De abrikozentijd is al weer een paar weken voorbij. Maar ik had nog foto’s liggen, dus die laat ik toch nog maar even ‘in retrospectief’ zien.
We hebben vier grote abrikozenbomen in onze boomgaard staan. Om de vruchten te beschermen tegen vogels en insecten en knagend ongedierte moeten er in het voorjaar netten om de bomen worden gewikkeld. Die netten (helemaal kapot na jaren van gebruik) hadden we nou juist grotendeels weg gegooid bij de eerste schoonmaakoperaties van vorig jaar. Zodoende konden we, met behulp van Antonio, maar twee van de vier bomen beschermen.
Als de abrikozen rijp zijn, zijn ze ook écht rijp. Dan moeten ze meteen, allemaal tegelijk, geplukt worden en verwerkt worden (of verkocht worden). Dat verkopen gaan we niet doen. Teveel werk. Handelaren verwachten dat de vruchten netjes gesorteerd in platte kratten, daarop 1 voor 1 zachtjes neergelegd, worden aangeleverd. Er zijn grenzen aan onze beschikbare tijd.
Het was jammer dat de abrikozen net allemaal rijp waren in de week dat Ruud en ik in Nederland verbleven. Dat hadden we met onze ongeoefende ogen niet zien aankomen. Toen we terugkwamen, lag het merendeel al op de grond. Net of geen net, het maakt dan niet meer uit. Vruchten die eenmaal op de grond liggen zijn niet meer bruikbaar. Dat heeft ons ongeveer twee derde van de oogst gekost. Doodzonde! Al doende leert men?
Het resterende deel van de abrikozen (1/3 van 2 van de 4 bomen = 1/6 van het totaal) leverde toch nog ongeveer 10kg op. Veel te veel om te eten of te verwerken. We aten in de afgelopen tijd daarom abrikozenjam (dank je wel, Anky!), abrikozentaart en abrikozenchutney. Wel erg lekker allemaal en het voelt goed om te eten vanaf je eigen land. De diepvries ligt vol met abrikoos (en perzik) voor later. Natuurlijk hebben we wat abrikozen weg gegeven, maar zoveel mensen in Puntagorda die abrikoos willen krijgen kennen we (nog) niet.. De rest moest weg.
We hebben ons voorgenomen om volgend jaar in ons heen-en-weer-schema wat beter rekening te houden met de abrikozentijd (en de perzikentijd) . Maar ach, we moeten in dat schema zoveel plannen en combineren, dat we er bijna een supercomputer voor nodig hebben om alles optimaal te krijgen. We gaan wel zien hoe het volgend jaar uiteindelijk zal gaan met die abrikozen. Ik kan in elk geval inmiddels chutney maken en taart bakken. Jam maken moet ik nog gaan proberen. En ik hoor Ruud steeds ‘Apricot Brandy’ mompelen…
You are welcome! Voor volgend jaar: jullie kennen in ieder geval één persoon in Puntagorda die er dol op is! Knuffel van Anky.
Zeker weten Anky, we reserveren minstens één hele boom voor je 🙂