Op heldere nachten weet je op La Palma niet wat je overkomt, zo’n prachtige sterrenhemel. In Nederland ken ik vrij gemakkelijk mijn weg tussen de sterren (over het boek dat me daarbij heeft geholpen schrijf ik binnenkort een bericht) maar op La Palma zie ik soms zoveel sterren dat ik zelfs na lang turen niet weet naar welk sterrenbeeld ik aan het kijken ben. Af en toe waag ik een poging en probeer ik al dat moois vast te leggen. Ik ga er hier drie berichten aan wijden: een over de melkweg, een over sterrenhopen en nevels, en een over de maan.
(Er zijn mensen die werkelijk prachtige foto’s van de sterrenhemel maken en die de technieken daarvoor tot in de puntjes beheersen. De website Project Nightflight laat daarvan voorbeelden zien.)
De eerste foto heb ik tijdens onze eerste La Palma-vakantie in mei 2009 genomen met een spiegelreflexcamera (Canon EOS450D) voorzien van een budget-zoomlens (Sigma 18-200mm). Ik had geen statief bij me en heb de camera daarom op een tuintafeltje gelegd en vastgezet met een paar boeken. Ik heb de camera in de M-stand gezet, de gevoeligheid op maximaal (1600 ISO), handmatig scherpgesteld op oneindig, en vervolgens heel voorzichtig de ontspanner 60 seconden ingedrukt gehouden (want ik had ook geen ontspanner bij me…). Uit een stuk of vijf pogingen is dit de beste en ik ben er eigenlijk best wel blij mee. Je moet de foto alleen niet op ware grootte bekijken, dan zie je goed dat de camera toch bewogen is…
De tweede foto is in oktober 2016 gemaakt, met dezelfde camera maar ditmaal op een statief en met behulp van een draadloze ontspanner. Ik had (eigenlijk voor een heel ander doel) kort daarvoor een goedkope fisheyelens gekocht (Peleng 8mm) die ik mooi kon gebruiken voor een hemelfoto. De gevoeligheid en belichtingstijd zijn hetzelfde als de eerste foto. Ook hier zie je bewegingsonscherpte als je de foto op ware grootte bekijkt, maar ditmaal was het niet de camera maar de hemel die bewoog 😉
De derde foto was voor mij destijds een grote verrassing. Deze heb ik in augustus 2014 uit de hand(!) genomen met een compactcamera (Sony RX100). Het lastigste was nog wel om de camera zover te krijgen dat hij scherpstelde op oneindig. Ik heb de M-stand gebruikt, de gevoeligheid op maximaal (6400 ISO) en de foto 8 seconden belicht. In principe ligt zo’n foto dus binnen bereik van iedereen die een beetje redelijke compactcamera bij zich heeft.
De volgende keer als we op La Palma zijn ga ik eens kijken hoe ver ik kom met de camera op m’n iPhone…