Nog meer avocado’s

De afgelopen drie weken zijn we, tussen alle andere bedrijven door, flink druk geweest met ons ‘derde terras’ aan de zuidkant van de boomgaard. Dit is het grootste van alle zeven terrassen die gezamenlijk onze finca vormen. Door een groot, ondergronds, lek in het irrigatiesysteem hebben de bomen op dit terras  jarenlang geen of heel erg weinig water gekregen. De helft van het terras bestond uit kale verdroogde grond, toen we ons perceel kochten. Op de andere helft stonden een stuk of tien, moegestreden avocoadobomen. Ook een jaar mét voldoende water, was voor deze bomen niet genoeg om nog  te kunnen herstellen. De sinaasappelbomen op het terras herstelden wel goed. Maar daar hebben we er zó veel van. En sinaasappels brengen bijna niks op. Dus werd het ’time for a change’, vonden Ruud en ik.

In mei van dit jaar zag het derde zuidterras er nog zó uit.

 

Inmiddels zijn deze plaatjes voltooid verleden tijd. De ‘pala’ van José kwam, zag en overwon. Als eerste werden de bomen gerooid en afgevoerd. Daarna werd de de bovenlaag van 60 cm picon weg geschoven en werd de grond vrij gemaakt van grote keien en resten van archeologische irrigatiesystemen. Er is wat aan ‘buis’ in de grond gestopt in de voorbije jaren.

 

De grond werd open open gebroken met alweer de ‘pala’ en ge-egaliseerd met een tractor.

 

Vorig weekend kon Ruud bedenken op welke plekken we avocado-bomen gaan planten. De bomen moeten minimaal 4,5m uit elkaar staan. Sommige mensen zeggen die afstand zeven meter moet zijn. Andere mensen zeggen dat dit ouderwets en achterhaald is.  Minder ruimte tussen de bomen, en de bomen korter houden. Dat levert meer vruchten per m2 op. Allemaal Palmero’s, die het kunnen weten.  Modern als we zijn, kozen wij uiteindelijk voor de 4,5 meter.  Bij elk plastic pijpje komt een boom.

 

Afgelopen zaterdagmiddag werden met een mini graafmachine de plantkuilen voor ons gegraven. Vijftig stuks. Het werk was in een uurtje gepiept. Je moet er toch niet aan denken dat je dit allemaal met de hand zou moeten doen..

 

Ruud is er in geslaagd om op diverse adressen in Los Llanos, El Paso en ons eigen dorp de ontbrekende avocado planten bij elkaar te scharrelen. Rond het Boeddhahuis hebben we er nu vijftig klaar staan om in te planten. We wachten er nog even mee, omdat er deze week warm weer wordt voorspeld. Aan het einde van de week zou het moeten kunnen.

 

Onze palm staat nu ruim een week op zijn nieuwe plek. Om de andere dag krijgt de ‘vondeling’ enkele kruiwagens vol met water. Zoals het er nu naar uit ziet, gaat de boom het redden op zijn ereplaats. Maar ik denk dat we een jaar verder moeten zijn, voordat we dat zeker zullen weten. Hij was zo klein toen we hem voor het eerst zagen opschieten, vanuit een klodder geitenmest, tussen de takken van een kale sinaasappelboom door. Nu is hij al bijna groter dan een volwassen man. Binnen anderhalf jaar. Hopen dat hij het redt.

Ook het kleine drakenboompje langs de weg heeft het geweld van de pala overleefd.

 

Intussen groeit en bloeit elders in de boomgaard alles door alsof er niets aan de hand is. De mango’s komen er aan. Citroenen zijn er altijd. En natuurlijk maken de sinaasappels zich langzaam maar zeker alweer op voor de pluk van  het volgende voorjaar.

 

Over drie of vier jaar zullen de nieuwe avocado bomen mee doen met dit spel.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven