Waar staan we op dit moment met de realisatie van onze plannen?
We hebben onze SL opgericht. Met deze SL zullen we ons bedrijf gaan runnen, te zijner tijd. Voor de SL is alles rond. De onderneming is actief.
We zijn een optie tot aankoop van ‘ons’ perceel overeen gekomen met de eigenaar van dit kavel. Ook hebben we een aanbetaling gedaan van 10%. We hebben laten toetsen of de eigenaar juridisch gerechtigd is tot verkoop van het kavel. Dat is hij. We hebben laten toetsen of onze plannen met het kavel passen binnen het bestemmingsplan van Puntagorda. Dit is het geval.
Vandaag wordt ons kavel door een taxateur getaxeerd. De taxatie dient ter vaststelling van de omvang van een hypotheek die we willen afsluiten bij een lokale bank op het eiland om een deel van de aankoop te financieren. Als het ECHT moet, kunnen we het kavel ook kopen zonder deze financiering, maar we zullen dan echt geld bij elkaar moeten schrapen. We hebben meermaals gesproken en informatie uitgewisseld met de filiaalmanager van de bank. Hij verzekert ons keer op keer dat onze aanvraag voor een lening geen probleem zal opleveren. Maar de Spaanse molentjes draaien langzaam. En je weet pas zeker dat zoiets rond is, als het geld op de bank staat. Pas vandaag wordt ons kavel getaxeerd, en we moeten nog bevestigd krijgen dat dit ook daadwerkelijk is gebeurd. We gaan het zien. Wij vinden het prettig om onze lening bij een Spaanse bank af te sluiten. Voor als de euro onverhoopt toch nog mocht ‘klappen’. Onze omzet realiseren we dan in harde ‘neuro’s’, guldens, noordmarken, D-marken of wat er dan ook volgt. Onze schulden en kosten bestaan in zo’n scenario uit zachte ‘zeuro’s’ of peseta’s of islaverdeaardappelen of noem het maar wat er dan voor de euro in de plaats komt in het zuiden. Het is mooi dat de euro er is. En dat er een EU is waar je over grenzen heen kunt leven. De euro moet wat ons betreft dus maar gewoon blijven bestaan. Maar je kunt nooit weten.
We hebben plannen voor de ontwikkeling van ons perceel, maar moeten nog op zoek naar een architect (en een aannemer, natuurlijk). Hierover hebben we al wel ideeën.
We hebben een begroting voor de ontwikkeling van ons project, maar die moeten we nog toetsen aan de realiteit. Uhm. Nou heb ik wel wat ervaring met het maken van begrotingen, dus onze hoop is dat de aannames die we gedaan hebben niet helemaal waardeloos blijken te zijn. We gaan het zien.
We zullen ons huis in Nederland gaan verkopen om het geld dat zo vrij komt te kunnen investeren. We weten via welke makelaar we dit zullen gaan doen. We hebben er meerdere over de vloer gehad. Uiteindelijk besloten dat we in zee gaan met een internetmakelaar, na veel wikken en wegen (en courtages vergelijken).
We hebben veel gedaan en bereikt, maar we hebben tegelijkertijd eigenlijk nog helemaal niets bereikt op dit moment. Dat maakt ons onrustig soms. Maar niets gaat van zelf. Dat wisten we toen we begonnen. Inmiddels voelen we het ook. Dat is best lastig soms, als je die dingen moet combineren met het ‘normale’ werkstress in Nederland en de overige dagelijkse beslommeringen. Maar we gaan ermee door. En hebben er best schik in, meestal.
Als alles loopt zoals we nu denken dat het gaat lopen, zullen we in oktober ons huis te koop gaan zetten en zullen we begin november ons kavel in Puntagorda gaan kopen. Vanaf dat moment is het werken aan de volgende stap: het project laten ontwikkelen en de vergunningen voor de uitvoering van het project verkrijgen. En betalen.
Als er iets mis gaat in de financiële planning, hebben we tijd. Zolang Ruud en ik allebei in NL onze baan hebben, kunnen we flink sparen. Een tegenvaller vertaalt zich dus in uitstel of vertraging van het stappenplan. Zoiets is jammer, maar beslist geen ramp. Die zekerheid geeft ons wel weer een relaxed gevoel. Zo’n gedachte werkt als valdispert op momenten dat dit nodig is.
Het najagen van een droom is leuk, maar vergt veel planning en het gepieker dat hierbij hoort. We oefenen onze stalen zenuwen. Daar staan we op dit moment.