Het was begin maart 2016. We liepen bij Refugio El Pilar de bergkam op, op weg naar een van de vulkanen. Aan de kust scheen een waterig zonnetje en was het iets meer dan twintig graden. Op de vulkaanhellingen op hoogte was het veel koeler en heersten de wolken. De neversluiers werden dichter en dichter naarmate we verder omhoog klommen. De wereld om ons heen werd een stil mysterie.
Zo maakten we in het vroege voorjaar een mooie herfstige wandeling in het bos en over steenvlakten. Zonder uitzicht over zee, maar met veel sfeer. Terwijl we enkele uren eerder nog buiten in de zon hadden ontbeten.
Soms vraag ik me af of de zon en de lange, droge periode tussen pakweg mei en november me zullen gaan vervelen, als we straks op La Palma wonen. Maar dan denk ik aan deze herfstwandeling en andere soortgelijke wandelingen die we gemaakt hebben. Herfstwandelingen door een druipend dennebos kunnen altijd wel ergens op het eiland, als er wolken tegen de bergen hangen.
Ik stel me voor dat ik op deze manier af en toe de herfst of de winter zal gaan opzoeken als ik op het eiland woon, als ik daar zin in heb. Vamos a ver.
Als je hier woont, zul je een gaatje moeten zoeken om tijd te hebben om je te gaan vervelen.