Tegels Kopen – Tuin Ontwerpen

Maandag was Ruud in Los Llanos en ontdekte hij dat onze gewenste hofleverancier voor tegels toch weer de deuren heeft geopend. Een appje naar Óscar, die ook blij verrast was, en meteen een ‘bestel-afspraak’ voor twee dagen later.

 

Al onze oorspronkelijke uitgezochte tegels blijken nog leverbaar te zijn.  Zowel de tegels voor de vloeren en wanden in huis, als de tegels voor de buitenterrassen. We kochten voor drie huizen tegelijk om een flinke korting te kunnen krijgen. Da’s dus een beetje een gok, maar Ruud en ik zijn er steeds meer van overtuigd dat ook dat derde huisje er wel gaat komen, verderop in dit jaar.

De buitentegels bestelden we dus ook, en dan is het zaak om te kijken hoeveel je er van nodig hebt. Na enig spitwerk in de detailbegroting vonden we dat er  verrassend veel vierkante meter terras in de begroting was opgenomen. Dat was een klein opstekertje. Met die informatie hebben we voor het eerste vakantiehuisje (het wordt tijd dat we eens een keer de namen voor de huisjes gaan bedenken) een nieuw tuinontwerp gemaakt.

Loop maar met ons mee. Je stapt uit je auto, en dan zie je ongeveer dit. De muur aan de rechterkant is het afgetrapte betonnen gereedschapsschuurtje van de finca. Daar moeten we in de toekomst ook nog iets mee doen, maar eerst maar eens huizen bouwen en zien of er daarna nog geld over blijft..

 

Vanaf het parkeerplaatsje lopen we de oprit op. De oprit is vooral bedoeld om de auto bij het uitrijden te kunnen keren en om niet alles met dure tegels te hoeven bestraten. De keermogelijkheid is echt nodig, want ons betonnen toegangsweggetje is daar te smal voor.

 

Vanaf de oprit loop je het zonneterras op. Het terras ligt op het zuiden en je hebt van hieruit een magnifiek uitzicht over de oceaan.  Dat uitzicht, krijg ik niet in het sketchupmodel (hoewel dat met een goed gemaakte foto en veel gepriegel technisch wel tot de mogelijkheden behoort – er zijn grenzen aan mijn geduld met sketchup). De muren van het huis houden de vaak vervelende noordoostenwind tegen. Hier kunnen gasten ’s ochtends in de zon een ontbijtje doen.

 

Aan de overkant van het terras ziet het er ongeveer zó uit, als je je even omdraait en terug kijkt naar waar je auto ook alweer stond.

 

Het hoekje om, en dan kom je op ‘het balkon’.  Oorspronkelijk hadden we het terras op deze plek bedacht. Maar er is iets niet helemaal goed gegaan met de bepaling van de locatie van de fundering voor het huis. Het huis staat een meter te ver van de oostelijke erfgrens af en daardoor een meter te dichtbij richting de rand van het tallud. Hierdoor is er onvoldoende ruimte voor het terras dat we oorspronkelijk in gedachte hadden. We nemen het de aannemer niet echt kwalijk. De locatietekening van Manolo, de architect sloegen helemaal nergens op, achteraf. Er moest dus geïmproviseerd worden, en dat is niet helemaal goed gegaan. Gedane zaken nemen geen keer. We denken dat we het zo op een goede manier kunnen oplossen. Er moet een mooi sierlijk smeedijzeren hekje komen. Daar zal een prijskaartje aan hangen. Zoeken we dus nog uit. Het ‘balkon’ is overigens geen echt balkon. Er is genoeg ruimte om het óp de ondergrond vóór de rand van het tallud te plaatsen. De ruimte houdt niet over, maar het kan zo, denken we. We moeten nog horen of Óscar het met ons eens is.

 

Maar er is ook een meevaller. We gaan wederom het hoekje om. Aan de noordzijde van het huis is een prachtig groen binnenplaatsje ontstaan tussen de noordmuur van het huis en de hoge mangobomen die hier staan. Het plaatsje ligt aan alle kanten beschut in het groen. De noordoostenwind komt er niet. De zuidwestenwind komt er ook niet. De zon schijnt over het huis heen, zodat je op het plaatsje niet in de schaduw zit. Zelfs in februari. Een prachtige plek voor een zwembad-met-uitzicht over de oceaan. Het wordt wel een klein zwembadje, ongeveer 4m x 3m. Het gaat om het idee. Als gasten echt willen zwemmen moeten ze naar het strand in Tazacorte. Of naar het zwembad in het dorp.

 

Dit is ongeveer het uitzicht vanaf je luie ligstoel. Je ligt midden tussen de fruitbomen. Mango. Avocado. Citroen. De bomen staan er al.

 

Dan is er nog de mogelijkheid om even van huis weg te lopen en in de schaduw van acht mandarijnenbomen (ortaniques) even tot je zelf te komen op het fruitbomenterras dat pal voor het huis ligt. Nog steeds met uitzicht over de oceaan. De bomen moeten we nog wel planten. De sinaasappelbomen verder naar links op het terras staan er al.

 

Best een mooie plek om vakantie te vieren, denken we zelf. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het prachtige eiland met vulkanen, stranden, wandelpaden, mtb-trails, terrasjes, boomgaarden, bananenplantages, leuke stadjes, druivenvelden, stille dennenbossen en ontzagwekkende zonsondergangen dat er omheen is aangelegd.

 

Het is mooi om met de plannen bezig te zijn. En te weten dat ze waarschijnlijk nog betaalbaar zijn ook, als het moet in een paar etappes.  En te weten dat we de langste tijd van louter wachten, plannen en dromen nu toch echt achter de rug hebben (als God en Fernando het willen). Daar worden we wel blij van. Het wordt mooi, straks, op de Finca de Pinto 🙂