Het is al een tijdje flink warm op La Palma. Als Ruud en ik op stap gaan naar de finca voor onze inspectieronde in de avond, kunnen we onze harige huisgenoten om die reden al een hele tijd niet met ons meenemen. Het is te warm. De beide zwart-witte exemplaren kennen geen remmingen. Ze zouden hun hersencellen aan de kook rennen, op de hellingen tussen de sinaasappel- en avocadobomen. Ze zouden rennen tot ze er dood bij neer vallen. De honden blijven dus steevast thuis nu. Geduldig wachtend op De Thuiskomst.
Want, zoals het hoort bij echte honden, is het behaarde smaldeel van onze roedel altijd weer superblij, als er een baasje thuis komt, of beter nog als beide baasjes tegelijkertijd thuis komen. Terwijl het thuiskomende baasje de voordeur opent, ga je als wachtende hond voor het open vensterraam aan de achterzijde van het Boeddhahuis staan en probeer je of je van buiten naar binnen kunt springen, richting het thuiskomende baasje. Dat doe je dan om beurten. Als baasje maak je daar dan weer foto’s van.
Fenna is onze abuela, onze senior-hond van ruim elf jaar oud. Fenna is de vleesgeworden routine. Fenna weet altijd heel goed wat ze niet wil. Fenna is zeer gesteld op gemak & comfort. Fenna verzorgt al sinds pup bij arbeidsintensieve taken of projecten van de baasjes de algehele supervisie en coördinatie. Ze kiest dan een centrale positie uit in het midden van het ‘operating theatre’ en behoudt van daaruit het overzicht. Meestal met haar ogen dicht.
Sanne. Gevreesd bij duiven, kippen, muizen, hagedissen en sinds kort ook poezen op het eiland. Haar jachthondengeentjes maken een ongekend steile leercure door, sinds ze op La Palma woont. Sanne is snel, efficiënt en… dodelijk, als haar jachthondinstincten de overhand krijgen. Haar fokker, een actief jagende boer uit het Duitse Münsterland, zou trots op haar zijn geweest, als hij zou zien wat ze allemaal doet en kan. Zonder dat iemand het haar ooit geleerd heeft. We hadden haar vast niet van hem mee gekregen, als hij haar talenten naar waarde had ingeschat. Tegelijkertijd is onze Killer Queen een super aanhankelijk schoothondje dat het liefst languit bovenop je ligt te slapen, terwijl jij vanaf de bank naar een film of een serie kijkt en een zak chips naar binnen probeert te werken. Sanne is bij ons thuis het Vat vol Tegenstrijdigheden.
Auke, onze eigen Kapitein Iglo. Auke is nog altijd de leader of the pack. Maar Auke is vaak ook een ‘beetje dom’. Onze geboren leider heeft geen hersens nodig. Onze geboren leider heeft spieren. Onze geboren leider begrijpt alleen nog steeds niet dat zijn onschuldige puppenhersentjes in zo’n groot en sterk lichaam zijn gepropt, terwijl hij nu toch al ruim drie jaar oud is. Daar lijdt zijn motoriek af en toe wat onder. Auke is op spierkracht de beide dames de baas. Maar zijn troon zal eeuwig wankelen. Dat is hem overigens om het even. Auke is gewoon Auke. Meer hoeft er niet te zijn.
Zonder onze honden zou het leven een stuk saaier zijn 🙂 .