Gisteren namen Ruud en ik op een gezellige manier een soort van ‘afscheid’ van onze ouders. Een soort van afscheid, want in April zal ik al weer twee-en-een-halve week in Nederland zijn, en Ruud anderhalve week. Echte landverhuizers worden we niet.
Op de sterfdag van mijn vader (op een mooie, maar wat treurige manier in mijn hoofd aanwezig) zijn we gaan eten in restaurant d’Ouwe Tak, hartje Blaricum, bijna om de hoek bij het huis van de ouders van Ruud. Het was supergezellig en het eten was echt heel goed.
Ik maakte er onderstaande foto om de sfeer vast te leggen.
En. Moest meteen aan dit schilderij denken… Ik weet zeker dat de ouders gisteren lekkerder gegeten hebben dan de arme zielen uit Nuenen op het schilderij van Vincent.
Ook deze foto wil ik de lezertjes niet onthouden. Zet de man achter een Dame Blanche, en hij is als een koning te rijk. De koning gaf overigens toestemming voor het publiceren van deze foto.
Beetje bij beetje, dag voor dag, komt ons vertrek naar La Palma nu snel naderbij. Nog acht nachtjes slapen…
Wat een mooie herinneringen bouw je zo op. En wat komt jullie vertrek dichterbij. We blijven de ontwikkelingen volgen en lezen graag de volgende blogs!
Hoi Hans, Of Astrid, Of allebei, dank je wel voor je bericht. Alles gaat nu snel inderdaad. Leuk om te horen dat het blog aanspreekt. In april (of later in het voorjaar) komen we zeker nog een keer langs om bij te praten!
Leuk die overeenkomst!
Leuk de foto’s het was gezellig en heerlijk eten.
Pa heeft niet geknoeid met het eten.
Hij was het vergeten denk ik dat is wel eens
anders geweest.
Lachwekkend de gelijkenis met de aardappeleters.
Groetjes Pa Ma
We doen het van de zomer nog een keer!