Muchas Cosas

De meubels uit NL zijn er! Sinds gisteren. Ze werden nogal onverwachts, want volledig onaangekondigd, op woensdagochtend, stipt om 9:00u bij ons afgeleverd. De mensen van het transportbedrijf op La Palma hadden een dag eerder de hele dag met mij en met het verhuisbedrijf in Nederland proberen te bellen om te vertellen dat ze eraan zouden komen.  Maar ze hadden daarbij niet bedacht dat je een ‘+’ voor de internationale ’31’ moet intoetsen bij een internationaal nummer…  Ze begrepen er niets van, dat ze steeds een Spaanse mevrouw van Vodafone aan de lijn kregen. Toch maar op goed geluk met twee volle vrachtwagens naar Puntagorda gereden. Maakte voor ons, na de eerste schrik, niet uit. Ruud en ik waren erg blij met de komst van onze spullen en de verhuismensen waren na een wat stug begin (“waarom nam je de telefoon niet op?”) super vriendelijk, spraakzaam en handig.

 

Helemaal onvoorbereid dus, moest er in het Boeddhahuis in allerijl plaats worden gemaakt voor een aantal grote meubelstukken en tuinmeubels. Ik zou net aan een jaarrekening voor een klant gaan beginnen. Na afloop ziet zo’n improvisatie er dan ongeveer zo uit…

 

Ruud moest wegens ‘lease-auto-blues’ (waarover in een andere post meer), na een uurtje vertrekken om voor de zoveelste keer een auto te wisselen in Los Llanos. Uiteindelijk zou hij aan het eind van de dag, zonder auto, met de bus terug naar huis komen. Daar daar stond ik, helemaal alleen in mijn eentje, met mijn Spaanse mond vol tanden,  uit te leggen welke meubels op welke locatie moesten worden uitgeladen. Ik vind het nog steeds erg lastig om Spaans te praten, hoewel ik inmiddels een redelijke passieve woordenschat heb.  Uiteindelijk verliep alles best goed, en was dit een mooie gelegenheid om een beetje over mijn spaanspratengêne heen te komen. Tussen de bedrijven door hadden  we nog even een fijn gesprek  over een voetbalwedstrijd tussen Real Madrid en Ajax, (wát een mooie goals, ondanks mijn Feijenoordhart, toch leuk). Twee zwaar balende fans van Real Madrid, één  aanhanger van Barcelona met een onmogelijke grijns op zijn gezicht. Niks leuker voor hem dan steeds weer met mij over de goals van Ajax te beginnen. En over Frenkie de Jong.

 

Het merendeel van onze spullen slaan we voorlopig op in de schuur op onze finca. Die ziet er nu van binnen zo uit. Ruud en ik zullen nog wel een rondje ‘magazijnbeheer’ gaan doen, want alle zo ordelijk genummerde dozen staan nu schots en scheef door elkaar. Kunnen wij alle2 niet tegen.

 

Het voelt goed, dat onze spullen er nu zijn. Een paar lekker zittende tuinmeubels en onze vertrouwde banken, waar de honden wél op mogen aanschuiven, maakt dat we ons al weer een beetje meer thuis gaan voelen in het Boeddhahuis. We moeten nog wel een flink aantal dozen uit de schuur op de finca naar ons huurhuis halen, maar dat zit er de komende dagen, waarschijnlijk  zonder auto, helaas nog even niet in.  ‘Geduld en onthechting zijn mooie eigenschappen’, zegt de Boeddha. Ik begrijp nu waarom ze dat beeld voor ons huis hebben neer gezet.

 

Het gaat in het jaar dat voor ons ligt,  nog een paar keer een flink gesleep worden met alle meubels en andere stuff. Daar zien Ruud en ik allebei best wel een beetje tegen op. Die teakkasten die we vorig jaar zomer gekocht hebben zijn zo allejezus zwaar! En wieltjes helpen niet hier op La Palma! Nog maar even niet aan denken. We nodigen wel een broertje uit, als het zover is 🙂  . Muchas cosas…