Ruud zoekt bij ons thuis vrijwel atijd de wandelingen uit. Ook voor vandaag had hij een mooie wandeling uitgezocht. We gingen een ‘driehoekje’ doen. Beginpunt El Tablado, een gehucht aan de noordkust van het eiland op ongeveer 150 meter boven zeeniveau. Vandaar evenwijdig langs de kust, over de Camino de Real de la Costa, in de richting van het dorpje Franceses. Halverwege deze route de kustweg verlaten en de berg op klimmen naar het dorpje Roque del Faro. Op het terrasje van het restaurant in Roque del Faro iets eten en daarna terug over de asfaltweg weer afdalen naar het beginpunt El Tablado.
Achteraf noemde Ruud de klim naar Roque del Faro met een glimlach ’trainingskamp’; ik had over het hoofd gezien dat het gaat om een klim waarin bijna 1.100 meter hoogteverschil wordt overbrugd. Ruud had het wel heel eerlijk vooraf verteld, in een bijzin. Idioot natuurlijk. Ik had gebruik moeten maken van mijn vetorecht. Maar. Na afloop geeft zo’n wandeling wel een bevredigend gevoel. Na afloop.
De natuur in het noorden van La Palma is geweldig mooi. Lege landschappen met hier en daar een piepklein dorpje, prachtige oceaanzichten, zonlicht dat vaak door wolkenflarden gefilterd wordt, mooie planten en bomen in een overwegend groen decor met de blauwe oceaan als achtergrond. Maar ook: steile hellingen en vaak mistig bewolkt en wat somber weer, doordat de overheersende winden uit het noord-oosten de lucht van over zee op deze plek tegen het eiland aan blazen, zodat er zich hier wolken vormen.
Het eerste stuk van de wandeling, het deel over de Camino Real, is in één woord geweldig. Hier en daar moet je een flinke klauterpartij maken, maar dat is helemaal niet erg. De schoonheid van het landschap om je heen en de kwaliteit van de vergezichten waar je tegen aan loopt weegt ruimschoots op tegen de inspanning die dit kost.
De wind kwam vandaag niet uit het noord-oosten, maar meer uit het oosten. We hadden hierdoor helder zicht en er stak een bleek zonnetje door de wolken heen. Een flink warm, bleek zonnetje.
Op de driesprong van de Camino Real met de secundaire wandelroute PR-LP 9.1 volgden we deze laatste route en begonnen we aan de klim naar Roque del Faro. We hadden het zwaar, vooral ondergetekende, zelfs met wandelstokken. Het was onze eerste wandeling tijdens dit verblijf, we hadden nog geen klimkilometers in de kuiten. Het pad naar omhoog was erg steil en vooral ook erg lang, zonder pauzes met een minder steil hellingspercentage. Daarbij komt nog dat de route wandelaars overwegend voert over een holle weg, een zandpad dat is ingesloten door zandwallen aan beide kanten met daarboven een dak van boomheide. Voor even is dit leuk, maar al snel wordt het saai. Je werkt je zelf omhoog en klimt je het lamlazarus, zonder dat je inspanning wordt gecompenseerd door een mooi landschap of een geweldig uitzicht onderweg. Trainingskamp dus. Aaaargh!!
Halverwege de klim hielden we de officiële route daarom voor gezien. Op een plek waar de wandelroute en de asfaltweg van Roque del Faro naar Franceses elkaar kruisten, verlieten we het boomheidepad en liepen we over de asfaltweg verder naar omhoog. De sportwedstrijd werd zo weer een wandeling. Het was meteen weer een stuk gezelliger 🙂 . Naarmate we hoger klommen, trok de hemel dicht en liepen we door een wereld van grote, mysterieuze bomen gehuld in nevels.
Helemaal gezellig werd het bij aankomst in Roque del Faro. Want daar kennen we een leuk klein terrasje bij het enige restaurant van het dorpje, Reyes. Je kunt er lekkere salades en papas eten voor een klein prijsje. Dat deden we. Na deze verlate lunch was de weg terug naar El Tablado een ‘easy stroll’. We spraken over veel koetjes en kalfjes en namen uitgebreid de voordelen en nadelen van de Citroën Berlingo enerzijds en de Volkswagen Caddy anderzijds met elkaar door. Ook de verschillende aannemers die we op het oog hebben voor de bouw van onze huisjes werden uitgebreid doorgenomen. Heel nuttig was dit alles en onderhoudend. De weg naar beneden zelf was een beetje saai, totdat we weer in de buurt van El Tablado kwamen.
Al met al waren we zo’n zes uur, inclusief lunch, onderweg. Nu, tien dagen later, kijk ik terug op een geslaagde en mooie wandeling, maar daar dacht ik tijdens de klim in deze wandeling heel anders over.
Wandelen in het noorden van La Palma is zeker de moeite waard. Ben je ECHT sportief (en niet wannabe-sportief, zoals wij) EN heb je meerdere wandeldagen beschikbaar: kies dan vooral ook een keer voor deze wandeling. Als er tenminste één van deze beide criteria niet op jou van toepassing is: kies dan voor het gebaande pad en loop vanuit El Tablado langs de Camino Real de la Costa naar Franceses of een beetje verder, en dan weer terug.
In El Tablado is een klein barretje. Of er horeca is in Franceses weet ik eerlijk gezegd niet. Nog een laatste tip: De weg die El Tablado in gaat is erg smal en er is weinig parkeergelegenheid. Als je het dorpje in rijdt, hou je je hart vast of je ‘er nog wel uitkomt’, en nog ergens kunt keren als je weer terug omhoog moet met je auto. Relax. Gewoon doorrijden; helemaal aan het eind van de weg is een klein plaatsje waar drie a vier auto’s kunnen parkeren en keren. Als er twee auto’s op dit pleintje tegelijkertijd staan, is het heeel druk.
Tijdens onze wandeling kwamen wij GEEN ENKELE medewandelaar tegen. Niemand. Nul. Daarom vinden wij, kluizenaars uit Almelo, La Palma zo leuk.