Omdat Sinterklaas toch niet hier is, maar elders druk in de weer om verantwoording af te leggen over zijn misschien toch wat gedateerde personeelsbeleid, breken de donkere dagen voor kerst hier een week eerder aan dan in Nederland. Ik ga proberen om daar maar eens een ‘huiselijk berichtje’ over te schrijven. Anderhalve week niets gepost en dan komen er klachten en vragen… Bericht aan iedereen die zich zorgen maakte: ‘Ja, we leven nog en alles is ok. Maar we zijn niet verslaafd aan het blog, dus af en toe posten we even niets, als dat zo uitkomt’.
Bij ons thuis hebben we gisterenmiddag de lichtjestijd afgekondigd. Ruud is druk in de weer geweest om vanuit de verhuisdozen in de apero de bij ons traditionele en meegenomen ‘eindejaarslampjes’ van stal te halen en op te hangen. Ook dit jaar doen ze het nog 🙂 .
Ook het gezelligste tijdelijke donkeregrotkantoor van La Palma is nu feestelijk verlicht en klaar voor de naderende kerstvakantie. Dat werkt een stuk prettiger, moet ik zeggen. Wat mij betreft blijven de lampjes gewoon tot ergens in februari hangen. Normaal gesproken is de woonkamer van het Boeddhahuis een donker hol zonder daglicht. Zelfs als de zon fel schijnt. We begrijpen de architect van het huis wel vaker niet. En die kerstvakantie: bijna!
We laten het bij de lampjes. Aan kerstbomen en kerstballen doen we nooit. Ook nu niet. Ik zou trouwens niet weten of je hier op het eiland kerstbomen kunt kopen. Ze staan wel in winkeletalages in Los Llanos, maar daar heb ik eigenlijk alleen nog maar kunstbomen gezien. Kerstballen zijn er dan weer wel te koop. En onze overburen hebben de palmboom die voor hun huis staat in felgroen neon kerstlicht uitgedost met als motto Groene Nacht Heilige Nacht.
Het weer op het eiland doet goed mee met de door ons afgekondigde lichtjestijd. Het regent veel, vaak en hard sinds donderdagmiddag. Niet leuk als je nu hier op vakantie bent. Bij het vakantiehuisje achter ons huurhuis zie ik af en toe enkele sombere, wat verveelde gezichten rond het huisje scharrelen of in een auto met mistroostige gezichten heen en weer rijden. Ik heb een beetje met de mensen te doen. Voor ‘ons’, (min of meer) permanente bewoners is de regen echter erg welkom. Ons bruine eiland wordt weer groen. De lente komt. Maar eerst: ff wat donkere dagen.
Als zelfs het weerstation van Ruud opmerkt dat het regent, maar liefst 7,2 mm neerslag meet, en daarbij spreekt van ‘extreme weather’, dan begrijp je dat het hier echt flink naar beneden is komen vallen, gisteren, vannacht en vandaag. En dat het maar een haar heeft gescheeld of dat Noach in zijn ark kwam langs varen. Ook nu, als ik dit schrijf, klettert de regen weer in harde golven op de dakpannen van het Boeddhahuis. Ik merk dat ik dat wel gezellig vind, voor het moment, al die regen. Het helpt dat het nog altijd minstens vijftien graden is buiten, op zo’n donkere natte dag. In Nederland vond ik de combinatie van regen en koud weer altijd waardeloos. Over regen zonder koude maakte ik mij niet druk, vond ik wel lekker.
We merken dat ons Boeddhahuis eigenlijk helemaal niet is ingericht op dagen van harde regen. Onze elektrische fietsen houden we noodgedwongen droog achter het zonnescherm op de veranda van ons huurhuis, dat nu dus dienst doet als regenscherm.
Het hondenrestaurant op onze veranda is noodgedwongen ontruimd en geëvacueerd naar ergens in de keuken. Dat is nog niet eerder nodig geweest, zo lang als dat we hier nu wonen.
