Gemengde Berichten

Zaterdag. Ruud en ik besloten dat het ook een échte zaterdag moest zijn. Een zaterdag zonder werk. Een dag vrij omdat dit af en toe nodig is, en we er een beetje voor moeten waken dat we alleen nog maar aan het werk zijn, sinds we op La Palma wonen.

Onze stemming is er in de afgelopen dagen niet beter op geworden. We voelen de dreiging van Covid-19 om ons heen en zien de nabije toekomst somber in.  In Spanje gaat het niet goed met de indamming van het virus en als je goed naar de Nederlandse cijfers van het RIVM kijkt, zie je ook aan die cijfers dat het ergste echt nog moet gaan komen, ondanks alle gematigd positieve berichten die we in de Nederlandse media lezen.

Maar op zaterdag werden we weer wat vrolijker. Afgelopen donderdag werd de betonnen kroon op de muren van het eerste kleine huis gestort.

 

Vrijdag aan het einde van de dag werd de houten bekisting verwijderd. Op zaterdag in de lentezon zag ons huisje er zó uit. We zijn er blij mee. Het ziet er gaaf uit allemaal. Het wordt mooi!

 

Ruud deed zijn inspectietochtje over ‘de landerijen’ en zag dat vrijwel alle jonge, ingeplante avocadoplanten aanslaan. Zelfs de meeste planten waarover we ons zorgen maakten lijken zich te herstellen en maken knoppen en blad aan.

 

Woensdag, donderdag en vrijdag heeft Jorge, de voorman van Óscar op ons project, samen met een collega de belangrijkste binnenmuren in de aanbouw van het grote huis en in het kleine huis gemetseld. De indeling van de huizen komt nu ook in cement en steen steeds duidelijker naar voren.

Een grote woonkeuken in het grote huis.

 

De verplichte tweede slaapkamer in het grote huis, dat zomaar als een kantoor zou kunnen worden ingericht in de toekomst.

 

De woonkamer/keuken in het eerste kleine huis.

 

De slaapkamer in het kleine huis.

 

En de badkamer in het kleine  huis. Ruud en ik hebben besloten dat we het muurtje bij de douche niet zullen laten bouwen en op die plek een volledige glaswand zullen laten plaatsen.

 

Achter het kleine huis onstaat, een beetje per toeval, een prachtig groen binnenplaatsje tussen de noordelijke buitenmuur van het huis en de fruitbomen van de boomgaard. We gaan daar iets bijzonders mee doen, besloten we gisteren. Het plekje is te mooi om niets mee te doen.

 

Zo ziet het eerste kleine huis eruit als je als gast straks ons terrein op komt rijden. Je ziet het grijze beton juist boven de sinaasappelbomen uitsteken. Helemaal links op de foto, op het onderste terras, willen we het tweede kleine huisje gaan bouwen. Gegeven al het gedoe, moeten Ruud en ik nog een keer heel goed nadenken over het moment waarop we met de bouw van dat tweede huisje gaan beginnen.

 

Het was na een aantal grijze, natte dagen weer heerlijk lenteweer. We maakten na de lunch-in-de-zon het huis schoon en konden daarna op ons gemak buiten van de zon genieten in de tuin van het Boeddhahuis, met laptop en ipad. Door het ‘huisarrest’ dat iedereen heeft op het moment, is het met name in het weekend wezenloos stil buiten. Je hoort alleen de vogels fluiten. En het geruis van palmbladeren in de wind. Ondanks dat je weet hoe dat zo komt, geeft die stilte je toch een prettig relaxed gevoel.

 

Een biertje erbij. Toepasselijke liedjes die toevallig achter elkaar langskwamen op een radioplaylist van spotify. Ik werd er vrolijk van. De moed erin houden enzo.  We hobbelden de zaterdagavond in met pizza, facetime naar Nederland en mijn favoriete computergame. Een echt fijne zaterdag.

