Niet naar El Palito

Het was de bedoeling dat we vanaf onze finca naar het uitzichtpunt El Palito, beneden Puntagorda, zouden lopen. We hadden hier een hele ‘vrije’ ochtend en middag voor uit getrokken toen we eerder dit jaar, in februari, op La Palma waren. Maar we kwamen er niet.

 

Hierboven zie je een overzichtskaartje van de kust onder Puntagorda. El Palito is een uitzichtspunt dat uitkijkt over twee rotsstrandjes. We hadden al vaker de wegwijzers gezien en waren toch wel wat nieuwsgierig geworden. We waren er nog nooit geweest. En ook vandaag kwamen we er niet. So far away, so close..

Het eerste deel van de wandeling zal je misschien wel herkennen van eerdere blogposts. Start en finish tussen onze sinaasappelbomen, daarna de twee monumentale schuurtjes onder ons kavel, vervolgens door de Baranco de las Animas en door de Baranco van San Mauro naar de kerk van San Mauro en de restanten van de voormalige pastorie.  Zo loop je vanaf onze finca naar het zuiden, richting het waterresevoir, richting El Cimetério,  richting El Puerto en richting El Palito.  Maar we kwamen er niet.

 

 

Het was een wat koele dag, windstil met af en toe wolken en af en toe zon. We genoten van het uitzicht op de oceaan, de bloeiende amandelbomen, het frisse groene landschap en de wolkenpartijen boven dat landschap en boven de zee. Op weg naar El Palito. Maar we kwamen er niet.

 

We kwamen er niet. Alweer niet. El Palito blijft een terra icognita voor ons tot op heden. Dat heeft met wilskracht te maken. Maar ook met de schoonheid van het landschap op weg er naar toe. Niet voor de eerste keer besloten Ruud en ik dat El Palito toch wel erg ver ‘naar beneden’ lag. Naar beneden is niet erg, maar daarna moet je ook weer omhoog. En gewoon een beetje rondzwerven is eigenlijk wel een goed alternatief voor zo’n afdaling naar een waarschijnlijk onbeduidend punt. Aldus besloten we voor de zoveelste keer niet helmaal tot het eind af te dalen en El Palito te laten schieten.

 

We bleven steken op zo’n twee honderd meter boven zeeniveau. En hadden het daar geweldig naar ons zin. Zo stil. Zo relaxed. Zo midden in de natuur. Zo’n  prachtig uitzicht over de heuvels van het eiland en de uitgestrektheid van de oceaan.

 

We kwamen dit vakantiehuis in aanbouw tegen. Er was niemand aan het werk. Leuk dus om in rond te lopen en om te bekijken wat deze huizenbouwer had bedacht als het gaat om indeling van de ruimtes en de afwerking van bouwelementen. We zagen dat het houten dak met een donkere lak was geverfd en besloten ter plekke dat dit wel heel erg mooi is en dat we dit ook zullen gaan doen in onze nog te bouwen huizen.

 

De klim terug heb ik al wel eens vaker beschreven. We volgden het asfalt van de Camino del Puerto en klommen bocht voor bocht met een niet al te zwaar hellingspercentage weer terug naar de bewoonde wereld.

 

Intussen heb ik uitgevonden dat El Palito toch echt wel de moeite waard is om naar toe te lopen en om te bekijken. De foto’s hieronder komen van een wandelblog dat in 2012 gemaakt is door iemand uit Noorwegen. De volgende keer gaan we de afdaling toch echt helemaal afmaken en gaan we El Palito met eigen ogen zien. Denk ik.