Het Dagelijkse Leven in Tijden van Corona

Vorige week vrijdag vertrokken Ruud en ik voor een lang weekend naar Nederland. We zagen er onze ouders en de rest van de Janssen-clan, vierden twee verjaardagen en kochten er..

 

en..

 

Het was erg leuk en gezellig om iedereen weer te spreken en te zien. Maar we merken dat we zo’n bezoek aan Nederland op de één of andere manier ook erg vermoeiend vinden. De relatieve rust van ons huis op La Palma verruilen we voor dagenlang vol continu sociaal-doen in Nederland. Ruud en ik zijn er beiden niet voor gemaakt om voortdurend in het gezelschap van anderen te zijn. Maar gezellig was het tóch, we zouden het niet anders willen.

Op dinsdag keerden we al weer terug van ons flitsbezoek. We namen Broertje Michel met ons mee. Michel kwam op tegen-flits-bezoek en is gisteren (vrijdag) weer vertrokken. Zowel op de heen- als op de terugweg zat het vliegtuig barstensvol. Een beetje tot onze verrassing. We hadden al wel een beetje rekening gehouden met wat meer reisruimte door een klein Corona-effectje. Maar zomaar een vakantie annuleren vanwege een virusje, dat doen de meeste mensen kennelijk toch nog niet.

 

Wat niet is, kan nog komen. Want Het Virus krijgt onze landen nu toch redelijk snel in zijn greep. In Nederland is de eeuwige laconieke grijns van het gezicht van onze minister-president inmiddels verdwenen en begrijpt iedereen nu zo langzamerhand wel dat dit stormpje toch wel enige tijd over de dijken zal razen. Ook in Spanje is het goed raak, vooral op wat men hier het Pensinsula noemt, het Schiereiland, het vaste land van Spanje. De teller staat op 5.200 bevestigde personen die besmet zijn met het virus en 132 personen die gestorven zijn als gevolg van zo’n besmetting. Gisteren heeft de Spaanse premier voor het hele land de noodtoestand afgekondigd.  Wat dat precies betekent voor ons op La Palma, horen we vandaag aan het einde van de dag.

 

De karretjes van de mensen die boodschappen doen in de supermarkt zijn wat voller dan anders. Iedereen praat over Corona en begrijpt geleidelijk aan wel dat het virus ook aan La Palma niet voorbij zal gaan. De scholen zijn dicht. Verder merken we nog niet veel van alles. Het dagelijkse leven loopt door. Maar we weten dat er zaken in het verschiet liggen.

We hadden Michel op bezoek. En als Michel  komt logeren, betekent dit dat: 1) We een paar dagen vakantie nemen om leuke dingen te gaan doen en dat: 2) het gaat regenen. Het eerste is alvast gelukt. Onder een stralende zon fietsten we in het noorden van het eiland, in de streek rond Barlovento, en wandelden we alweer in het noorden rond de Cubo de la Galga. Komt later nog wel terug in het blog.

 

Het tweede dingetje is nog niet helemaal gelukt en blijft nog even staan. Maar Michel heeft zijn best gedaan en uiteindelijk ‘mañana-wolkjes’ beloofd. Het lijkt erop dat zijn voorspelling uit gaat komen. Toch knap, hoe hij dit altijd weer voor ons flikt.

 

Voor het eiland is zo’n viruspandemie natuurlijk een kleine ramp. De toeristische sector staat te schudden op haar grondvesten. Vakantieboekingen blijven uit, geboekte reserveringen worden geannuleerd. Wij brachten onze honden bijvoorbeeld vorige week vrijdag naar een vrijwel leeg hondenpension. De eigenaresse vertelde ons heel veel annuleringen te krijgen. Ook de stargazinginkomsten en wandelgidsinkomsten van Ruud liggen stil. Vanaf vandaag worden deze groepsevenementen verboden, hoorde Ruud gisteren van zijn werkgever. Die laatste vreest dat er de komende weken grote touroperators gaan omvallen, zodat ook na het uitwoeden van de pandemie  zijn belangrijkste bron van inkomsten blijvend droog blijft staan.

 

En zo krijgt dat visje, of dat slangetje, dat verkocht werd op de vismarkt van Wuhan,  in het verre China,  een gemeen venijnige staart. Ook voor mensen die niet ziek zijn of ziek worden. Zitten we met zijn allen in het oog van een Perfect Storm.

 

De Lidl in Los Llanos verkoopt geen Corona bier meer, ontdekte Ruud gisteren. Klap op klap op klap, krijgen we te verwerken. We gaan zien waar het stopt.

Intussen vordert de bouw van onze huizen gestaag. De fundering van het tweede huis kwam af. De betonpeilers staan al en men is begonnen aan het metselen van de buitenmuur. Het is de bedoeling om de muren en de corona (uhmm, dat is weer een andere corona, het gaat hier om een betonnen dwarsbalk die boven de muren wordt gestort en die het dak steunt; ‘kroon’ in goed Nederlandse vertaling, en ja dat is in het spaans ‘corona’), muren en corona dus, zullen aan het eind van de komende week klaar zijn, is ons verteld.

 

Als alles gaat zoals Óscar denkt dat het gaan zal, wordt maandag het hout voor het dak van de aanbouw van het grote huis bezorgd. Ruud en ik moeten dan als een bezetene gaan schuren en beitsen, want Óscar wil het liefst op vrijdag al beginnen met het dak van het eerste huis. Haast. Hij heeft haast.  DAt vinden wij fijn! Ruud en ik werken dit weekend daarom maar gewoon door om in de komende week ‘houtbewerkingsdagen’ vrij te kunnen spelen voor ons beiden. Het dagelijkse leven in tijden van Corona sukkelt gewoon door. Zoals het hoort. Zolang het kan.

We vonden het weer gezellig dat je er was Michel! 🙂