Het heeft veel geregend in Puntagorda in de afgelopen week. Ons weerstationnetje geeft aan dat er gisteren ruim 9mm water per vierkante meter gevallen is en vandaag (vannacht) al bijna 11mm. Maak daar in totaal maar minstens 30mm van, aangezien ons weerstation destijds nog als ‘proto-type’gekocht is en nog niet zo heel goed blijkt te zijn in het meten van vallende regendruppels. De nieuwe, geheel verbeterde, versie van het weerstation is overigens in aantocht en gaan we te zijner tijd installeren op de finca. Het zou zo maar kunnen dat ík in September zo’n vernieuwd model voor mijn verjaardag krijg. Van Ruud. En dat Ruud het spul dan installeert. Zo is Ruud. 🙂
We hadden dus een regenweek. Dat is voor het weer op La Palma heel ongewoon in juni. Maar het water was meer dan welkom. Het eiland is droog. Op sommige plaatsen, met name in het zuiden, is er een tekort aan irrigatiewater voor de landbouw, en ligt de watertoevoer naar akkers en plantages stil. De ‘Waterraad’ van het eiland ligt van alle kanten onder vuur onder het verwijt van grote incompetentie. De stelling van de criticasters is dat er genoeg water op het eiland aanwezig is voor iedereen, als de infrastructuur om het water te verdelen maar op orde zou zijn, en dat is bepaald niet het geval. (Ja dat is dezelfde Waterraad die de afgifte van onze bouwvergunning meer dan een jaar ophield). In de krant lezen we dat de bestuurder van de raad meer geld nodig zegt te hebben om zijn organisatie te versterken. Binnenlandse politiek op La Palma, wij kijken er naar als ’toeschouwer’. En hopen dat het goed komt, op termijn.
Op onze finca regende het ook. Maar de bouwwerkzaamheden liepen daardoor geen grote vertraging op. Men werkte ‘binnen’ en met velen tegelijk. Daarover in een volgende blogpost meer.
Ook als het regent, is het prachtig hier op het eiland. Zeker als tussen de buien door de zon weer schijnt en fel licht over de waterdruppels uit strooit. Als je vanuit onze boomgaard over de oceaan kijkt, zie je een feestvoorstelling van oplichtende wolkenranden en stil glimmende zeespiegelingen. Die voorstelling is in het echt nog veel mooier dan op de foto’s hieronder te zien is; mijn cameraatje loopt nog steeds op zijn laatste benen en het lijkt wel alsof het apparaatje steeds slechter met tegenlicht om kan gaan.
Sinds gisteren hebben Ruud en ik de frisbee herontdekt. Een frisbee is hét instrument waarmee je overactieve Münsterlanders hun energie kwijt kunt laten raken. Dat was nodig, want tijdens de regendagen was er een flink overschot aan ongeremde energie ontstaan bij Kapitein Iglo en zijn Illustere Zus. De honden zijn het niet meer gewend om dagenlang binnen te moeten blijven en zich te moeten gedragen. Onze beide münstermonsters gingen gisteravond met de frisbee helemaal door het dak op een akkertje met uitzicht op zee. Vlakbij onze boomgaard.
Na afloop uithijgen. En naar de wolken kijken vanaf de stoep van ons huis-in-aanbouw.
En dan nog even dit. Afgelopen maandag beleefden Ruud en ik even een flink blogtechnisch schrikmomentje. Hieronder in beeld gebracht: onze afdeling ‘automatisering’ tijdens het schrikmoment.
Wat was er aan de hand? Ruud verving een zogenaamde plugin op ons blog. De plugin zorgt ervoor dat dubbele en ongebruikte foto’s worden verwijderd en dat er een backup wordt gemaakt van de overige foto’s. Helaas. De nieuwe plugin deed onverwacht en zonder te stoppen iets anders. Alle inhoud van ons blog werd verwijderd en de toegang tot ons digitale leven werd ons ontzegd. We kregen een wit wordpress-scherm te zien en konden helemaal nergens meer bij, kregen zelfs geen inlogscherm te zien. Einde verhaal voor ons blog? Even leek het er wel op. Na enkele uren van ijzige stilte in het Boeddhahuis en koortsachtig geploeter door de ict-afdeling, lukte het gelukkig uiteindelijk om met veel kunst en vliegwerk weer bij onze documenten te komen en via backups de schade weer te herstellen. Het heeft Ruud een slechte middag en daarna de nodige hersteluren gekost. Slechts één bericht dat klaar stond voor publicatie, ging verloren. We kwamen met de schrik vrij…