Het was stil hier op het blog, de afgelopen week. Dat was omdat we diep moesten nadenken.
We hadden twee dilemma’s op te lossen. Ten eerste willen we graag wonen op de plek waar nu de cuarto de apero (het schuurtje) staat. Daar is het uitzicht op z’n mooist en wij vinden de hoek aan de straatkant qua privacy een prettige plek om zelf te wonen en rond te hobbelen als we gasten hebben elders op het terrein. Het plan was om de apero uit te bouwen tot een huis met een oppervlakte van zo’n 110m2 door er een tweede gebouw naast te laten bouwen en beide gebouwen te verbinden met een hal en een patio.
Manolo informeerde ons echter dat we in dat geval de woonbestemming van de apero moeten laten wijzigen in een toeristische bestemming. De keuze die we deze week moesten maken was of we willen kunnen beschikken over een huis met een woonbestemming (de apero) op ons kavel. Dat woonhuis zou dan maximaal 50m2 groot zijn, want het mag op basis van de richtlijnen van het bestemmingsplan niet verder worden uitgebreid. Of dat we het op ons kavel zonder huis met een woonbestemming willen doen. We kozen uiteindelijk na veel geween en tandengeknars en gekraak van onze hersenen voor het laatste.
Dan was er een tweede dilemma op te lossen met alweer de apero in het middelpunt van ons vragenvuur. We zouden het liefst drie vakantiehuizen bouwen voor de verhuur en daarnaast een (vakantie)huis voor ons zelf. Dat komt later, als we groot zijn, financieel beter uit, denken wij. Maar dat derde vakantiehuis ligt net boven het budget dat we nu beschikbaar hebben of bij willen lenen, zoals het er nu uit ziet.
De oplossing hiervoor zou kunnen zijn om de apero te verbouwen tot een vakantiehuurhuis en elders op het terrein voor ons zelf een huisje te bouwen dat dan maximaal 70m2 groot zou kunnen zijn. Dat zou de kosten drukken tot juist de omvang van ons beschikbare budget. Gegeven alle regels en ons budget zouden we in dat scenario geen enkele mogelijkheid hebben tot het bouwen van een kleine berging of iets dergelijks. Geen ruimte dus om ‘bewaarspullen’ op te bergen. Die spullen zouden allemaal een plaats moeten krijgen binnen de muren van 70m2 huis.
We hebben de hele week lopen passen en meten in Sketchup. Uiteindelijk kwamen we tot de slotsom dat 70m2 voor materialistische mensen als wij zijn, wel een heel erg klein oppervlak is. En ook een beetje prettige werkplek waar ik de komende jaren mijn werkzaamheden voor ‘Nederland’ zou kunnen doen, zat er niet in. We kozen er daarom voor om bij ons oorspronkelijke plan te blijven. Stick to the plan, voor de tweede keer in korte tijd.
Dit worden ze derhalve. Tipo 1 en Tipo 2.
In Tipo 1 zullen we zelf verblijven. De rode pijlen geven aan wat nu de huidige apero is. De rest bouwen we bij, in de richting van de Camino de Pinto. Gegeven de regels die er gelden voor huizen met een toeristische bestemming moet een huis groter dan 70m2 verplicht twee slaapkamers bevatten. Dat is niet helemaal de bedoeling, maar we vinden er vast nog een oplossing voor. Zal iets met een bedbank worden ofzo, tijdens de inspectie door de gemeente uit te klappen. Oorpronkelijk wist Manolo ons te vertellen dat zo’n huis dan ook twee badkamers zou moeten hebben. Dat vonden we wel een dingetje, kostprijstechnisch. Bleek later dan toch weer anders te liggen en toch niet zo heel erg verplicht te zijn, maar meer een idee van Manolo over wat ‘gebruikelijk’ is. Geen tweede badkamer in het ontwerp dat nu voor ligt.
In Tipo 2 zullen we gasten gaan ontvangen. We weten nog niet zeker of we twee of drie ’tipo’s 2′ zullen gaan bouwen. Daar gaan we de komende weken verder op puzzelen. De locaties van de huisjes (twee of drie) op het kavel staan inmiddels wel voor ons vast. Daarover meer in een andere blogpost.