Tuinontwerp

Deze week was er  tijd om af en toe weer eens ouderwets te knutselen in Sketchup. Tijd voor een tuinontwerp; een ontwerp voor de tuin rondom het grote huis op de finca.

In augustus 2018 had ik al eens een ontwerp gemaakt voor de tuin, of eigenlijk voor de drie zuidelijke terrassen in de directe omgeving van het grote huis, dat we toen nog ‘de villa’ noemden. Dat ontwerp zag er zó uit.

 

Met de kennis, ervaringen en gewijzigde inzichten van anderhalf jaar later, gaat dit ontwerp de vuilnisbak in. Het zwembad bij het grote huis werd weg bezuinigd. De uitbreiding van de muur onder het grote huis bleek bouwtechnisch niet nodig en onderging het zelfde lot. Naast deze bezuiningingen vonden Ruud en ik het geheel ook net niet passend bij hoe we willen leven en welke sfeer we aan onze finca willen geven, voor ons zelf en voor onze toekomstige gasten. Tot slot bezuinigden we nog op het aantal vierkante meters aan te leggen terras.

 

De uitgangspunten voor het nieuwe ontwerp? Eén: We noemen ons zelf een ‘finca’ (een boerderijtje in het Spaans). Daar past geen sjieke tuin vol met fancy tierelantijnen en trendy palmbomen en andere Canarische ‘vakantie-vegetatie’ bij. Niet als hoofdmoot van het ontwerp, tenminste.  We willen een ‘boerentuin’. Twee: We moeten het kunnen betalen. Drie: Niet al teveel verschillende soorten bomen en struiken. Herhaling van een paar mooie soorten maakt dat het geheel rust en harmonie uitstraalt. De variatie komt wel door te zijnertijd kleinere planten en bloemen te planten. Vier: zeker in het begin geen uitbreide bloemenperken. We hebben helemaal geen tijd voor het onderhoud! En een tuinman gaan we écht niet doen…

We doen een rondleiding door het nieuwe ontwerp. Op het plaatje hieronder zie je de toegang naar het grote huis, als je vanuit het dorp komt aanrijden over de Camino de Pinto. Aan de wegkant willen we een houten hek van ronde palen op de muur plaatsen. Groot vraagteken is nog hoeveel zoiets kost en waar je op La Palma hout kunt kopen. (We missen de Gamma, echt waar…).

 

Hier zie je de oprit en het terreinstuk tussen de voorgevel van het grote huis en het hoge gevangenishek van onze achterbuurvrouw. We gaan mangobomen voor dat hek zetten. Mangobomen dragen het hele jaar blad en zien er mooi uit. Daarnaast kunnen we wel wat met mango’s. Een tip van Jorge is om geen mangobomen maar mangAbomen te planten. Die schijnen het hele jaar door vrucht te dragen. Misschien een idee, zoeken we nog uit.

De roze struiken zijn bougainvillea-struiken. Die zijn ook het hele jaar groen. Daarbij een groot deel van het jaar bloeiend. En ze hebben weinig water nodig.

De boom achter de bougainvillea’s is een olijfboom (nadat hij een aantal jaren heeft kunnen groeien – dat geldt voor alles uiteraard). Ook olijfbomen hebben niet heel erg veel water nodig.

 

Hieronder zie je de oprit vanaf de voordeur gezien. ‘KomtVastGauw’ krijgt een parkeerplaatsje vóór het huis.

 

Als je vanaf de voordeur door loopt naar de achterdeur kom je uit op de patio. Hier kunnen we bij mooi, maar winderig, weer toch lekker buiten zitten, ondanks dat het waait. Op La Palma waait het vaak best hard als het mooi weer is.

 

Verder lopend vanuit de patio naar de veranda aan de oceaanzijde van het grote huis, kom je uit aan de voet van de trap die naar het ondergelegen terras leidt. Het is nog even de vraag of het mogelijk is om de trap zonder U-bocht te kunnen aanleggen en zo een hoogte van ca drie meter te kunnen overbruggen. Als dit mogelijk is, heeft het wel onze voorkeur.

