Het is sinaasappeltijd, deze weken. Ze moeten er allemaal af! We zijn er een beetje laat mee. Een deel van de vruchten wordt al wat slechter. Dat is jammer en niet goed voor de prijs.
Dat we laat zijn met de pluk, ligt niet helemaal alléén bij ons. Als je sinaasappels plukt, moet je ze ook binnen een dag of twee kunnen verkopen. Inmiddels hebben we twee verkoopadressen gevonden: één dichtbij in Puntagorda en één op drie kwartier rijden in Los Llanos. Alleen: beide adressen nemen maar zo’n tien manden per week af. En onze sinaasappelbomen hebben een veelvoud van deze hoeveelheid aan de takken hangen. Volgend jaar kennen we onze adressen en kunnen we al veel eerder in het jaar beginnen met plukken en verkopen. Al doende leert men.
Je wordt niet echt rijk van de sinaasappelbusiness. Althans niet als sinaasappelboertje. Een mand vol, dat is zo’n 18kg aan sinaasappels, levert ongeveer een tientje op. Een goede boom ‘doet’ twee manden, een hele goeie boom doet er drie. Maar er zijn ook bomen die op dit moment (verwaarloosd) nog geen halve mand opleveren. Voor een tientje per mand moeten de vruchten een jaar lang groeien en rijpen. Ze willen water krijgen. Ze hebben mest nodig. Ze moeten beschermd worden tegen ongedierte. De bomen waaraan ze hangen, moeten gesnoeid worden. Als ze groot, rijp en oranje zijn, willen ze geplukt worden. De handelaar uit Los Llanos eist ook nog dat ze gespoeld en op grootte gesorteerd worden. En uiteindelijk lopen de gespoelde en gesorteerde sinaasappels ook niet zelf naar de handelaar toe, ze moeten worden gebracht. Kortom: we zijn er maar druk mee, vooral Ruud.
Economisch rendabel is het allemaal niet. Maar wij hoeven de arbeidstijd (nog) niet mee te tellen in onze berekeningen. En geld is geld. Dit jaar levert onze boomgaard ruim 80 manden op. Van de opbrengst kunnen we een flink aantal keren pizza espinacas eten bij Flor de Lotús.. Nu zijn we dus aan het plukken, spoelen en sorteren. En Boeddha ziet dat het goed is..
Over Flor de Lotús gesproken. Onze favoriete pizzeria is weer een paar weken dicht. Vacaciones. Hoort erbij, bij onze pizzaman. Maar. We hebben een tweede echt favoriete restaurant in het dorp gevonden. Sinds februari is er Ancora Ristorante. De eetgelegenheid ligt boven Puntagorda, aan de doorgaande weg LP1. Op die plek is al heel lang een eethuis, we zijn er wel eens geweest. Het was er echter altijd erg stil en dat kwam omdat het eten er niet lekker was. Nu wel! Want het restaurant is overgenomen door een nieuwe eigenaar. Een nieuwe kaart met gevarieerde gerechten. De nieuwe eigenaresse heeft goed gekeken naar het aanbod dat er al is in het dorp en voor een volledig afwijkende kaart gekozen. We hebben er gisteren (voor het eerst) super lekker gegeten. Het is er alleen wel twee mandjes sinaasappels duurder dan wat gebruikelijk is hier. Dat is dan weer een beetje jammer. Maar het is goed voor het dorp dat er wat meer variatie is in het plaatselijke restaurantenaanbod. Goed voor onze toekomstige gasten ook. Het wordt nog wel wat in Puntagorda.. We gaan er zeker vaker naartoe.
We kwamen er bij toeval achter dat de nieuwe eigenaresse een ‘oude bekende’ van ons is. Ancora is overgenomen door de supervriendelijke eigenaresse van La Fuente, de pizzeria van het buurdorp Tijarafe. Die van de “happy hamburguesas“. Ze is supertrots op haar tweede restaurant. Toen wij haar na afloop vertelden dat haar nieuwe zaak volgens ons een aanwinst is voor het dorp glom ze van trots. Het compliment leverde ons een likeurtje-aan-de-bar op.
Op de stoep van Ancora, kan je trouwens zondsondergangen van dit kaliber zien. Deze is uit 2017 (toen het eten er dus nog bereslecht was). Ook gisteren was er een prachtige zonsondergang te zien. Maar ik had geen mobiel of fototoestel bij me. Dus we doen het met een herhaling van deze foto…