Rondwandeling Puntagorda

Na de hittegolf die maar bleef duren, was het  afgelopen zondag heerlijk koel met een middagtemperatuur tot rond een graad of vijfentwintig. Er stond daarbij een stevige bries. Ruud en ik besloten een dagje uit te gaan waaien. Zonder in de auto te hoeven stappen. We deden onze rondwandeling (beneden langs) Puntagorda.

 

We begonnen de wandeling bij de Mercadillo van Puntagorda. Voorlangs het marktterrein, aan de kant van het dorp, gaat een zandpad naar beneden het dennenbos in. Als je dit pad op loopt kom je al snel  een wegwijzer tegen. Vanaf hier  volg je de geelwit gemarkeerde route naar het Mirador de los Dragos, de grote drakenboom bij Puntagorda. Bij de drakenboom aangekomen, loop je langs een andere weg weer terug naar het dorp. In totaal loop je dan ruim vijftien kilometer. Wij begonnen rond 12.00u en waren om 18:30 weer terug in ons huurhuis. Tussendoor brachten we een klein uur door op onze finca, die op een derde van de loopweg langs de route ligt.

 

De wandeling voert je door een afwisselend ‘cultuurlandschap’. Je loopt door  kleine dennenbossen en langs boomgaarden en akkers, over smalle zandpaadjes en binnenweggetjes. Het gaat heuvel op en heuvel af. Op de achtergrond is altijd de blauwe oceaan aanwezig. Zeker als je de tocht voor het eerst loopt, zie je voorbij elke bocht in de weg weer iets nieuws, dat je aandacht vangt.

 

Bij de schuurtjes op de foto hieronder begin je aan de afdaling van de eerste barranco op de route; de Barranco de Animas. Voorbij deze schuurtjes twintig meter doorlopend over de weg, zie je de links van de weg een bekend plaatje opdoemen, als je een trouwe lezer van dit blog bent. Voor ons was er lunch met brood, mojo en koffie zittend op de drempel van ons huis in aanbouw.

 

Terug naar de schuurtjes en dan in korte tijd twee barranco’s doorkruisen; de Barranco de Animas en de Barranco San Mauro.

 

Na de laatstgenoemde barranco kom je uit bij het kerkje van San Mauro. Op het onverharde pleintje voor de kerk is een watertap aanwezig met drinkbaar water. Voorbij de kerk sla je links af en klim je over de asfaltweg een klein stukje de bebouwde kom van Puntagorda in.  Vrij snel vind je een wegwijzer die je langs de rand van de bebouwing naar rechts stuurt. Door verlaten boomgaardjes klim je langszaam omhoog naar de heuvels ten zuiden van het dorp.

 

Na de geleidelijke klim volgt een vrij scherpe afdaling, ter hoogte van Don Pancho, een heuvel met een vlakke top waarop een grote telecominstallatie is gebouwd. Je daalt af naar de Pista del Canal, een vlakke weg die parallel loopt aan het irrigatiekanaal voor bananenwater. Dit pad volg je een tijd lang in zuidelijke richting.

 

Op ongeveer twee derde van de route, tref je deze wegwijzer aan. Helaas moet je de aangewezen route ook echt gaan lopen. Wat volgt is een best zware klim, waarin je in ongeveer 1,2 kilometer een hoogteverschil van ca. 300 meter overbrugt. Ja, klopt, dat is een kleine anderhalve kilometer lang klimmen met een gemiddeld hellingspercentage van 25%. Dat is best zwaar. Maar te doen. Rust nemen als je buiten adem bent. Even om je heen kijken. Dan weer verder klimmen. Het is mooi hier, als je aan het uithijgen bent.

 

Het einde van de klim is wat minder zwaar. Je loopt over een glooiend landschap, nu veel geleidelijker naar omhoog.

 

Aan het einde van de klim, wordt het eindpunt van de route zichtbaar. De drakenboom ten zuiden van Puntagorda. Beetje misleidend is dit uitzicht echter wel. Je moet voordat je bij het uitzichtpunt onder de boom arriveert, eerst nog afdalen in de Barranco del Roque, en hier weer uit klimmen. Dat is niet altijd een straf. In de winter en in het voorjaar is het  prachtig groen in deze barranco. Vanaf maart tot eind mei loop je er door een zee van bloeiende veldbloemen. Onder de drakenboom vind je wederom een tap met drinkbaar water.

 

Vanaf de Mirador de los Dragos daal je weer een klein stukje af om langs de roodwit gemarkeerde route terug naar Puntagorda en de Mercadillo te lopen. Je volgt een stukje van de Camino Real, de wandeling die langs de kust van het hele eiland loopt. Vanaf hier loopt de wandeling vlak of dalend. Je bent aan het uitlopen. Je loopt door de wijk El Roque totdat je arriveert bij de grote weg, de LP1. De Camino Real voert je over deze weg naar boven. Wij kiezen ervoor om langs de stoep met de witte ballustrades langs de LP1 rechtstreeks naar het dorp te lopen.

 

Ter hoogte van de wijk Fagundo verlaat je de LP1. Als je links  een lampenwinkel (Ayumar) ziet, sla je schuin links af een dalende asfaltweg in en loop je naar het centrum van het dorp. Er gaan op dit punt meerdere affaltweggetjes linksaf naar beneden; je moet de meest noordelijke van deze wegen inlopen. Je komt dan na een minuut of vijf  uit bij het gemeentehuis. Rechts van het gemeentehuis loop je langs ‘de klok’ de brede weg op. Over de ‘Avenida de los Almendros’ loop je dwars door het dorp terug naar de Mercadillo.  Voor ons lag het eindpunt van de wandeling in het dorp zelf.

 

Meer foto’s van deze wandeling vind je op deze pagina.  Je krijgt dan vooral een idee hoe het landschap langs de route er in het voorjaar uitziet. Tot slot nog een tip: Zoals bij elke rondwandeling kan je ook deze rondwandeling in omgekeerde richting lopen. Doe dit dan niet zonder wandelstokken mee te nemen. De beschreven steile klim op het einde van de route, vlak onder de drakenboom, wordt in omgekeerde richting een steile afdaling. Zonder wandelstokken is deze afdaling erg lastig en zelfs een beetje gevaarlijk. Je kunt gemakkelijk een schuiver maken als je uitglijdt over de droge dennennaalden op het hellende pad. Als je hier schuift, schuif je meteen een heel stuk naar beneden. Dat wil je niet. Stokken meenemen dus als je de wandeling in de omgekeerde richting maakt!