Elf dagen zijn we nu op La Palma, en pas op de avond voor vertrek naar NL lukt het om tijd te vinden en eens een blog te posten… We hebben het hier weer goed naar ons zin en we hebben het ook best wel een beetje druk (op een meestal leuke manier).
In de afgelopen anderhalve week hebben we weer veel mensen gesproken en een belangrijke mijlpaal bereikt: afgelopen vrijdag hebben we het ‘proyecto basico’ ingediend bij de gemeente Puntagorda. We hebben besloten om in eerste instantie geen drie maar twee vakantiehuizen te bouwen, naast het grotere huis waar we zelf zullen verblijven, als we niet in Nederland zijn. In de vergunningsaanvraag laten we de optie open om binnen enkele jaren een vierde huis te bouwen. Dat presenteren we als ‘fase 2’ van het bouwproject. Zo houden we alle opties open. We hebben ook min of meer de exacte locaties van de huizen vastgesteld. De abstracte plannen worden zo steeds concreter. We kunnen niet wachten tot dat de eerste schop de grond in gaat, maar dit zal nog wel even duren. Zo moet er nog een huis in NL worden verkocht… Tot op heden lopen we op La Palma echter precies op schema, en dat betekent dat alles hier veel sneller gaat dan dat we hadden ingeschat.
Met het weer op het eiland hebben we het niet zo heel erg getroffen deze periode. Het was alweer koud voor de tijd van het jaar en op 700m hoogte, de hoogte van de dorpen, was het vaak bewolkt en nevelig. Gelukkig hebben we daar niet echt last van gehad. Ten eerste ligt onze finca zo’n 150 meter lager en dat hoogteverschil maakt vaak echt het verschil tussen ‘zonnig’ en ‘bewolkt’ of tussen ‘behaaglijk’ en ’toch wat koud’. Ten tweede hebben we veel gewandeld op een nog lager niveau, waarbij we het af en toe ERG warm hebben gehad… We komen allebei met een bruine kop terug naar het vaderland.
Teunis hoefde deze keer niet zo veel te werken, als tijdens voorgaande periodes op het eiland. Daardoor hadden we meer tijd om wandelingen te maken en een mountainbiketocht te maken. Zo kreeg ons verblijf toch een beetje het karakter van een vakantie. Dit hadden we van te voren niet gedacht, en was daarom extra leuk. Hierover zal ik de komende weken nog wel wat blogposts schrijven.
We hebben kennis gemaakt met Miguel, een aannemer uit La Punta. We waren onder de indruk van de huizen die hij in het verleden heeft gebouwd en die hij ons liet zien. Bovendien een erg prettige man in de omgang. Vanaf september, als het definitieve proyecto beschikbaar is, zullen Ruud en ik serieus aan de slag moeten met het opvragen van offertes bij potentiële aannemers.
Hieronder zie je van beneden af de plek van ons toekomstige huis, het grote huis. De huidige cuarto de apero (mooie schuur, casco huisje) wordt met nog zo’n apero uitgebreid en verbouwd natuurlijk. Tussen de beide gebouwtjes in maken we een verbindingsgang en een patio, zodat we buiten in de zon, met uitzicht op zee, maar uit de soms hard waaiende noordenwind kunnen zitten. Nu zitten we af en toe op onze plastic tuinset onder de boom. Straks (over twee jaar?) op een veranda. Dat is in elk geval de bedoeling.
Op het terras van de Belg (restaurant/brouwerij Isla Verde) in La Punta hebben we deze week bedacht hoe we onze finca in de toekomst zullen gaan noemen. We hebben haar ‘El Naranjal’ gedoopt, wat sinaasappelboomgaard betekent. Wij vinden het wel klinken.
Onze huizen zullen alle drie de naam van een bloem krijgen, zo hebben we besloten. We weten alleen nog niet welke bloemen we hiervoor gaan kiezen.
Drie glazen per dag was geloof ik de slogan van Joris Driepinter. Zoveel zuma’s de naranja drinken we nog niet. Maar de sap van onze eigen sinaasappels smaakt wel heel erg lekker. En het voelt geweldig om elke dag weer een mandje vol te plukken. Nu alleen nog een mandje kopen.
