Sinds gisteren zijn we weer terug op La Palma, na twee weken van veel werk en veel familiecontact in Nederland. Het voelde hééél erg goed om op het vliegveld van Santa Cruz de vliegtuigslurf uit te stappen en door de glazen wand van de gate de groene contouren van de Cumbre Nueva weer te zien. Thuis!
We hebben ‘buit’ meegenomen. ‘Geroofd’ uit de intratuin van Barneveld, waar we helemaal aan het eind van de middag van tweede paasdag, vlak voor sluitingstijd, plantjes kochten voor in de tuin van mijn moeder. Wat op de grond ligt, mag je meenemen. Toch?
Dit zijn vier Kumquats. We gaan kijken of we er boompjes van kunnen maken. Nu we weer terug zijn, gaan we een start maken met het Grote Groene Vingers Plan. In één van de hoeken van de grote tuin achter het Boeddhahuis willen we een ‘kweekhoek’ gaan inrichten, waar we struiken en planten voor onze finca gaan proberen op te kweken. Over groene vingers gesproken: Zó ziet de ‘kruidentuin’ er op het moment uit.
De Koriander, de munt en de peterselie zijn prachtig op gekomen. Hier en daar doen de tomatenzaadjes ook hun best. Voor de paprika’s was het nog te koud, die hebben temperaturen van boven de twintig graden nodig om te ontkiemen. Zo warm is het de afgelopen weken hier niet geweest. Maar geen slechte score voor een eerste experiment, al zeg ik het zelf..
En dan hebben we nog een flinke teleurstelling te verwerken. Vanochtend vroeg kwam Ruud op de finca en trof daar ons buitenbankje niet meer aan. Meegenomen. Wat op de grond ligt, mag je meenemen, toch?
We hadden het bankje, weliswaar uit het zicht van de weg, buiten laten staan. Iemand moet op ons terrein hebben rond gelopen om het te kunnen zien (vooruit, dat mag nog) en vervolgens mét een auto ons zonsondergangsbankje hebben opgehaald. Buit! We balen er flink van en zijn een illusie armer over ons ‘schattige’ eilandje. Eigen schuld, dikke bult? Hadden we maar niet zo naïef moeten zijn? Toch maar ‘Duitse’ hekken gaan plaatsen rondom onze boomgaard, te zijner tijd? We hebben iets om over na te denken.