 

Want. Dan ontstaat er links van de trap ruimte voor een soort van klein balkon of een uitzichtpunt. Dit wordt dan direct het meest centrale punt van de tuin. Vanaf het balkon kan je alles overzien.

 

Op het plaatje hieronder zie je de straatzijde van de tuin, naast het grote huis. De bougainvillea-struiken en de olijfboom zorgen voor privacy op de veranda. De helling van de weg  ten opzichte van ons terrein maakt het voor iemand die in de auto ons huis passeert sowieso onmogelijk om te bekijken hoe wij ons vermaken op de veranda. Dat is zelfs niet mogelijk als de stille gluurder in een vrachtwagen voorbij komt. Maar boom en hoge struiken zorgen ervoor dat je je ook niet bekeken vóélt, als je op het terras van de veranda zit.

 

Zó ziet de veranda eruit vanaf het zuidelijke uiteinde (de wegkant) gezien. Het bankje is helaas nog steeds gejat, en zullen we opnieuw moeten kopen.

 

Vanaf het noordelijke uiteinde (fincakant) ziet het terras van de veranda er uit zoals hieronder te zien is.

 

Vanaf de veranda lopen we de trap af naar beneden. Rechts zien we het zonneterras en de waslijnpalen. Links zien we de fruitbomen die onze tuin afschermen van de weg. Op de foto staan citroenbomen afgebeeld. Teunis vindt citroenbomen mooi, ook al omdat deze bomen het hele jaar door vrucht dragen. Ruud wil hier graag ortanique-bomen planten. Ortanique-vruchten zijn een kruising tussen een sinaasappel en een mandarijn. Je kunt ze tegen een redelijke prijs verkopen (in tegenstelling tot citroenen). En ook deze bomen dragen het hele jaar door vrucht en bieden, eenmaal uitgegroeid, voldoende privacy. Bovendien smaakt Ortaniquesap uitstekend terwijl wij citroenen eigenlijk alleen maar gebruiken als sluitstuk op flesjes coronabier.

 

Als je op het zonneterras zit, en je kijkt naar het grote huis, dan ziet dat er uit als op het plaatje hieronder. De struiken rondom het terras zijn oleanders. Ze bieden privacy tegen blikken vanaf het balkon van het vakantiehuis van onze achterbuurvrouw en vormen een extra ‘groenscherm’ om niet vanaf de weg gezien te worden als je rustig wil zitten. Als iemand in de auto over de Camino de Pinto langs rijdt, heeft hij of zij vrij zicht op dit deel van de tuin. Deze zichtlijn moet dus worden geblokkeerd. Dat doen we met losse bomen en struiken, zonder heg of schutting. Het zonneterras is ook een goede plek voor Ruud om zijn telescoop op te zetten. Maar daarvoor zijn er verder weg van het grote huis meer geschikte locaties op ons terrein, met meer ‘zichtvrije hemel’.

 

Dit zie je als je vanuit de uiterste hoek van de tuin, aan de fincakant, terug kijkt naar het grote huis.

 

En dit zie je als vanuit de uiterste hoek van de tuin aan de wegkant naar het huis kijkt.

 

Het is nu zaak om te kijken hoeveel geld dit alles gaat kosten en of we alles in één keer kunnen aanleggen, komend najaar, of dat we het in etappes gaan doen.  Maar het helpt om alvast een plan te hebben gemaakt. En als je een plan hebt, is het ook een stuk eenvoudiger om dat plan weer te veranderen en aan te passen als dit nodig is. Ook hier geldt weer: we gaan zien wat ’t wordt.

Overigens, zou het zo maar kunnen dat we ons huis toch geen kleurtje gaan geven, maar ‘gewoon’ wit pleisteren aan de buitenkant. Die kleur past namelijk best goed  in ons tuinontwerp…  Nog zoveel keuzes om te maken…