Het was slecht weer op La Palma begin maart 2016. We waren twaalf dagen op het eiland. Slecht weer op La Palma is een relatief iets. De zon schijnt niet, maar echt koud wordt het er nooit. Dat wil zeggen tot op een hoogte van zo’n 700m.
Op de dag van deze wandeling regende het zacht in de omgeving van Puntagorda. Wij hebben geleerd dat we dan naar het zuiden moeten. Vraag me even niet naar de microklimaattechnische oorzaken, maar als het een beetje regent in de omgeving van Puntagorda is het vaak goed vertoeven in het zuidwesten, in het gebied tussen Puerto Naos en Fuencaliente, zo leert onze ervaring.
We startten onze wandeling in het dorp Jedey. Aan de grote weg ligt een klein barretje met een miniterrasje pal aan de weg. Als je een beetje geduld kunt opbrengen, hebben ze er hele lekkere hamburguesas. Bij dit barretje is een parkeerplaats. Voor ons was deze parkeerplaats het begin van de route. We volgden de Camino Real de la Costa, een van de twee meerdaagse wandelroutes op het eiland.
Je loopt aanvankelijk door redelijk dicht bebouwd gebied, ‘cultuurlandschap’ in het jargon. Inmiddels hebben wij geleerd dat wandelingen door ‘cultuurlandschappen’ op La Palma eigenlijk best leuk zijn, ook al zijn wij van huis uit liefhebbers van stilte, natuur en wandelingen waarop je verder niemand tegen komt. De map-out wandelapp op de mobiel van Ruud kwam hier en daar goed van pas. Wandelingen door ‘cultuurlandschappen’ hebben nog al eens de neiging om een beetje onduidelijk te zijn qua bewegwijzering. Je bent te snel afgeleid door alle ‘cultuur’ waar je langs heen loopt en dan mis je een bordje of een signalering.
Eenmaal aangekomen buiten de bebouwde kom van Jedey is de rest van de tocht niet moeilijk meer te vinden. Je volgt de route naar het zuiden tot aan Fuencaliente, op de borden vaak aangeduid met de naam Los Canarios. Voor zover ik heb kunnen nagaan, gaat het bij deze namen om exact hetzelfde dorp. Maar misschien dat ik ergens een nuance mis.
Je loopt nu door ‘natuur’, niet langer door ‘cultuur’. De natuur bestaat uit zwarte lavarotsen en dennenbomen tegen een decor van de helderblauwe oceaan. Het was bewolkt, toen wij de route liepen. Achteraf denk ik dat dit helemaal niet verkeerd was. Het landschap wordt er in mijn ogen mooier door en wandelen door de zwarte lava onder een brandende zon lijkt me geen pretje… Onderweg is er tot aan Fuencaliente geen enkele plaats waar je water kunt tappen, dus bereid je goed voor als je deze tocht op een warme, zonnige dag zou willen doen.
Op ongeveer een derde van de wandeling staat er een stevige klim op het programma. Je klimt van zo’n 650 meter boven zee niveau naar zo’n 950 meter. Dit gaat vrij steil. Na afloop van de klim bevind je je in het bos boven de LP2 (de zuidelijke boog van de geasfalteerde kustweg die over het hele eiland min of meer evenwijdig aan de kust gaat).
Je maakt nu een mooie boswandeling. Af en toe prachtige uitzichten op de oceaan. Naar mate je vordert trekt het bos steeds verder open en loop je door weilanden en langs enkele verlaten boerderijen. Dit stuk van de wandeling is mijn favoriete deel.
Uiteindelijk kom je boven het dorp Fuencaliente uit op de andere ‘koningsweg’, het pad dat over de Ruta de los Volcanes gaat. Je blijft de borden richting Fuencaliente volgen. Als je door de bomen heen de bont gekleurde huizen ziet liggen, volgt er nog een vrij steile afdaling van ongeveer honderd meter. Dan ben je er.
Wij deden ongeveer vier uur over de wandeling. We hadden geen zin om het hele stuk terug te lopen naar de auto. In Fuencaliente namen we daarom de bus terug naar Jedey. Ik kan me nog herinneren dat alle Palmero’s bij de bushalte en in de bus (vooral scholieren) zich dik hadden ingepakt, inclusief mutsen en en een enkeling zelfs met handschoenen. Bij een temperatuur van iets onder de vijftien graden. Ruud en ik vonden het erg grappig. Winter op La Palma zit in de mens, niet in het weer zelf.