Ik had het al aangekondigd. Afgelopen donderdag, the day after, stond in het teken van ‘magazijnbeheer’. Magazijnbeheer betekent: dozen schuiven. Alle verhuisdozen eerst uít de pajero sjouwen en op het betonnen stoepje voor het schuurtje plaatsen. Dan de dozen groeperen per ‘kamer’ uit ons oude huis in Almelo. Die kamer kan je herkennen aan de letters voorafgaand aan het volgnummer, op vijf kanten van iedere doos genoteerd in de laatste dagen van december, door ondergetekende. En vastgelegd in een excelbestand, natuurlijk. Mét filters en zoekfunctie.
Daarna aan de hand van de paklijst en de volgnummers checken of alle dozen ook echt zijn aangekomen. Tot slot per groep, keurig geordend in nette rijen, op pallets, weer terug het hok in.
Geweldig systeem! Dat kan je aan de boekhouder en zijn maat overlaten, zo blijkt maar weer. Zelfs de komkommerrasp konden we zonder zoeken meteen terugvinden!
Alleen. Erg jammer dat ook de verhuizers spullen hebben ingepakt, op een moment dat wij niet aanwezig waren. Een blinde vlek in Het Systeem. Als dat maar goed komt… Als ik Ruud een beetje ken, gaan alle ‘ongenummerde’ dozen binnenkort open en wordt de paklijst alsnog compleet gemaakt.
Inmiddels zijn de honden ERG blij dat ze na elf weken van ontberingen EINDELIJK weer op hun vertrouwde kussens kunnen liggen. Fenna slaakte letterlijk een lange zucht van verlichting toen de zachte kussens vrijdagmiddag weer voor haar klaar lagen in haar eigen, vertrouwde mandje. Best sneu voor zo’n hond, al dat verhuisgedoe.
Wow, wat zijn jullie goed georganiseerd zeg! Wij zoeken nu, een jaar na dato, nog steeds spullen waarvan we zeker zijn dat we ze ingepakt hebben, maar die tot nu toe niet boven water zijn gekomen. En toch zijn bijna alle dozen uitgepakt. Ergens is er iets fout gegaan in ons systeem.
Hoi Marja, heeft niks met organisatietalent te maken, maar alles met het feit dat Ruud en ik alle2 flinke controlfreaks zijn… Leuk carnavalsblog had je geschreven!