Winter

Ik vind de winter op La Palma altijd een mooie tijd. Zeker hier in Puntagorda is er echt wel sprake van jaargetijden en kan het soms best wel fris zijn. Dan praat je over, op z’n koudst, een minimum temperatuur van 8 en een maximum temperatuur van 12 graden. Maar dat gebeurt niet vaak (en deze winter tot dusverre nog niet).

 

De winters zijn wel heel anders dan in Nederland, meer zoals de lente. Als eind november na een maandenlange droogte de eerste regen weer valt, dan kleurt het landschap al snel weer prachtig groen. De wolkenluchten zijn in de wintermaanden prachtig om te zien, felwitte wolken tegen een knalblauwe achtergrond, en al snel volgen in februari de roze amandelbloesem en de gele weidebloemen. De winter hier is in ieder geval niet een koude, donkere en grijze periode die maandenlang aanhoudt; het is juist de periode waarin je de meeste kleuren ziet.

 

En regenen… dat kan het soms flink! Zeker als er vanuit het noorden een stevig koudefront over komt, zoals op 10 februari toen het in heel Spanje ijzig koud was. Dan twijfel ik weer even aan mijn beslissing om geen regenpijpen te laten monteren aan de dakgoten 😉

 

Maar zoals gezegd, de wolken waaruit die regen valt, zien er soms prachtig uit en af en toe word je verrast door een (dubbele) regenboog waar je “u” tegen zegt.

 

Als kou en regen samenvallen dan blijft er op de allerhoogste pieken wat sneeuw liggen. De wegen naar de Roque de los Muchachos worden dan afgesloten en in de kranten is het voorpaginanieuws. Je ziet het op de foto, genomen vanaf het centrum van Los Llanos, als een dun laagje poedersuiker liggen.

 

De winter brengt zo z’n eigen werk op de finca mee. Ik heb flink wat werk gehad aan het snoeien van twaalf sinaasappelbomen en momenteel heb ik mijn handen vol aan het maaien van de hele boomgaard. De sinaasappeloogst valt dit jaar tegen; veel sinaasappels zijn te snel gegroeid en letterlijk uit hun vel gesprongen. Enkele dagen later liggen ze dan op de grond en rest me weinig anders dan ze op de composthoop te gooien. Ik ben op die manier zowat de helft al kwijtgeraakt…

 

Als het even kan dan maak ik gebruik van het perfecte wandelweer voor een ommetje met de honden, waarbij de omgeving van Montaña Matos een favoriete bestemming is. Fenna gaat sinds kort niet meer mee op de langere ommetjes omdat ze het niet volhoudt, maar voor de andere twee is het nodig om af en toe lekker uit te razen.

Hieronder een 360-graden foto die ik op 30 januari heb gemaakt op Montaña Matos, waar we de as van Teunis hebben uitgestrooid.

 

Ik weet niet of het inmiddels is opgevallen, maar ik heb het uiterlijk van het blog (na zowat zes jaar) wat opgefrist, met een bredere tekstkolom, waardoor het hopelijk prettiger leesbaar is, de foto’s beter uitkomen en de reacties beter zichtbaar zijn. Ik ben benieuwd of het inderdaad een verbetering is?