht in het noorden van het eiland maken. Even geen maaimachines, takkenbossen of kolommenbalansen.
Ik zal als onze gasten weg zijn eens komen kijken. En Ruud je moet het positief zien, door al die zweetdruppels op jullie land hoef je minder water te geven.
Je bent welkom Hans! Voor de statistieken: ik drink elke dag op de finca een 1,5 liter waterfles leeg (mijn oud-collega’s zullen dit wel of niet goed nieuws vinden…) dus of het zoden aan de dijk zet?