Eerste Indrukken

Daar zijn we dan. Op La Palma. En niet met vakantie. Je weet van tevoren dat het zo zal gaan. En toch is het even wennen, als je uit het vliegtuig stapt op het overbekende vliegveld en dat je je realiseert dat je voortaan vanaf dit vliegveldje zal vertrekken, in plaats van zal aankomen. Een fijn gevoel, maar tegelijkertijd ook een wat onwennig en ongemakkelijk gevoel. Zowel voor Ruud als voor mijzelf. Maar we zijn er.

 

Gisteren en eergisteren  hebben we geprobeerd om van het boeddahuis een beetje óns huis te maken. Dat betekent: schoonmaken, spullen verplaatsen, bedenken welke badkamer we gaan gebruiken 🙂 , dat soort zaken. Je kunt er heel druk mee zijn in je hoofd. Inmiddels hebben we een internetaansluiting gekregen van Movistar. Online en Spanje wonen in dit geval dus tóch in één wereld. We zijn erg blij dat internettechnisch alles vlot verlopen is. Het internet is toch een beetje een lifeline met de rest van de wereld en in ons geval ook nog eens erg belangrijk om ons brood te kunnen blijven verdienen. En de rest.

Het Boeddhahuis is prachtig. Maar ook erg groot. Zo groot dat het soms ongemakkelijk voelt voor Ruud en mij. Toch denken we dat we ons hier wel thuis gaan voelen. Een eerste ontbijt in de zon op woensdagochtend in de grote rustieke tuin achter het huis was natuurlijk helemaal zoals-het-bedoeld-is. In de loop van woensdag stak er echter een stormachtige wind op, die nog steeds niet is gaan liggen. Het is warm buiten, maar de wind maakt langdurig ‘buiten zijn’ niet heel erg fijn. Zitten we dus alsnog binnen op ons zonnige eiland. Achter onze laptops. Van die verslaving moeten we nog zien af te kicken.

 

Die stormwind is best vervelend. Morgen moeten we namelijk met de veerboot heen en weer naar Tenerife om onze honden op te gaan halen van het vliegveld aldaar. Ruud en ik waren even bang dat de boot met deze wind niet zou kunnen varen, maar meerdere mensen die het kunnen weten hebben ons inmiddels verzekerd dat het nog veel harder kan waaien hier en dat er dán pas mogelijk sprake kan zijn van het staken van de veerdiensten. Morgen dus niet. Hopen we. Eens kijken of Ruud en ik zee-benen hebben.

 

 

Dit is Ruud. Mét de juiste zak hondenvoer. Denken we. Optima Nova. Twee van onze honden, Auke en Sanne,  zijn van jongs af aan erg lastig qua voer. Een allergie, vemoeden we, maar het fijne weten er niet van. Feit is dat we  in Nederland ruim een half jaar hebben moeten zoeken en moeten uitproberen, voordat we brokken hadden gevonden die werden verdragen zonder diarree  in grote hoeveelheden bij onze Münstermonsters. Dat merk is hier op La Palma echter niet verkrijgbaar. Ruud heeft uitgezocht dat Optima Nova het best bij ons NL huismerk in de buurt komt, qua samenstelling. We moesten gisteren echter helemaal naar een dierenarts in Todoque rijden om een zak te kunnen kopen. Da’s toch ruim drie kwartier heen en ruim drie kwartier terug. Zo zal ons nieuwe leven er af en toe uitzien. Gelukkig kunnen we vanaf volgende week het voer ook bestellen bij de dierenarts in het veel dichterbij gelegen Tijarafe. Of naar het schijnt zelf via het internet (en goedkoper) laten bezorgen, vanuit Spanje.

 

 

In de afgelopen dagen hebben we ook veel werk gehad met formulieren afkomstig van de Nederlandse overheid. Die formulieren werden allemaal tegelijk bij mijn moeder in de brievenbus bezorgd, júist op de dag van ons vertrek. Perfecte timing, maar niet heus. We begrijpen nu dat we niet meer met vakantie zijn. Maar bovenstaande kiekjes, vastgelegd op verschillende momenten in de afgelopen drie dagen, maken dan toch weer veel goed. Het is mooi hier.

Oh en. Eind maart. Dan is de bouwvergunning er, melden bronnen binnen het Cabildo. We hopen er op.