Dan maar zonnepanelen…

Afgelopen maart was het drie jaar geleden dat aannemer Óscar begon met de aanleg van de nieuwe stroomlijn. De oude, met een capaciteit van 3.5 kilowatt, was er nooit op berekend om er vier vakantiehuizen met zwembaden op aan te sluiten. We hebben destijds nog wel een offerte opgevraagd voor een systeem gebaseerd op zonnepanelen. Die offerte loog er niet om. Ik herinner me 72 panelen, een enorme stapel loodaccu’s en een prijs die ons minstens net zo zwaar op de maag lag. Het moest zo groot en duur zijn omdat we moesten kunnen garanderen dat er *altijd* genoeg stroom zou zijn, dus ook na bijvoorbeeld twee weken bar en boos weer. Afgeschrikt door de enorme kosten en het idee dat we er een flink deel van de boomgaard voor zouden moeten opofferen, hebben we het er destijds maar bij laten zitten.

Dat was dus drie jaar geleden. In de tussenliggende tijd is zo’n beetje alles dat tijdens de aanleg van de nieuwe stroomlijn fout zou kunnen gaan, ook daadwerkelijk fout gegaan. De allerlaatste stand-van-zaken is dat twee afdelingen van het netbeheerder elkaar tegenspreken. Volgens de ene afdeling (op Tenerife; zij bepalen de normen) is er niets aan de hand en kan de stroomleiding worden aangesloten. Volgens de andere afdeling (op La Palma; zij zouden die de normen alleen maar hoeven uitvoeren) is er wél wat aan de hand en is er alleen toestemming gegeven voor een bovengrondse leiding. Maar ja, de leiding is drie jaar geleden ondergronds aangelegd want dat was een eis van de gemeente… Ik voelde in februari aankomen dat deze patstelling nog wel eens lang zou kunnen gaan duren, en heb toen besloten dat drie jaar ellende genoeg was. Hopelijk lukt het in de toekomst om de netbeheerder op andere gedachten te brengen, of anders de schade op hen te verhalen, maar voor het moment lijkt de investering in de nieuwe stroomleiding weggegooid geld.

De installatie van het systeem ging voorspoedig en duurde uiteindelijk maar een paar weken. De weergoden bleken onze vorderingen echter nauwgezet in de gaten te houden. Op 22 maart ’s middags om zes uur ging het systeem aan en vrijwel direct daarna gebeurde er dit:

De eerste serieuze regenperiode na pakweg een jaar, met stevige buien, wind, onweer, en bliksem. Er volgde een reeks grauwe, natte dagen maar vooral was het… koud!!!  Met de airco’s in twee huizen aan (om het alsjeblieft een beetje warm te hebben) en zonnepanelen die nauwelijks wat stroom konden opwekken, raakten de accu’s in rap tempo leeg. Die regen was weliswaar hartstikke nodig op het eiland, maar ja, heb ik dit weer?!? Gelukkig ging het allemaal nét goed, en als de zon tussen de buien door ook maar even scheen, zag het er meteen veel gunstiger uit:

Twee weken is natuurlijk te kort om al een oordeel te vellen, maar ik ben blij dat ik de knoop heb doorgehakt. Geen stroomuitval meer omdat we de oude stroomlijn overbelasten, en de stroomrekening gaat als bonus naar bijna nul.