Intussen in de boomgaard

Alle aandacht gaat op dit moment natuurlijk uit naar de bouw van het eerste huis. Er ligt een fundament. Er komen muren omhoog. Het huis krijgt vorm. Dat is bijzonder om mee te maken. Daarbij kennelijk ook leuk om over te lezen, want de bezoekersaantallen van ons blog schieten omhoog. En daar zit geen Chinees bij, deze keer.

Maar intussen gebeurt er van alles in de boomgaard dat minstens net zo belangrijk is voor ons grotere plan. Ruud heeft er min of meer een dagtaak aan om grip te krijgen op de fruitbomen. Want wát moet je wánneer doen om ervoor te zorgen dat die bomen (weer) in vorm komen? Verzin het maar. En vervolgens: dóe het dan ook maar… Mucho trabajo! Veel werk! Met het hoofd en met de handen.

Anderhalve week geleden hebben we onze eerste twee manden met sinaasappels van dit seizoen naar Erwin gebracht. Erwin is  de fruithandelaar in het dorp. De meeste sinaasappels op onze boomgaard zijn pas klaar voor de pluk vanaf eind maart / begin april. Maar we hebben een paar bomen staan met vroege ‘navelinas’.  Die kunnen we nu al beetje bij beetje leeg plukken. Voor ons zelf en dus nu ook voor Erwin en daarmee voor onze zwarte pizza-kas.

 

We leerden Marc kennen. Marc is een Zwitser van tegen de zeventig die al zo’n twintig jaar heen en weer reist tussen zijn vaderland en Puntagorda. Ongeveer honderd meter boven ons, ca 750 meter loopafstand, bezit hij een finca vol met allerlei soorten citrusbomen. Het telen van citrusvruchten is zijn grote passie. Ruud is er op bezoek geweest en keek er zijn ogen uit. Zo mooi als alles erbij stond. Kom daar bij ons maar eens om, op Finca Kreupelhout…  Marc weet alles van citrusbomen. Hij kan er hele avonden over vertellen. Ruud heeft al veel van hem geleerd. Marc is van mening dat we ons zelf de tijd moeten gunnen met onze bomen. Minstens drie jaar voordat alles er een beetje bij staat, zoals we voor ogen hebben. Gezond, met blad, zonder ziekten en veel vruchten dragend.

De kennis van Marc moeten we nu gaan toepassen. We begonnen maar met de schaartjes. Op voorspraak van Marc kochten we  via het internet bij een bedrijf in Murcia onderstaande oogstschaartjes. Zo’n internetbestelling gaat niet helemaal vanzelf op ons Lente-Eiland. Met name de afhandeling in het plaatselijke postkantoor is nog wel eens een dingetje. Vergeet het Nederlandse ‘vóór 22.00u besteld = de volgende dag bezorgd aan huis’. Vertaal dit ongeveer naar ‘als je zo dapper-en-moedig bent om over het internet bij ons iets te bestellen, komt het bestelde op een dag tóch nog bij je thuis.’ Mits je het pakketje zélf gaat ophalen bij het postkantoor en mits je er rekening mee houdt dat je voor het afhalen van één internetpakketje ongeveer vier bezoekjes aan het postkantoor nodig hebt. En een NIEnummer. Alle vier de keren dat je er bent.  En een zonnig humeur. Ook alle vier de keren dat je er bent. Alles went. Het valt ons eerlijk gezegd al heel erg mee dat we op La Palma gewoon spullen via het internet kunnen blijven bestellen. Dat hadden we niet verwacht, toen we hier naar toe kwamen. Ruud is er echter maar druk mee. Zaken die in Nederland vanzelfsprekend lijken te zijn, en weinig van je tijd in beslag nemen, kosten hier soms de helft van je werkdag en godallejezus veel geduld en relativeringsvermogen. Ruud krijgt er rimpels van.. Maar.  We zijn dan toch de trotse bezitters van twee oogstschaartjes uit Murcia.

