Laatste Loodjes

Voor het laatst huurden we vanochtend een busje. Met dit busje brachten we vrijwel alle resterende spullen die we nog bezitten in dit natte, winderige land naar ons toekomstige NL-adres in Renswoude.  Ik kon vanochtend vroeg een brede grijns niet onderdrukken. Het voelde erg goed, allemaal. Met deze laatste stap in ons twee maanden durende verhuisschema komt ons vertrek wel erg dichtbij nu.  Geweldig! Ik heb flink veel zin om ons winterslaaphuis te verlaten. De zes weken in Wierden zijn omgevlogen, dat had ik vooraf heel anders ingeschat. We hebben het hier erg naar ons zin gehad. Maar het is goed om te vertrekken. Ook Ruud zat vanmorgen  opvallend vrolijk achter het stuur.

 

 

Hier gaan we naar toe. Als alles gaat zoals we denken dat het zal gaan, doen we komende dinsdag ergens in de middag  hier de deur open met een sleutel-met-een-rose-wolletje en lopen we ons enorme huurhuis op het Gedroomde Eiland binnen.  Ik heb een hele week vakantie om een beetje te acclimatiseren.

 

Dit is het weerbericht voor de komende week 🙂  Niet verkeerd toch? De vrijdag is voor het evenwicht, en voor de sinaasappels.

 

Deze laatste dagen voor het aanstaande vertrek naar Puntagorda, niet voor vakantie maar om er grote delen van het jaar te gaan wonen, voelen toch wel als een soort van ‘grande finale’ voor ons. Een voorlopige afsluiting van een idee dat begon ergens rond half7 in de avond van 24 juni 2015, tijdens een zomerse namiddagwandeling op deze plek, de Volkssterrenwacht van Lattrop.

 

 

In het voorjaar en de zomer van 2015 mocht Ruud van zijn werkgever een cursus volgen voor mensen die op een kruispunt in hun loopbaan staan en niet goed weten hoe verder te gaan. Die cursus maakte een hoop in Ruud los. Hij begon aan de cursus met ideeën over hoe hij níet verder wilde met zijn werkzame leven. Tijdens de cursus ontdekte hij hoe wij wél verder zou willen. Stoppen. Een ander leven. Weg uit de doodlopende straat, nu het nog kon. We hadden het er al wel eens over gehad hoe cool het zou zijn om naar La Palma te vertrekken. In de weilanden bij Lattrop stelde Ruud voor om er serieus werk van te gaan maken. We zouden een volkssterrenwacht beginnen, ergens in Puntagorda en dit combineren met de verhuur van  twee vakantiehuisjes. We wisten op dat moment nog niet van het grote astronomiemuseum-toeristencomplex dat sinds 2018 in aanbouw is op de Roque de los Muchachos – onze plannen hebben we flink moeten bijstellen.

Ik had in mijn hoofd mijn eigen trajectje al afgelegd en stemde meteen vóór. Discussie niet nodig. Dié avond begonnen we aan de eerste excelletjes en sketchupmodellen. Nu, ruim 3 1/2 jaar en zestien versies van het excelmodel later, gaan we dan echt op weg! Met een plan dat lijkt te kloppen (we wachten alleen nog een ietsiepietsie op een bouwvergunning…). En een achterban in Nederland die begrijpt wat we gaan doen, waarom we het gaan doen en die ons niets kwalijk neemt. Het is heel belangrijk voor ons om in goede harmonie te kunnen vertrekken.

 

 

Elke zaterdagavond krijgen onze drie harige huisgenoten een bot om weg te kauwen. Daar doen ze dan de hele avond over. Aan het eind van de avond zijn ze bekaf en uitgeput, maar zijn de botten volledig opgekauwd. Vanavond kregen ze de botten met een  extra portie liefde, want was er sprake van een soort van galgenmaal. De honden gaan een beetje een rampweek tegemoet, vrees ik. Ze weten er nog niets van.

Vanaf maandag verblijven ze  in een pension op Schiphol. Vrijdag beleven ze een vliegreis in een houten kist naar Tenerife. Van daaruit reizen ze (arme reiszieke Fenna) met de auto, de veerboot en dan nog eens anderhalf uur met de auto over een flink bochtige weg naar het Boeddhahuis. Dan zijn ze er. Een reis die ongeveer 24 uur zal duren. Een betere manier was niet mogelijk. We hopen maar dat alles een beetje mee zal vallen voor ze.

 

Komende dinsdag begint ons leven op La Palma en ons Heen-en-Weer-Leven naar Nederland. Morgen wacht ons nog een lange, druilerige zondag, waarin we niets anders kunnen doen dan wachten op overmorgen. Het wachten heeft lang genoeg geduurd nu. De laatste loodjes wegen het zwaarst.