Sinds we onze finca kochten in november vorig jaar, wordt er weer iets aan onderhoud gedaan. De bomen krijgen voldoende water (nadat ze een heerlijke vochtige winter en waterrijk voorjaar hebben gehad, naar lapalma-maatstaven). Bomen kregen en krijgen mest. Ziekten werden bestreden, soms noodzakelijkerwijs met gif omdat sommige bomen te veel waren aangetast door een soort van spinnetjes en/of een soort van zwarte plak. Het onkruid onder de bomen werd gemaaid en kort gehouden. Het hopeloze irrigatiesysteem werd provisorisch gerepareerd.
Dit alles wordt gedaan door Kakien, onze ’tuinman’, uit het dorp. We zijn erg blij dat de vorige eigenaar van de finca ons met hem in contact heeft gebracht. Ruud en ik moeten nog veel leren en we zijn natuurlijk op dit moment nog veel te weinig op La Palma om zelf betekenisvol aan de slag te gaan in de boomgaard. Tegelijkertijd moet er wel het nodige in gang worden gezet om de boomgaard over een tijdje weer toonbaar te maken en aantrekkelijk te maken voor onze gasten in de vakantiehuizen.
Op de foto’s zie je de eerste resultaten van al het werk. Het is vooral goed om te zien is dat bomen, die vorig jaar echt helemaal dood leken te zijn, nu weer uitlopen. Volgens Kakien zijn ze met twee jaar weer een ‘boom’ en komt het ook met de vruchten weer helemaal goed, mits ze genoeg water en mest krijgen, en op de juiste wijze worden gesnoeid. Een aantal sinaasappelbomen ziet er op de foto’s overigens wat kaal uit. Dit hoort zo. Op dit moment is het de tijd van het jaar waarop ze weer nieuw blad aanmaken en de oude, niet geplukte vruchten laten vallen. Sommige bomen waren nog vrijwel bladloos toen we aankwamen en stonden elf dagen later in het groen. De bomen die al wel in blad staan, zien er een stuk beter uit dan vorig jaar rond deze tijd.
Ook een aantal ‘dode’ avocado-bomen komt weer tot leven. Over een jaar of twee, drie zullen ze weer vruchten gaan dragen. Dat is belangrijk voor ons: avocado’s leveren iets van een opbrengst op; Alle overige vruchten eigenlijk niet. Onze avocadobomen van het ‘hoge’ soort, dragen alleen nog maar bloemen, geen bladeren. Teunis maakte zich hier wat zorgen over. Als bomen geen bladeren aanmaken wordt het met de vruchten ook niks. Kakien is echter stellig. Niks aan de hand. Dat hoort zo bij deze soort. De bladeren komen nog. De bomen hebben warmte nodig. En water. Vamos a ver.
Een van onze lievelingsbomen is De Olijfboom. We hebben er maar een van op het moment. Dit jaar zit de boom vol met vruchten. Miguel onze bovenbuurman maakt ons er lekker mee. Eind augustus kunnen we plukken volgens hem en dan moeten we ze eten met knoflook. Uhmm. In augstus zijn we gewoon in Nederland. We moeten het knoflookolijvenfeest een jaartje uitstellen, vrees ik, helaas. Van Miguel leerden we ook dat we olijftakken kunnen afknippen en in de grond kunnen steken om nieuwe olijfbomen te krijgen. Ik denk dat we dat gaan proberen. Ruud en ik willen nog wel een paar van die bomen op ons terrein. En als experiment is het een leuk plan. Ook de olijfboom moet in het najaar flink worden terug gesnoeid, zo hebben we begrepen.
Langzamerhand leren we het terrein steeds beter kennen. Er begint zich in ons hoofd een idee te vormen wat we allemaal willen gaan doen om het terrein te verbeteren en mooier te maken. Want dat is wel nodig. We vinden het nog steeds een verwaarloosd stuk land om te zien, zeker als je alles van bovenaf bekijkt, vanaf het erf van Miguel. Ook leren we door gesprekken met Kakien en Miguel al een beetje wat er allemaal mogelijk is en wat juist niet handig is om te doen. In bedekte termen krijgt de vorige eigenaar behoorlijk wat kritiek voor zijn kiezen. Hij heeft er als boer niet veel van gebakken. Kenmerkend voor de omgangsvormen is dat dit nooit rechtstreeks, maar altijd op een indirecte manier, wordt gebracht. Met een ingehouden grijns. Antonio heeft andere kwaliteiten. Ik heb overigens het idee dat op La Palma iedereen verstand van ‘boeren’ heeft, ongeveer vergelijkbaar met het aantal bondscoaches in Nederland als we weer eens met het WK voetbal mee zouden doen. Wat een treurige zomer is dit!
Ruud en ik moeten nog verschrikkelijk veel leren, maar het is toch eigenlijk wel erg leuk om beetje bij beetje steeds meer te weten te komen over wat je allemaal kunt doen of moet doen als je een boomgaard op La Palma bezit. We verheugen ons er erg op om hier straks vrijwel dagelijks mee bezig te kunnen zijn, er iets moois van te maken, en er ook een (beetje) geld mee te gaan verdienen op termijn. Dan worden deze kantoormannetjes zo maar deeltijdboer! Keuterdeeltijdboertjes, dat dan weer wel. Mijn vader zou trots op me zijn geweest 🙂
Het was niet altijd heel erg mooi weer tijdens ons verblijf op La Palma. Soms was het bewolkt en nevelig. Maar ook op een sombere dag, voelden we ons thuis op de finca. Ook in het dorp Puntagorda trouwens. Echt koud was het nooit. Wolken die over zee langs komen drijven zijn erg mooi om naar te kijken.
Alleen op het onderste terras aan de zuidelijke kant van de finca zijn de bomen definitief dood. Zie voorlaatste foto hierboven. Op deze plek was het irrigatiesysteem ernstig kapot en afgedicht. Het langdurig gebrek aan water is de bomen fataal geworden. Op deze plek zullen we waarschijnlijk nieuwe avocadobomen gaan planten, zodra de grondwerkzaamheden voor de huizen zijn afgerond. Er is ruimte voor zo’n vijftien tot twintig bomen.
Op de laatste foto zie je venkel. Ik vind venkel een prachtige plant om te zien. Als je de stengel openbreekt, ruik je anijs. De planten worden vaak hoger dan manshoog. Kakien vindt dat het hier om een plaag gaat. En inderdaad: je ziet de venkel echt overal opschieten en op die plekken wordt al het andere dat groeien kan verdrongen. De venkel zuipt water volgens Kakien en water is schaars en voor de bomen bedoeld. De venkel moet dus met wortel en tak worden uitgeroeid. Iets wat er mooi uit ziet, kan soms toch een probleem zijn.