In Serie

De zevende week van de bouw aan onze huizen is voorbij. Het was carnaval, dus de werkweek begon pas op woensdag. Op maandag zag het er in de hoofdstad Santa Cruz zó uit. Ongeveer de intocht van… Zwarte Piet. Daar is hier op het eiland nog geen discussie over. Zit een heel verhaal achter. Schrijf ik misschien een andere keer nog wel over. ‘Los Indianos’ heet deze dag. Heel bijzonder. Ruud en ik willen het feest nog een keer echt meemaken. Dit jaar kwam het er niet van. We willen niet echt, denk ik dan.. Maar het is ook gewoon best wel druk op het moment. De foto’s komen uit ‘El Apuron‘.

 

Hoe dan ook. De mannen van Óscar zouden op donderdag weer komen werken. Maar ze begonnen een dag eerder. Ze zeggen dat er veel te doen is, op het moment, voor het bedrijf. Zolang ons projectje voorrang krijgt, vinden wij dat niet erg.

Op woensdag en donderdag werd de bekisting van de Corona op de muren van het grote huis helemaal afgemaakt.

 

Op woensdag werd ook gestart met de bouw van ons tweede vakantiehuis. Óscar en Jorge, de voorman op ons project, trokken de bekende streep in het zand. We bouwen in serie: als de muren van het eerste huis staan, gaat er straks een ploegje verder met het dak. De eerste club schuift door naar huisje 2 en straks naar huisje3. Als ik de planning van Óscar overzie, vermoed ik dat er in de serie tussen huisje 2 en huisje 3 nog een huisje elders op het bouwlijstje staat. Maar dat weet ik niet zeker. Ik heb er ook niet naar gevraagd.

 

Op donderdag werd voor huisje2 het gat in de grond gegraven.  Met de grond die vrijkwam werd het terras een halve meter breder gemaakt op de plek waar het huisje gaat worden gebouwd.

 

Ook werden op het terras dat onder huisje2 ligt nog eens tien bomen gerooid. Op ons verzoek. Ze waren hopeloos. Dit waren overigens wel de laatste bomen die we gaan rooien. Vanaf nu gaan we alleen nog maar opbouwen. Het plan is om verderop dit jaar acht Ortaniques in een groot vierkant terug te planten. Met een kampeertafel of zo iets, in het midden, voor de toekomstige gasten. Wordt een mooie plek om te zitten. Een Ortanique is een kruising tussen een sinaasappelboom en een mandarijnenboom. Ze dragen mooie vruchten van het formaat mandarijn maar zonder al dat witte spul in het vruchtvlees. Je kunt ze persen (ben je wel ff bezig). De sap smaakt een beetje naar verse ‘Betuwe Tweedrank’, dat ik vroeger zo lekker vond. Toen was ik acht. Nog steeds lekker.

 

Op vrijdag werd in het grote huis de bekisting voor de Corona volgestort met beton. Dit gebeurde met een grote kraan, waarvan ik me afvraag of die daar wel mocht staan. Er geldt een verbod voor zwaar verkeer op ons deel van de Camino de Pinto, omdat de weg er smal is en de helling van de Barranco de Ánimas, die er direct aan grenst, erg steil is. Alles staat er echter nog, het asfalt is niet weggezakt richting de bodem van de barranco.

 

Op vrijdag ook werd voor huisje2 ‘de bodem’ gelegd. De betonnen onderlaag waarop volgende week het fundament wordt aangelegd.

 

Aan de achterzijde van huisje2 ontstaat een mooie afgesloten plek tussen grote mangobomen en avocadobomen. Dat wisten we al, maar dat wat er in ons hoofd zat komt er nu ook uit in het echt. Een plekje helemaal privé midden tussen het fruit.

 

Ruud heeft de grote citroenboom en de chirimoyaboom, die ook op deze plek staan, gesnoeid op de Kakienmanier. Met de motorzaag. We hopen dat het zo werkt.

 

Met de komst van de bodem van het tweede huisje en het verwijderen van de bomen op het terras onder dat huisje is er iets bijzonders gebeurd. Opeens lijkt alles beter op zijn plek te vallen en kloppen de verhoudingen in de boomgaard. Er is een soort van evenwicht ontstaan dat er eerder niet was. Helemaal doorgronden doe ik het nog niet, maar het voelt goed.

 

Sinds de komst van de koelkast van Óscar in ons betonnen schuurtje en de komst van ons koffiezetapparaat bovenop die koelkast, is de finca nog meer een thuis aan het worden. Met een zithoek en een lunchplek.

Volgende week gaat de bekisting van de corona van het eerste huis eraf, en kijken we of alles heel blijft. De fundering voor het tweede huis wordt gelegd. En. Mogelijk wordt er hout bezorgd. Dan moeten Ruud en ik schilderen en schuren. Niet heel erg goed getimed. Want eerst gaan we een lang weekend naar Nederland om verjaardagen te vieren en daarna komt Michel met ons mee om regen te brengen naar het droge Puntagorda.  En misschien nog wat te fietsen ofzo.. Planningen maken op La Palma blijft een moeilijk iets.