Dit zijn de poten van Auke na een kort plasrondje buiten van nog geen twee minuten. Klei dat klontert aan de voetzolen! Vermenigvuldig deze poten met drie en dat toch wel enkele keren per dagdeel, en je kunt wel ongeveer raden hoe de tegelvloer van ons huurhuis er momenteel uit ziet. Daar is bijna helemaal niks aan te doen, zolang het blijft regenen. Overigens vertikt Fenna het om in de nattigheid naar buiten te gaan. Onze comfort-en-gemak-hond is verwend geraakt op het zomereiland.
Wat ik mooi vind aan november/december op La Palma is dat het oogstmaand is. De appelbomen in de achtertuin van ons huis hebben bijna twee maanden lang appels-zonder-beestjes opgeleverd. Ook de mangobomen op onze finca leveren voortdurend nieuw fruit, dat (heel fijn) niet allemaal tegelijk rijp is. Inmiddels heb ik er schik in om taarten, appelmoes en chutneys te maken. En het smaakt allemaal nog erg lekker ook…
Ruud baalt wel een beetje van het regenweer. Hij heeft er wat minder werk door, want als het bewolkt is kan je geen sterrengids-avonden doen en als het regent worden gidswandelingen in de Caldeira de Taburiente afgelast. Erger vindt hij het nog dat hij noodgedwongen een pauze moet inlassen bij het grote hoe-maken-wij-de-terassen-van-de-finca-vrij-van-stenen-project. Ik heb er nu geen foto’s van om te laten zien, maar Ruud heeft in de afgelopen weken echt heel veel en zwaar werk gedaan. Nog twee terassen en dan liggen er geen rotsen en keien meer in onze boomgaard op plekken waar je wil lopen of gras wil maaien. De finca knapt er enorm van op.
Tussen de regenbuien door schijnt natuurlijk ook de zon af en toe. En de naamgever van ons huis ziet met enige regelmaat zijn eigen regenboog verschijnen. Steeds op dezelfde plek boven zijn hoofd.
Het eiland wordt langzaam weer groen. Op onderstaand ‘sfeerplaatje’ van de boomgaard kan je goed zien dat het land geleidelijk aan weer een groene gloed krijgt. Ruud maakte de foto afgelopen vrijdag, toen het nog prachtig weer was. Op zaterdagavond hebben we nog tot half10 in de avond met onze toekomstige buren buiten wijn gedronken en tapas gegeten op het terras in de achtertuin. De dagen kunnen soms donker zijn, maar echt voelen als ‘wintertijd’ doet het allemaal niet.
Er klinken nog altijd geen bouwgeluiden in onze boomgaard. En dat komt niet doordat het vandaag regent. Er zijn met vandaag erbij al…
…dagen verstreken, sinds Ruud en ik met een optimistisch gevoel onze aanvraag voor een bouwvergunning inleverden op het gemeentehuis van Puntagorda. Maar. We zijn nu toch echt aan het aftellen. Afgelopen dinsdag is de ambtelijke commissie bijeen geweest die op gemeenteniveau de aanvraag moet behandelen, nu deze is goed gekeurd door de overheidsinstanties op eilandniveau. Ruud heeft gisteren van de ‘stads’architect op het gemeentehuis gehoord dat alles ok is. Komende maandag vergadert de burgemeester (met zijn wethouders????) en wordt de licencia de obras formeel afgegeven. Op dinsdag of woensdag worden we dan gebeld dat dit besluit genomen is en of we de leges willen overmaken. We kennen het bedrag al. Het werd voor ons op een briefje geschreven, en (jawel) dit bedrag viel ons erg mee. We waren wel eens toe aan een flinke meevaller op de begroting. Nu, die is er, als het bedrag van het papiertje klopt.
Zodra we de leges betaald hebben, kunnen we dan de licencia afhalen op het gemeentehuis, aldus de stadsarchitect. Zou het dan toch nog gaan lukken in 2019??? Kunnen we gaan bouwen in januari. Eindelijk.
We moeten het gaan zien, maar Ruud en ik hebben er wel vertrouwen in. Volgend jaar doen we de eindejaarslampjes in ons eigen huis, met uitzicht over de sinaasappels en de oceaan. Daar nemen we over een paar weken een oliebol op! We denken toch écht dat ons bouwproject sneller zal gaan dan dat van het optrekje hierboven. Zelfs op La Palma. Maar we gaan het zien. Hoog en droog, vanuit ons Boeddhahuis.