 

Hieronder zie je een sinaasappel waar Marc wel een beetje van schrok, toen hij met Ruud onze sinaasappelterassen inspecteerde. De vlekjes op deze sinaasappel zijn geen vlekjes maar hele kleine beestjes. Ze zitten in de sinaasappelbomen in de uiterste noordoosthoek van onze boomgaard. De bomen daar zijn kaal aan het worden. We wisten niet goed hoe dat kwam, en wat we ermee moesten. Nu weten we dat dus wél. Op de tweede foto zie je een sterk vergrote afbeelding van de beestjes, afkomstig van een internetbron. Serpeta Fina. De diertjes vreten de boom van binnen uit op en vernietigen zo de hele boom, als ze niet met grof geweld worden bestreden. Bomen waar de beestjes hun gang konden gaan, zien er nu uit als op de onderste foto van het blokje hieronder. Organische bestrijdingsmiddelen helpen niet tegen Serpeta Fina. We zijn daarom gedwongen om op de sinaasappelterrassen nog een keer met een breedspectrum systeemgif te gaan spuiten. Dat systemisch gif is  niet alleen dodelijk voor de serpeta, maar ook voor alle andere insecten rond de fruitbomen. We willen het  dus eigenlijk niet, maar kregen dringend advies toch maar te gaan spuiten. Om te voorkomen dat het huidige kreupelhout op onze finca straks alleen nog brandhout kan zijn. Dat advies volgen we op.

Kakien gaat het gif voor ons kopen. Je hebt op La Palma namelijk een carnet, een vergunning,  nodig om landbouwgif te kunnen kopen en te gebruiken. Om dat carnet te krijgen moet je eerst  een cursus volgen en een examen afleggen. In het Spaans, uiteraard. Dat is nu nog nét een brug te ver voor Ruud. (Maar dat duurt niet lang meer, denk ik, want Ruud gaat heel goed in het Spaans). Kakien zal de citrusbomen komende zaterdag voor ons onderhanden  nemen.

De bomen laten in maart hun oude bladeren vallen, om eerst bloesems en daarna nieuw blad aan te maken. De nieuwe bladeren zouden gezond moeten zijn, na de gifsessie met Kakien.  In maart moet Ruud als vervolgactie op de gifspuiterij het nieuwe blad besproeien met jabón potásico (dat is kaliumzeep, biologisch spul) om de komst van  nieuwe Serpeta-diertjes in de kiem te smoren. Ze stikken in een zeeplaag op de blaadjes, is de bedoeling.

 

 

Inmiddels is Ruud ook begonnen om op advies van Marc de sinaasappelbomen systematisch van mest te voorzien. Maandelijks krijgen ze nu bladmest (stikstof) en per boom 200g mestkorrels met daarin stikstof, fosfor en kalium. Veel bomen hadden lichtgroene of geelachtige bladeren. Donkergroen blad betekent dat ze gezond zijn. Het licht gekleurde blad duidde op een tekort aan meststoffen, volgens Marc. Je moet veel leren als je zo dom bent om een boomgaard vol met sinaasappelbomen te kopen, zonder enige kennis van zaken over hoe je die bomen in leven houdt. Het is fijn dat er mensen in het dorp rondlopen die ongevraagd behulpzaam willen zijn. Het is leuk om al deze materie beetje bij beetje onder de knie te krijgen.

Zo’n zelfde verhaal hebben we te vertellen over de avocado’s. Ruud en ik hebben  dan wel een stuk of zeventig van die bomen aangeplant, maar wat weten wij, kantoorkneuters uit Nederland, nou goedbeschouwd van avocado’s? We zijn daarom lid geworden van een landbouwcoöperatie die gespecialiseerd is in de teelt van de groene vettige vrucht met de dikke pit in het hart. Cocampa is de naam van de coöperatie. Het idee is dat je (te zijner tijd, in ons geval) de vruchten via Cocampa verkoopt en daarbij een percentage van de opbrengst afstaat aan de vereniging. In ruil daarvoor krijg je ondersteuning en advies over hoe je de opbrengst van je bomen zo maximaal mogelijk kunt laten zijn. Dat advies hebben we hard nodig. No sabemos nada.. We weten van niets. ‘You know nothing, John Snow’, dat is het gevoel…

 

