Met Onze Laatste Nasi Het Jaar Uit.

Langzaam glijden Ruud en ik vandaag het oude jaar uit. Als ik dit schrijf is het 20.00u. Nog vier uur te gaan in het jaar 2020. Het was een wat moeizaam jaar, al met al. Toch?

We begonnen onze oudejaarsavond met onze laatste Nasi uit Nederland. We hebben toch echt wel een boemboetje uit het vaderland nodig om echte nasi te kunnen maken. Onze voorraad is nu op. Onze lieve heer mag weten wanneer we de voorraad weer kunnen aanvullen. Maar de oudejaarsavondmaaltijd smaakte ons uitstekend. En. Buiten eten op 31 december…  Blijft bijzonder 🙂 .

 

Het is kerstvakantie. We hebben geen of weinig werk te doen voor de klanten uit het vaderland, deze week. Drie weken lang geen bouwvakkers op de finca. En ook Ruud doet het rustig aan in de boomgaard. Heerlijk ontspannen. Werd ook wel een beetje tijd, om eerlijk te zijn.

Onze vakantie begon zo’n beetje met de ‘Cosmische Kus’ van de planeten Jupiter en Saturnus. Voor het menselijk oog raakten de planeten elkaar aan de hemel in de vroege avond van 21 december. Zoiets gebeurt ongeveer 1x per acht honderd jaar. Geen wolken op La Palma. We konden de samenstand prima zien. Op de onderste foto een uitvergroting, door Ruud gemaakt,  van (ik geloof) twee dagen eerder.

 

 

We bezochten het haventje van Puntagorda op een dag dat er harde wind stond en de oceaan met hoge golfen op het stenen plateau bij de haven uiteen spatte. Blijft indrukwekkend om mee te maken.

 

We maakten korte wandelingen. Het was te bewolkt om de bergen in te trekken helaas. In dat geval blijf je zo laag mogelijk en wandel je langs de kust. Vooraf kijk je welke kant van het eiland het minst te maken heeft met bewolking. Er is bijna altijd wel een plek aan de kust van het eiland waar de zon toch nog schijnt..

 

Onverwacht bijzonder vond ik het landschap dat we aantroffen bij een wandeling naar het strand van La Veta, onder Tinizara, ongeveer vijf kilometer zuidelijk van Puntagorda. Op het strand waren we al wel eens geweest en dit strand vond ik eerlijk gezegd destijds niet zo bijzonder.

Dit keer wandelden we rond door het kliffenlandschap ter hoogte van het parkeerplaatsje op ongeveer 150 meter boven het strand.

 

De verticale lagen in de rotsmuren laten zien dat het ooit niet heel erg pluis is geweest op ons vulkanische  zomereilandje. De grond smolt destijds lettelijk onder je voeten weg.

 

Ik vond het er erg mooi. En het was er boven twintig graden op een relatief koude dag.

 

Op eerste kerstdag aten we ook al buiten. Kerstdiner via facetime met mijn moeder. Erg gezellig. Daarna een ondergaande zon, vrede op aarde en in de menschen een welbehagen.

 

De vakantieweek hebben we gebruikt om een stukje van de tuin te beplanten. Twee keer kwamen we met een volle auto terug vanuit het tuincentrum in San Pedro, aan de andere kant van het eiland. Van buurvrouw Annewies kregen we een lading stekjes van grondbedekkers cadeau.

 

De tuin tussen het Grote Huis en de Camino de Pinto ziet er nu zó uit. Het moet allemaal nog wat groeien. En ooit, ooit, ooit, zullen de twee geplante Chinese Wolmispels heel groot zijn, met hun kruinen in elkaar overgroeien en voor een schaduwtuin zorgen op het zuiden. Tot die tijd: bloeiende planten in de zon. Het ziet er nog kaal uit. Alle begin is moeilijk.

 

De regen van de afgelopen weken heeft zijn uitwerking op het landschap niet gemist. Het is prachtig overal. Zo groen! Dagelijks zie je nu meer bloemen en bloeiend kruid tussen het gras opkomen. Het is lente. Deze plaatjes schoot ik vanmorgen toen ik de honden uitliet in het terrein tussen onze boomgaard en de Matos.

 

Een zwerm dansende kraaien vloog over. Daar kan ik uren naar kijken.

 

Ook de boomgaard is groener dan groen. De sinaasappelbloesem staat nu echt op doorbreken. De bomen hangen vol met fruit. We hebben nog nooit zoveel sinaasappels gehad als dit jaar.

 

De smaaktest die Ruud en ik vanochtend deden bevestigde ons vermoeden. Het sap van de sinaasappels smaakt ook beter dan ooit. Het werk van Ruud in het afgelopen jaar proef je terug. Heerlijk zoet. Daarmee kunnen we voor de dag komen bij de fruithandel op het dorp. Helaas brengen sinaasappels bijna niks op.

 

Zo glijden we langzaam het oude jaar uit en maken we de sprong naar het nieuwe jaar. Laten we hopen dat de coronaplaag verdwijnt in de loop van het nieuwe jaar. En. in de loop van het jaar: Hele mooie vakantiehuisjes… Denken we. We gaan zien wat het nieuwe jaar brengt.

 

Voor alle lezers van dit blog: Feliz Año Nuevo! Gelukkig Nieuwjaar!