Afgelopen vrijdag begon het te kriebelen. We wilden eindelijk wel eens aan het werk op onze finca. Iets DOEN in plaats van alleen maar plannen te maken en contacten te leggen.
We kochten twee rollen flinke vuilniszakken en besloten dat het tijd was om onze boomgaard te ontdoen van alle plastic en afval.
Negentien vuilniszakken, vier ritten op en neer in onze huurauto vol met die zakken naar de ‘punto limpio’ in Tijarafe en een hele berg afval dat niet in die auto paste later, keken we moe maar voldaan terug op anderhalve dag ‘limpiar’ op onze finca.
Alle plastic en vuilnis is weg. Ook het bewateringssysteem van twee generaties geleden hebben we grotendeels ontmanteld en kunnen afvoeren. Miguel, onze bovenbuurman, met wie we het goed kunnen vinden, heeft ons beloofd om samen met ons in zijn pickup de rest van het afval naar Tijarafe te brengen, als we in juni weer terug zijn op het eiland. Dat is aardig.
De huurauto ziet er weer pico bello uit na het nodige schoonmaakwerk door Ruud. Daar kunnen ze bij Oasis tevreden over zijn. Niks meer te zien van de enorme troep die we erin hebben vervoerd. Het kavel is voor het oog een stuk opgeknapt, nu het ergste vuil aan kant is. De volgende stappen in de Grote Schoonmaak zijn het verwijderen van al het afvalhout dat zich in de loop van de tijd op het terrein heeft opgestapeld en het vrij maken van de grond van oppervlaktestenen. Dat wordt nog een heidens karwei.
Een vuilstort met uitzicht op zee, is toch best bijzonder voor ogen die gewend zijn aan het platte, vlakke land.