Al sinds we bijna twee jaar geleden naar La Palma kwamen, houden Ruud en ik ons bezig met de vraag hoe we onze finca gaan omheinen aan de straatzijde (Camino de Pinto). De hoge groene gaashekken, die op het eiland gebruikelijk zijn, vonden we maar niks. Alsof je jezelf opsluit in een soort van openluchtgevangenis. Maar er moest wel iets komen, om ‘vrije inloop en uitloop’ tegen te gaan. En om te voorkomen dat onze honden op verkenningstocht gaan of tol gaan heffen bij passanten langs de weg. ‘Een aaitje of ik bijt je, echt hoor…’.
We besloten uiteindelijk dat we een houten hek wilden maken. Zo ongeveer zoals op het plaatje hieronder, uit ons Grote-Sketchup-Model-Van-Hoe-De-Finca-Worden-Moet uit mei 2020. Het ziet er leuk uit in sketchup. Maar hoe máák je zo’n hek in godsnaam?
We deden inspiratie op van houten hekwerken die we zo her en der tegen kwamen. Hieronder zie je model ‘Briestas’, een houten hek langs een bospad-met-een-steile-helling dat we tegenkomen als we onze ‘boswandeling naar Briestas’ doen. Eenvoudig. Goedkoop hout. Balken aan elkaar bevestigd met metalen beugels. Metalen voetstukken voor de staanders met een pin in de grond. De metalen bevestigingsbeugels zijn gevoelig voor breuken (zagen we langs het pad) en ons hekwerk zou bovenop een al bestaand stenen muurtje moeten worden aangelegd. Model ‘Briestas’ werd daarom afgekeurd. Maar wat dán?
Tijdens één van onze moutainbiketochten kwamen we langs de grote weg boven Santo Domingo het grote (groteske?) monument voor Tanausú tegen. Tanausú was de laatste koning van de oorspronkelijke bewoners van La Palma, uit de tijd van de verovering van het eiland door de Spanjaarden (ca 1480-1490). Het monument is een fraai voorbeeld van ‘Fake History’. Tanausú wordt er gepresenteerd als een held van de Palméro’s. Terwijl hij toch echt als gevangene door de Spanjaarden werd weggevoerd, per schip naar het vaste land. Met zijn gevangenname schonden de Spanjaarden het vredesverdrag dat met zijn volk was gesloten. De man was op weg vanuit de voor de Spanjaarden onneembare Caldeira de Taburiente, op uitnodiging van die zelfde Spanjaarden, om het verdrag formeel te maken. Op oneervolle wijze verslagen middels een verradelijke list. Zo doe je dat, als je iets wil veroveren, dat je niet krijgen kan. Zo vergaat het je, als je te goed van vertrouwen bent, of wanhopig. Onderweg naar Spanje stierf de laatste koning, volgens de historici aan de gevolgen van het weigeren van voedsel. Een treurig verhaal over winnaars en verliezers.
Maar daarover gaat het allemaal niet. Dit stukje gaat over een hek voor onze finca. We deden inspiratie op bij het monument. Model ‘Tanausú’. We zagen een prachtig houten hek, boven óp een muurtje geplaatst. Mooi afgewerkt, met horizontale liggers bevestigd in ingeboorde gaten in de houten staanders. We vonden het prachtig, allemaal. Maar veel te moeilijk om te maken. Hoe boor je bijvoorbeeld die ronde gaten in de houten palen? Model ‘Tanausú’ werd afgekeurd wegens ’te moeilijk’.
Dan was er de kerststal van afgelopen december in Los Llanos. De stal stond prachtig weggestopt in een enorm grote maquette van een Palmees landschap. En. Rondom de maquette stond een houten hek om graaiende handjes op afstand te houden. Vierkante staanders. Ronde liggers, toch ook hier weer ingeboord in de staanders. Een gehalveerde grote ronde balk als ‘bovenligger’. Ook mooi. Ook moeilijk. Model ‘Kerststal Los Llanos’. Dit dan maar doen?
Wikken en wegen voor Ruud. Wat doen we? Teunis kan wel heel veel willen (kort samengevat: ‘Tanausú of de gladiolen’), maar Ruud moet het uiteindelijk maken. Teunis is niet zo’n maker. Behalve dan in Sketchup. Hoe boor je die gaten in het hout? Hoe bevestig je de staanders in de oude muurtjes langs de straat (waar al voorgeboorde gaten in aanwezig zijn) en in de nieuwe muurtjes van Óscar (waarin die gaten ‘vergeten’ zijn op de dag dat Óscar zijn werknemers ontsloeg)? Waar haal je het hout vandaan en hoeveel gaat zoiets kosten? Waar haal je het benodigde gereedschap weg? Wikken en wegen voor Ruud. Hieronder zie je hem nadenken. In de zon, dat dan weer wel.
Zoals het zo vaak gaat met Ruud als hij iets voor elkaar moet krijgen dat hij nog nooit eerder heeft hoeven doen. Veel uitdenktijd. Maar dan komt het er ook van. De bestaande gaten in de oude muurtjes rondom het Grote Huis werden uitgeboord.
In de nieuwe muurtjes werden nieuwe gaten voor de staande palen uitgeboord.
De houten palen werden gevonden én gekocht in Los Llanos. Ruud dacht uit hoe hij de gaten voor de liggers zou kunnen uitboren in het hout én maakte het voor elkaar. Ik vind het knap.
En zo stond er vorige week opeens het begin van een houten hek rondom ons Grote Huis.
Gisterenochtend werden de lange houten liggers gebracht vanuit Los Llanos met het vrachtwagentje van Óscar. Die palen waren te lang om in onze eigen Caddy te vervoeren. Gisteren aan het einde van de middag stond er dan een echt houten hek rondom ons Grote Huis.
Het hek is nog niet helemaal rondom af, maar we zien dat het project gaat lukken en we vinden dat het mooi gaat worden. Uiteindelijk heeft alles toch het meest weg van het ‘Model Tanausú’. De beste man moest eens weten hoe zijn naam in dit stukje bezoedeld wordt en wordt gekoppeld aan een tuinhek.
Vannacht regende het weer flink en ook de komende dagen wordt er regen verwacht in Puntagorda. Het hout zet hierdoor uit. Het zal dus nog even duren (ergens eind volgende week?) voordat Ruud ook het ontbrekende stuk langs de weg kan afmaken. Maar het wordt mooi. En zo komt onze finca weer een stukje meer ‘af’. Daarna is het onze bedoeling om ook de overige muren langs de lagere terassen van een zelfde houten hek te voorzien.
Poco á poco, zeggen ze hier op het eiland. Beetje bij beetje. (En dat zeggen ze heel vaak…) Maar zo doen wij het inmiddels ook.
ziet er goed uit, complimenten.
Die zijn voor Ruud!