Als het om de definitieve inrichting van onze finca gaat, en dan bedoel ik de inrichting van de boomgaard en de inrichting van de tuinen rondom de huizen, lopen Ruud en ik al een tijd te prakkezeren wat we met de taluds aan moeten, straks. Op de foto hieronder zie je een voorbeeld van zo’n talud.
Tussen de terassen zit een flink hoogteverschil van enkele meters. Het mooiste zou zijn om dit hoogteverschil af te werken met stenen muren, maar de aanleg daarvan is erg kostbaar en onbetaalbaar voor ons soort mensen. (We vragen ons overigens af hoe het kan dat op sommige akkerlandjes van niks de meest prachtige terrasmuren zijn neer gezet – iemand die dit raadsel voor ons kan oplossen?). Hoe dan ook: we houden het dus bij taluds, schuin aflopende stukken grond.
Op onze finca zijn die taluds echter erg slordig afgewerkt. Er liggen veel grote rotsen en keien in, waar dan weer lelijk onkruid tussen groeit dat in de zomer ook nog eens dood gaat en dor oogt.
Kakin had daar wel een oplossing voor bedacht, toen we hierover met hem in juni spraken, maar door onze taalbarriéres kon hij het ons niet goed uitleggen. Kakin zou echter Kakin niet zijn, als hij het daar dan maar bij zou laten zitten. In juli heeft hij zijn idee ingezaaid, zodat hij ons in oktober met handen en voeten duidelijk kon maken, wat hij precies wilde voorstellen.
Aan de rand van één van de terrassen heeft hij bovenstaande super pompoenen (ik ben de naam vergeten en google images komt uit op ‘figleaf gourd’, maar dat is het volgens mij niet) ingezaaid. In twee maanden tijd hebben de plantjes zich flink uitgebreid en zijn ze begonnen het onderliggende talud te bedekken. De plant geeft mooie vruchten die eetbaar zijn (je moet ze volgens Kakin vullen met kip – maar daar moest zijn vrouw Jacky erg om lachen), heeft mooi blad en ook nog kleine oranje bloemetjes. Zo tover je een talud om van een lelijk obstakel in een mooi landschapselement, met nog wat ‘groenteopbrengst’ ook.
Van Jackie kreeg ik later nog de tip om dit ook te proberen met zoete aardappel (zie foto’s hierboven). Zelf had ik al eens bedacht onderstaande klimmers tegen de taluds aan te laten groeien. Mijn lievelingsbloem op La Palma, die overal in het wild groeit en woekert. Volgens wikipedia en google images gaat het om Ipomoea indica, behorend tot de familie der windes (Convolvulceae), net als die zoete aardappels trouwens.
Deze drie bodembedekkers zullen het vast goed doen op de ruim zes honderd meter talud die we hebben te bedekken. Als ze aanslaan ziet het er heel mooi uit, denk ik. Een beetje zoals de massa’s aardbeienplanten die we nu in onze tuin in Almelo laten groeien als bodembedekker/onkruidbevechter. Maar dan weer anders, veel mooier. We hebben een plan.
Ik denk dat dit veel mooier wordt dan die stenen en beter voor vogels en insecten!