Yep. Er moet Spaans geleerd worden. Natuurlijk. Ruud en ik zijn er alletwee ongeveer een jaar geleden mee begonnen. In eerste instantie via Duolingo. Van Duolingo leerden we dat iedereen in Spanje voortdurend appels eet, zelfs de kat en de beer. Daar drinken ze dan water of melk bij.
Ik moet zeggen dat Ruud veel fanatieker of gediciplineerder of ambitieuzer of intelligenter is bij het doen van de Spaanse lessen. Mijn niveau eindigt op dit moment bij het kunnen vragen om een tasje bij de supermarkt zonder te hoeven wijzen. Ruud kan al telefonisch een afspraak maken met iemand van de Spaanse bank. Die moet dan tijdens de afspraak zelf wel Engels kunnen spreken. Gelukkig kan de man dat.
Duolingo is voor ons erg behulpzaam geweest bij het maken van een beginnetje in het leren van de Spaanse taal. Maar na een tijdje wordt de app erg irritant (duffe zinnen, geen uitleg bij grammatica en sinds kort maffe, maar verplichte advertenties tussen de lessen door). Persoonlijk vind ik het ook erg irritant dat de makers van de app op allerlei manieren proberen in te spelen op latent aanwezig schuldgevoel (heb je nu alweeerr niet geduolingood vandaag? foei!) of op latent aanwezige aanleg voor duolingo-verslaving. (wat jammer dat je je aaneengesloten reeks van 249 dagen hebt gebroken door je laatste lesje om 1 over 12 middernacht af te ronden (maar je kunt geld storten en dan koop je een bonusdag…) Bij mij werkt zoiets averechts. Een reeks van 1044 dagen? Lekker belangrijk! Maar voor Ruud lijkt het te werken. Hoe dan ook: een gegeven paard mag je nooit in de bek kijken, het is gratis…
Er moet Spaans geleerd worden. En er moet nu ook wel een tandje bij. Het is erg vervelend om afhankelijk te zijn van anderen, als er iets geregeld moet worden dat verder gaat dan het vragen van een tasje in de supermarkt.