De adviseur die namens Cocampa de leden van de coöperatie in Puntagorda bezoekt en met advies bijstaat heet Oswaldo. In de afgelopen twee weken heeft hij twee keer een bezoek gebracht aan Ruud en de finca. Bij elkaar heeft hij er wel een paar uur rond gelopen en Ruud over veel dingen bijgepraat. Oswaldo vond dat we het niet slecht hadden gedaan met de aanplant van de avocado’s en de wijze waarop Ruud de beregening had aangelegd. De jonge planten staan er over het algemeen goed bij, ondanks dat we erg laat waren met het inplanten vorig jaar. Da’s toch wel fijn om te horen, soms. Want, we doen maar wat, met al onze goede bedoelingen. Op basis van bodemmonsters die Oswaldo heeft genomen op de avocado-terassen, zal hij binnenkort een bemestingsschema naar ons sturen. We ontvangen daarnaast nog een schema om veel voorkomende ziekten preventief te bestrijden. Dat is nou net de informatie die Ruud nodig heeft, want verzin het allemaal maar eens als Hollander zonder landbouwachtergrond in een vreemd land. Internet is ook niet alles.

Vorige week heeft Ruud de druppelslangen rond de kleine plantjes aangelegd. Het is de bedoeling dat we nu stoppen met het handmatig water geven. De wortels van de planten moeten de druppelslangen gaan opzoeken. Dat is even spannend. Een kritisch moment in het leven van een avocadostek. Het is voor ons harstikke moeilijk om te bepalen of een plantje er slap bij hangt omdat het teveel of te weinig water heeft gekregen op een bepaald moment. Daar moeten we nog gevoel voor gaan krijgen, moeten we nog leren.

 

De jonge aanplant heeft het zwaar gehad in december en januari. Het was op de meeste dagen eigenlijk te koud voor avocadobabies in de volle grond en veel van het jonge blad werd verscheurd door de harde wind. Toen we rond de kerst een week in Nederland waren, was het juist weer onverwacht en onaangekondigd erg warm op het eiland. De plantjes kregen een tik omdat ze te weinig water van ons hadden gekregen, voordat we naar NL vertrokken. Sinds een week of twee is het opnieuw warmer op het eiland. Lekker warm nu, 22-23 graden. Té warm voor wat normaal is op het eiland voor de tijd van het jaar, zegt iedereen die het weten kan. Maar onze babies houden ervan en knappen zienderogen op. De plantjes maken bloemen en nieuw blad aan. In maart, juni en september mogen we drie echte groeispurts verwachten. Als de planten dit jaar goed doorkomen zijn ze, aan het einde van hun eerste jaar in de grond, struiken geworden. Dan hebben ze nog twee volle jaren te gaan om kleine boompjes te worden en hun eerste vruchten voort te brengen. Tot zover de theorie. We gaan zien of het lukt.

In afwachting van het definitieve bemestingsplan krijgen ook de avocado’s nu alvast hun periodieke voedingstoffen toegediend van Ruud. Aminozuren (isabion), omdat ze dat zo lekker vinden, en stikstof, omdat álle planten daarvan houden.

 

Oswaldo heeft verteld dat de bloemetjes die nu groeien, en waar we zo blij mee waren, moeten worden verwijderd. De planten moeten hun energie steken in het ontwikkelen van een wortelstelsel en blad. Niet nu al in bloemen en vruchten. Oswaldo heeft verteld dat alle nieuwe bladeren en stengels die zijn gaan groeien op een plek  ónder het punt waar de avocadoplant is geënt op een andere variëteit, moeten worden verwijderd. De entplant is uitsluitend bedoeld om goede wortels aan te leveren voor zijn gast. Het is niet de bedoeling dat dit wortelstelsel een eigen wil gaat krijgen en de plant alsnog in zijn geheel overneemt. De gastplant levert immers de betere vruchten en is meer resistent tegen ziekten. Vóór de komst van Oswaldo was ik er mij niet eens van bewust dat onze planten geënt zijn. Ruud wist dit overigens al wel. Hoe dan ook: hij is er maar druk mee. Maar. Hij heeft er schik in.

 

Eergisteren kwam ik na afloop van mijn laptopdag naar de finca om samen met Ruud een stukje te gaan wandelen. Ruud was echter nog druk met het afknippen van bloemetjes enzo. Ik liep het rondje dus alleen om even mijn hoofd leeg te maken, en maakte onderstaande foto’s.

 

Gewoon op een doordeweekse woensdagavond in februari. Het is hier zó leuk…