In Nederland maakt iedereen zich klaar voor een weekje winter, maar ook hier in Puntagorda was het berekoud vandaag. Kijk maar op het weerplaatje van ons eigen blog. Een minimumtemperatuur van 6 graden en een maximumtemperatuur van 10 graden. Brrrr. ‘Historisch Koud’, noemden de kranten het hier. Wij hebben het zo nog nooit meegemaakt. Terwijl wij in het verleden toch best vaak in januari of begin februari een ‘Weekje La Palma’ deden.
Op het dak van het eiland ligt een dik pak sneeuw. Maar dat is niet echt vreemd. Het is daar meer dan 2.400m boven zeeniveau. Komt vaker voor.
Maar ook de Pico Birgoyo was wit vandaag, en dat komt toch niet zo heel vaak voor.
Ook de andere vulkaantoppen waren min of meer wit vandaag. Deze foto’s komen uit de internetkrantjes ‘El Time’ en ‘El Apuron’.
De druivenvelden boven Puntagorda, die al aanmerkelijk lager liggen, op zo’n 1.100 meter hoogte, pakten vandaag eveneens een winters laagje mee. Zoiets gebeurt echt nooit.
En zelfs op onze finca, 550 meter boven zeeniveau, stapelde de sneeuw zich op.
Jorge en Angel hadden het vanochtend niet meer van de kou. Rond 11u gaven ze het op en besloten ze met vorstverlet te gaan. We begrepen het wel. De mannen wisten echt niet meer hoe ze het warm moesten krijgen en liepen te blauwbekken onder deze voor hen extreme omstandigheden. Regen. Hagel. Harde koude wind. Een gevoelstemperatuur, vertaald naar Nederlandse bouwvakkers, van min 15. En geen warme erwtensoep om de kou uit je lichaam te krijgen. Dan heb je als Palmero bouwvakker recht op vorstverlet.
Het Eerste Kleine Huis begint overigens al aardig vorm te krijgen. Binnen zijn de muren allemaal afgestreken. Het plafond boven de douche en het verbindingshalletje is klaar. De ramen en deuren zijn gereed gemaakt voor het plaatsen van de kozijnen. De betonvloeren zijn gelegd en glad gestreken. De betegeling van de keuken is aangebracht.
Hieronder zie je de keuken en een deel van de zithoek.
De slaapkamer.
De badruimte.
Gisteren is Jorge begonnen met het leggen van de vloertegels. Vandaag zijn er precies twee rijtjes bij gekomen tov deze foto’s.
Het wordt wel wat, alles bij elkaar, vinden Ruud en ik. De bouwplaats begint nu een echt huisje te worden. Langzaam maar zeker zien we een kleinere kopie ontstaan van ons Grote Huis. Zoals het bedoeld was.
Het is leuk om te bedenken dat mensen die nu nog grote onbekenden voor ons zijn, in de toekomst hier hun vakantie gaan vieren. We gaan ons best doen om er iets moois van te maken 🙂 . Maar eerst: sneeuwschuiven!