Twee weken lang hadden Ruud en ik vakantie. Voor het eerst dit jaar waren we alle2 (bijna) helemaal vrij van werkverplichtingen. Voor het laatst vierden we onze vakantie op het eiland La Palma. Gisteren diep in de nacht kwamen we weer thuis. Maar ’thuis’ voelt al niet meer thuis, als ik eerlijk ben. Over een paar weken mogen we weer terug. En daarna tellen we af naar februari. In februari boeken we onze enkele reis. Het wordt tijd om te gaan…
We spraken met ‘de man van de bank’ in Tazacorte. We spraken met aannemers. Twee van hen zullen de komende weken een offerte gaan uitbrengen voor de bouw van onze huisjes. Een spannend moment want met deze offertes wordt pas ECHT duidelijk of al onze plannen haalbaar zijn. Vamos a ver. Op basis van alle informatie die we inmiddels verzameld hebben, gaan we er vanuit dat het allemaal goed gaat komen met die offertes. Het is prettig dat beide aannemers in het voorjaar beschikbaar zijn om met de bouw te gaan beginnen. Ook de geschatte doorlooptijd van de bouw die door beide aannemers is aangegeven, ligt binnen de grenzen van onze eigen planning.
We spraken met onze makelaar over de voortgang rond het verkrijgen van de bouwvergunning. Dat die nog niet is afgegeven was toch wel een beetje een tegenvaller, na alle mooie woorden van de burgemeester afgelopen juni. Tegelijkertijd wijst niets erop dat we ons hierover zorgen moeten gaan maken.
Op basis van het proyecto basico zetten we op ons terrein met stenen en stokken uit waar onze huizen ongeveer komen te staan. Daarbij lopen we nog steeds tegen praktische dillemma’s aan, maar die lossen we te zijnertijd wel op. We vonden en zochten autodealers en wikken en wegen nu over de voordelen en nadelen van Citroën Berlingo’s en Volkswagen Caddy’s. Bijna hadden we op basis van een hele mooie aanbieding al een Berlingo gekocht, maar we kozen er uit voorzichtigheid uiteindelijk toch voor om eerst de offertes van de aannemers af te wachten.
We bezochten vergeefs het enige hondenpension van La Palma, in Breña Baja, aan de andere kant van het eiland. Inmiddels hebben we nu wel contact via whatsapp met de pensionhouder die alle vragen van Ruud met een kort maar krachtig ‘si’ beantwoordt. Wordt vervolgd in november.
We maakten definitieve afspraken over de huur van het huis boven onze finca met Miguel, onze bovenbuurman. Hoewel we een beste huur gaan betalen, zijn we toch erg blij met de afspraken die we met hem maakten. We zullen vanaf februari ook zijn andere huis gaan beheren en gaan verhuren aan toeristen. Zo hebben we er er weer een bron van inkomen bij en doen we alvast ervaring op.
Ons plan rolt dus door. Maar oh, wat gaat het langzaam allemaal. Dat is op zich niet erg, maar het begint nu wel te kriebelen. We moeten zo langzamerhand weg uit NL. We zijn er aan toe. We zijn al bezig met ons vertrek sinds de zomer van 2015…
We maakten een paar mooie wandelingen. Een wandeling langs de noordkust, waarover ik gisteren schreef. Een wandeling naar de Deseada’s op de Cumbre Vieja. En… we gingen dit keer WEL naar El Palito. Komt allemaal nog wel terug in het blog, de komende weken. Ook maakten we weer een moutainbiketocht. Onze snorkelplannen hebben we noodgedwongen geparkeerd. Gaan we zeker nog eens doen, maar in deze twee weken ontbrak het ons aan tijd hiervoor.
Wel erg leuk in deze twee weken was dat we eindelijk weer eens in een vakantiehuis in het dorp Puntagorda logeerden. Casa Demetria is een erg leuk en comfortabel vakantiehuis. We kunnen het iedereen aanraden.
Het is fijn om te voet naar je eigen sinaasappels te kunnen gaan kijken, die overigens knalgroen aan de bomen hangen op het moment. We moesten nota bene sinaasappels KOPEN (…) in de supermarkt. WIJ, bezitters van bijna honderdvijftig sinaasappelbomen (…) Dat voelde minder. Ook op La Palma zijn er seizoenen van groei en seizoenen van oogst.
We zagen het eiland op haar allerdroogste moment in het jaar. Bij aankomst was het bloedje heet en beleefden we de laatste dagen van een calima. Onze finca zag er droog uit. Maar de bomen stonden er goed bij en worden goed verzorgd. Volgend jaar gaan we zelfs een (zeer bescheiden) avocado-oogst krijgen, denk ik. De avocadobomen zijn enorm opgeknapt nu ze weer mest en voldoende water krijgen. Op de avond en in de nacht voor ons vertrek viel de eerste regen van het jaar met bakken tegelijk naar beneden. Ruud en ik konden een licht tevreden gevoel niet helemaal onderdrukken. Goed voor onze bomen 🙂 .
Al met al hadden we ’twee fantastische weken’, waar ik al een beetje met weemoed naar terug kijk. Ben nu aan het wennen aan het herpakken van het normale leven in NL, zoals dat gaat na terugkomst van vakanties. Maar dit keer is het anders. Laatste loodjes. Vier maanden duurt het nog. We lopen mentaal op ons tandvlees…