Altijd als Michel bij ons op bezoek is, regent het. Zo ook vandaag. Om meer precies te zijn hing er een zware regenwolk precies boven ons Boeddhahuis. In combinatie met de regenwolken op de verschillende weervoorspelapps veroorzaakte dat bij ons een donker gevoel. We hadden immers een wandeling naar de Pico Birigoyo op het programma staan, en het zou vandaag half bewolkt en zonnig zijn, zo was ons de hele week al beloofd. Met lood in onze schoenen stapten we toch maar de caddy in, op weg naar het zuiden. Om na ongeveer vier honderd meter te ontdekken dat er inderdáád een hele donkere regenwolk boven Boeddha hing. En verder nergens. Meevaller!
Vandaag lieten we dus de Pico Birigoyo zien aan Michel, was de bedoeling. Het werd Pico Birigoyo in de mist. Hoewel het de hele dag droog bleef was het op hoogte behoorlijk bewolkt en koud. Winterwandeling op La Palma. Maar de bomen in het bos bij El Pilar stonden in witte bloesem, dat dan weer wel.
De Birigoyo is mijn op-een-na-meest-favoriete bergtop op La Palma. (Favoriet zijn voor mij de toppen van de Deseada’s, maar die wandeling wilden we Michel in deze fase van zijn wandelleven nog niet aan doen). Sinds vandaag weet ik dat een wandeling door wolken en nevels naar de Birigoyo net zo mooi en indrukwekkend is als een wandeling bij helder weer en verre horizonnen. Alleen anders.
We wandelden door een soort van sprookjesbos omhoog. Geen elfen gezien, maar het had gekund, zo mooi was het er. Grijze nevels en witte bloesems. Toen we aankwamen op de bergtop weken de wolken uiteen en vielen er voortdurend om ons heen gaten in de nevels, zodat we steeds snelle doorkijkjes kregen naar het eiland om ons heen. Op enig moment brak het wolkendek boven ons, terwijl op ooghoogte de nevels juist dikker werden. Derde foto in het fotoblok hieronder. Bijna een mystiek moment.
Tijdens de afdaling brak in het noorden het wolkendek en kregen we zicht op de Caldeira de Taburiente, terwijl achter ons in zuidelijke richting, de nevels dansten en wervelden. We vergaten dat het koud was en dat het hard waaide.
We deden bijna anderhalf keer zo lang als anders over deze tocht. Er was zoveel te zien dat we voortdurend stil stonden om het landschap en het spel van wolken en wind te bewonderen.
Op de terugweg deden we op goed geluk, want het was zaterdagavond, een poging om een tafeltje te bemachtigen bij De Belg. We voelden ons bijzonder bevoorrecht toen we fluisterend naar een gereserveerd tafeltje binnen in het restaurant werden gedirigeerd. ‘Jullie hebben gereserveerd’, kregen we met een strenge blik te horen. We voelden ons nog meer bevoorrecht toen potentiële gasten na ons naar het koude buitenterras werden gestuurd, met de mededeling dat alle tafels binnen gereserveerd waren. Komen we te vaak bij de Cervezeria in El Jesus? We aten er in elk geval weer lekker. En het is er altijd gezellig!
Op weg naar het toilet beneden het restaurant (buitenom lopen) nog even een prachtige zonsondergang gescoord. Het was een mooie dag.
Meer praktische informatie over de wandeling naar de Pico Birigoyo kun je hier vinden.