 

En toen kwam dit bericht binnen.

 

Totale stilstand in Spanje, vanaf komende maandag. Naast het bestaande ‘huisarrest’, mag vanaf maandag bijna niemand meer naar zijn werk. Als we het goed begrijpen moeten werknemers min of meer verplicht vakantie opnemen en thuis blijven. Werkgevers moeten hen doorbetalen. Werknemers moeten de verlofuren verderop in het jaar weer terugverdienen. Prachtig bedacht. Maar hoeveel bedrijven zullen er nu failliet gaan hier? Er zijn geen steunmaatregelen voor bedrijven, alleen voor werknemers die werkloos worden en zzp-ers. ‘De oplossing moet van Europa komen’, zegt de premier van dit land. Maar daar is bijvoorbeeld de minister-president van  ons land het vooralsnog nog niet zo mee eens…

Beetje bij beetje glijden Ruud en ik nu de ‘crisis-stand’ in. En nemen we de maatregelen die daarbij horen, zo goed en zo kwaad als dat gaat. Komende maandag zal er niet gebouwd worden aan onze huizen. En dat kan zomaar een paar maanden gaan duren. Als we allemaal gezond blijven, zal dit alles niet de doodsteek zijn voor onze plannen met onze finca. Dankzij ons stabiele inkomen vanuit Nederland, dat gelukkig weinig te lijden heeft van de gevolgen van het virus, kunnen we wel voort. Maar. De uitvoering van ons LaPalmaPlan loopt wel voor de zoveelste keer een flinke vertraging op. En. Als we dit alles van tevoren hadden geweten, waren we natuurlijk nooit uit Nederland vertrokken…

 

We houden ons vast aan plaatjes als hierboven. Ik was in overtreding toen ik deze foto gisteren maakte, op honderdvijftig meter buiten het terrein van onze finca. Maar er was geen mens in de buurt, dus niemand kon mij besmetten, of andersom. Blijf zitten waar je zit en verroer je niet, hou je adem in en stik niet. Zo voelt het. Zo is het. Vrij letterlijk zelfs.

‘…Ruud en Teunis willen in Puntagorda gaan wonen, een klein dorp op het Canarische eiland La Palma. In dit blog beschrijven ze waarom ze dit willen en hoe ze dit aanpakken. Aan het einde van het blog weet je of het hen gelukt is…’

Sinds zaterdagavond weet ik zeker dat dit een blog met een flink lange looptijd gaat worden. Jaren langer dan gepland. Vamos á ver. We gaan zien wat het wordt. Aan het einde van het blog weet je of het ons gelukt is.

8 gedachten over “Gemengde Berichten”

  1. Marieke jongerden

    Wat heftig dit verslag!
    Ruud en Teun, blijf geloven in jullie toekomst al is dit vreselijk moeilijk nu.
    Wens jullie heel veel sterkte en blijf gezond.

  2. Hallo Ruud en Teun,

    Jullie laatste verslag vraagt om een reaktie.
    Het laat zien, hoe onwerkelijk het allemaal is.
    Zowel bij jullie als bij ons is alles veranderd.
    Niets is meer zoals het was.
    Maar het komt goed. Jullie zijn jong en jullie droom gaat verder uitkomen. Pas op de plaats en dan weer vooruit.
    Heel veel sterkte. Dat wens ik jullie en ons allemaal toe.

    Lieve groet Trudy

    1. Hallo Trudy, bedankt voor je reactie. We moeten ons allemaal aanpassen aan de nieuwe werkelijkheid, vrees ik. Ruud en ik blijven er vooralsnog redelijk nuchter onder en worden hier nog steeds blij van de blauwe lucht en het mooie uitzicht over de oceaan. Veel sterkte ook in NL!

      1. Net jullie laatste blog gelezen.
        Lekker positief.
        Prachtige vitaminebommetjes.
        Om jaloers op te worden.
        Eet er maar lekker veel van.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven