Vorig najaar hebben we het laagste terras onder ons toekomstige grote huis opnieuw beplant met avocadoboompjes. Voordat die planten de grond in gingen werden op het hele terras eerst de oude bomen gerooid en werd het terras opnieuw geëgaliseerd en steen/rotsvrij gemaakt.
Normaal gesproken rond deze tijd van het jaar, half februari, zou de regen ervoor hebben gezorgd dat er rondom de avocadoplanten grassen en bloemen in vele varianten groeien. Maar het regent niet. Door de droogte blijft het maar een kale zandvlakte op het terras. Dat is niet gunstig voor de nieuwe planten. Van Oswaldo kreeg Ruud daarom het advies om zoveel mogelijk organisch materiaal rondom de planten te brengen. Hoeft niet persé mest te zijn. Organisch materiaal helpt de grond in droge tijden om het schaarse vocht langer vast te houden. Daarbij biedt het een ’thuis’ voor nuttige insecten en beestjes. Tot slot stijgt door het aanbrengen van een laagje organisch materiaal rondom de avocadoplanten de temperatuur van de grond net iets minder snel op warme dagen. Alle kleine beetjes helpen om de planten door hun kwetsbare periode heen te loodsen.
We kregen het advies om dennennaalden, die elders op ons terrein rijkelijk aanwezig zijn, naar het terras te brengen. Dit heb ik afgelopen weekend gedaan. Bijna vijftig kruiwagens vol.
Eerst de naalden bijelkaar harken in onze ‘dennennaaldenmijn’ op de hellingen aan de uiterste noordkant van onze boomgaard
Met de kruiwagens vol dennennaalden ruim twee honderd meter lopen naar het kale terras.
En daar de dennennaalden in ruime kringen rondom de avocadoplanten verspreiden. Een zenwerkje waar ik gelukkig van kan worden. Wel een werkje met een hoog ‘creatief-met-kurk’-gehalte. Basismateriaal: dennennaalden.
Sinds kort is er voor de mannen van Óscar een koffiezetapparaat aanwezig in het betonnen gereedschapsschuurtje dat op onze finca staat. Waarom Ruud of ik zo’n apparaat niet eerder in het schuurtje hebben neergezet, begrijp ik achteraf ook niet. Hoe dan ook, tijdens de grootscheepse verplaatsing van het basismateriaal was er tijd voor twee bakken koffie per ochtend. In je eentje koffie te drinken op een vroege zaterdag- of zondagochtend. Zittend op de toekomstige stoep van het grote huis op de stille finca, waar de eerste sinaasappelbloesems aan de bomen verschijnen. Of voor de allereerste keer in een ommuurde toekomstige keuken, nog zonder dak, die je tot voor kort uitsluitend via een sketchup-modelletje kon ervaren op het scherm van je laptop. Dit alles terwijl de zon schijnt, de wind zacht door de bomen ruist en het verder overal nog muisstil is. Een stilte die alleen wordt verstoord door het gezang van kanarie-achtige vogeltjes, hoog uit de grote dennenboom, waaronder jij je koffie zit te drinken, op de stoep of in de keuken-zonder-dak. Mooie momenten zijn dat. Koffie op die manier is veel lekkerder dan normaal het geval is.
Op het onderste terras aan de noordkant van onze finca stonden twee jaar geleden vrijwel dode sinaasappelbomen. Kakien snoeide ze een paar maanden nadat wij de finca kochten, in februari 2018. Twee jaar later staan de bomen erbij als hieronder. Klein nog, maar je ziet het sinaasappelbomenlaantje in de richting van het tweede vakantiehuisje, dat helemaal op het eind van dat laantje zal worden gebouwd, al vorm krijgen. Eén foto verder zie je hoe het er twee jaar geleden uitzag op dit terras.
Intussen staat de duraznoboom op die plek al weer mooi in de bloesem.
Na mijn dennennaaldenboogie, die een zaterdagochtend en een zondagochtend duurde, ziet het onderste zuid-terras er nu uit, zoals op de foto’s hieronder. We denken er nog over na om hier en daar mais en aardappels tijdelijk in groepen bij te planten. Dat was ook een tip van zowel Oswaldo als Kakien. Met name de mais schijnt een thuis te zijn voor de natuurlijke vijand van de grootste vijand van de avocadobomen. Dat zijn miniscuulkleine rode spinnetjes. De vijand van mijn vijand is mijn vriend, en daar moet je een huis voor maken, als je wil dat hij je vijand bestrijdt . En verder vinden we het gewoon leuk om mais en aardappels te planten, en te kijken hoe het opkomt (óf het opkomt). Als we er tijd voor kunnen vinden. Want er ligt wel het één en ander voor ons in het verschiet, qua klussen, in de komende weken. Binnenkort wordt het hout voor het dak van het grote huis geleverd. Dat hout moeten Ruud en ik gaan schuren, bewerken met een beschermende laag tegen houtvretende insecten en voorzien van een donkerbruine, ebbenhouten, kleur. Daar zien we een klein beetje tegenop, om heel eerlijk te zijn. Maar op deze manier besparen we een flink bedrag op de bouwkosten.
In het aankomende weekend zal Kakien op een aantal andere plekken op de finca de citrusbomen gaan snoeien. En voordoen aan Ruud en mij hoe we dit in de toekomst zelf kunnen doen. We snoeien de bomen een beetje met pijn in het hart. Het zal er de komende twee, drie jaar behoorlijk kaal uitzien op enkele van de snoeiplekken. Maar het inkorten en saneren is op langere termijn het behoud van onze bomen. Ze zijn jarenlang niet goed bijgehouden en daardoor uit hun krachten gegroeid. Slechte vruchten. Veel dood hout. Bevattelijk voor ziekten. Uiteindelijk ten dode opgeschreven, als we er niets aan doen. Slechte heelmeesters maken stinkende wonden. Laten we het dan maar snel doen.
Beetje bij beetje krijgt alles wat nog moet gebeuren op de finca, een plek in ons hoofd. Daar hebben we best lang over gedaan, vinden we zelf. Maar. Dat is helemaal niet erg.