Jubileum in de Wolken

Ook op zondag was het nog steeds Feestweekend. Ruud en ik besloten om een kleine picknick te doen, op hoogte, vlakbij de Roque de los Muchachos. We kennen daar een plekje achter een hek waar je een mooi uitzicht hebt over de toppen van het eiland. Alle hoge toppen zie je vanaf de helling achter dat hek precies in elkaars verlengde liggen.

Het was bijzonder boven op de berg. We maakten er  ‘en direct’ een weeromslag mee. Vanuit het westen kwam van ver over de oceaan een regengebied onze kant op schuiven. Eerst zagen we het eiland Hierro steeds groter worden en verscheen naast Hierro het mysterieuze ‘achtste Canarische Eiland’, dat je vaker ziet in de wolken als het gaat regenen. Daarna verdween Hierro als het eiland Avalon, in de mist. Het zou pas in de late avond echt gaan regenen, overigens.  In de middag, vanaf onze hoge positie,  zagen we van alle kanten de wolkenflarden het eiland op klimmen. Van alle kanten wervelden de nevels om ons heen en werd binnen een uur tijd het heldere uitzicht dat we hadden op het zuiden van het eiland en op de Caldeira,  beetje bij beetje weg gegeten. Dit alles bij een straffe bries en een  aangename temperatuur van meer dan twintig graden.

 

Na de broodjes en een facetime-geprek met de jarige moeder van Ruud, reden  we met de auto naar de Roque de los Muchachos. Het kleine parkeerplaatsje  daar ligt op de absolute top van het eiland, op bijna 2.450 meter hoogte. Bij de Roque is een geweldig mooi uitzichtpunt aangelegd en dat panoramapunt hadden we deze middag bijna helemaal voor ons zelf. Fijn dat alle toeristen vanaf 21 juni weer naar het eiland mogen komen en fijn dat Transavia vanaf 2 juli weer op La Palma zegt te gaan vliegen. Maar stiekem, in ons geval,  is het ook best fijn dat iedereen er nu nog even níet is, terwijl wij al wél blij mogen zijn met onze herwonnen vrijheid na het Absolute Huisarrest van een paar weken geleden. Het eiland is van ons.

 

We bleven lang op het plateau van de Roque de los Muchachos hangen en keken er onze ogen uit naar het schouwspel van de wervelende wolken. Intussen kleurden de hogere luchtlagen van zomers blauw naar onheilspellend donkergrijs. Bang voor onweer waren we niet. Op La Palma onweert het bijna nooit. Maar het regent er ook bijna nooit in juni, dus misschien waren we toch wat te onvoorzichtig. Hoe dan ook: zo’n plotselinge weeromslag op de Roque de los Muchachos is mooi en bijzonder om mee te maken. We hadden het weer eens getroffen.

 

Zo vierden we ons jubileum in de dansende wolken. Op de dag af dertig jaar geleden spraken Ruud en ik elkaar voor het eerst op Utrecht CS. En dat gesprek is sindsdien eigenlijk nooit meer gestopt. Foto’s van toen liggen ergens in een album onderin verhuisdoos ‘woonkamer 4’, en die kan ik dus niet laten zien.

 

Maar de onderste twee foto’s van het fotoblok hierboven zijn de eerste digitale vakantiefoto’s uit ons archief. Cantal, Frankrijk,  zomer 2005, toen we halverwege 1990 en NU waren. Zeg nou zelf, we zijn nauwelijks ouder geworden toch? Altijd jong gebleven toch? Mmmm, was dát maar waar.  In elk geval hebben we in al die jaren veel mooie herinneringen verzameld, samen. En dat is de bedoeling als je elkaars leven deelt. Feestweekend dus, dit weekend., voor ons 2.  In de wolken.

 

We sloten het feestweekend op zondagavond af in de pizeria van La Fuente in Tijarafe. Geen pizza’s maar overheerlijke salade, een al net zo smakelijke groente-lasagna voor Ruud en een spaghetti bolognese voor mij. Fles Vega Norte blanco erbij. Een postre met veel room, vanilleijs en chocolade en een sterke koffie om mee af te sluiten. Dat doen we over dertig jaar nog eens zo over. En ook al wel een keer eerder, wat mij betreft.

4 gedachten over “Jubileum in de Wolken”

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven