Hier staan ze. Onze avocado ‘babies’ voor op het hoge terras aan de zuidkant van onze finca. Het is Ruud gelukt om 25 planten bij elkaar te sprokkelen. Ik schreef al dat er op La Palma een grote schaarste aan avocadoplanten is. De leveranciers hanteren wachtlijsten voor leveringen, die tot ver in 2021 doorlopen.
Gelukkig heeft Ruud in Los Llanos één adres gevonden waar men vrijwel dagelijks, naast de wachtlijstplanten, ook een kleine ‘lopende’ voorraad krijgt aangeleverd. Met een paar keer heen en weer rijden vanuit Puntagorda (anderhalf uur, heen en terug, gelukkig mag Ruud eerst appen om te horen of er weer planten zijn gearriveerd), hebben we de creche compleet gekregen. We hebben er niet heel veel verstand van, maar volgens ons zien de planten er goed en gezond uit.
Als ik dit schrijf zijn we voor een korte week in Nederland. De plantjes hebben we geparkeerd op de veranda van het Boeddhahuis. Veilig achter slot en grendel, want je weet maar nooit. We durven de planten niet op de finca te laten staan. Jacky, de Nederlandse vrouw van Kakien, is zo aardig om de planten de komende dagen voldoende water te geven.
Zodra we terug zijn, gaan de planten de grond in. We hebben een mix van geitenmest en dennennaalden besteld. Er worden direct na terugkomst met een kleine machine kuilen voor ons gegraven op de plekken waar we (zie onderstaande foto) plastic pijpen van de oude beregening in de grond hebben gestoken. Daarna gaan de planten de grond in en vullen we de kuilen laagje voor laagje, grond, mest, grond, mest, grond, mest. En dan gaan ze groeien. Daar ken ik nog een liedje over. Alleen duurt het hier drie jaar, voordat de plantjes vruchten dragen. Minstens. En daar krijg je géén hoofdpijn van. Ik niet.
Intussen zitten we niet stil. Op de dag van vertrek begon Jose met het rooien van de bomen op het laagste terras aan de zuidzijde van onze finca. Dat terras zag er een paar weken geleden nog zó uit.
Afgelopen maandagavond zag het terras er zó uit.
En dat alles gebeurde met deze jongen..
Jose is nog niet helemaal klaar met het rooien van de bomen. Als het goed is, heeft hij de laatste bomen vandaag verwijderd en afgevoerd. Na het rooien wordt de laag met kiezels en rotsen die ooit op het terras is aangebracht weggeschoven op het tallud en wordt de onderliggende grond open gebroken. Dan moet alles een week drogen. Vervolgens wordt ook dit terras ge-egaliseerd.
Als alles gaat zoals we hopen dat het gaat, maar dat is afwachten, we zien het wel als we weer terug zijn op het Groene Eiland, staat de grootste van onze twee palmbomen nog op z’n plek. Afgelopen maandagavond stond de boom er nog. Op ons dringende verzoek. Kakien en José begrijpen er niets van. Onkruid. Verspilling van grond en water. Maar wij, domme Hollanders, vinden de palmboom leuk. En ooit, heel misschien, komt op deze plek ooit huisje ‘nummer vier’ te staan. Mét een palmboom in de tuin, in dat geval. Regeren is vooruit zien, zegt men. Ik zie net op de tv dat ze daar in Engeland alles van weten. Zo fijn, dat wij in Holland maar een saai parlement hebben, waar nog wel eens een compromis of zo wordt gesloten.
Antonio, de vorige eigenaar onze finca, kwam nog even kijken wat we toch allemaal aan het doen waren. En zag dat het goed was. We hebben zijn zegen. En passant vertelde hij aan Ruud dat hij anderhalve maand geleden op een ander landje honderd avocado’s had aangeplant en dat die planten nu allemaal dood zijn. Ze hebben de afgelopen hitteperiode niet overleefd. Dát mag ons dus niet overkomen…
Bij terugkomst zijn we (Ruud) druk. We moeten de boompjes gaan planten en Ruud moet nog ongeveer een kleine zestig bomen bij elkaar zien te sprokkelen, in de juiste mix van Fuertes en Hassbomen. We hebben nog tot eind oktober (of eigenlijk tot de eerste echte regendagen, we hopen op een ‘laat’ begin van de herfst) om alles voor elkaar te krijgen. Als er veel regen is gevallen kunnen de zware machines een tijd lang niet meer over het land rijden, en staat alles stil.
Op maandagavond vertrokken we ver na zonsondergang pas van de finca naar het Boeddhahuis. Het is zo mooi en zo stil als de avond valt. Ik maakte onderstaande foto’s. Met de mobiel, dus niet heel erg scherp. Maakt niet uit, de foto’s leggen een sfeer vast.
Na één dag in Nederland heb ik alweer heimwee, als ik de foto’s terug zie. Dat is goed, toch?