Gaatjes Prikken

Na de leuke drukte van vorige week, met het bezoek van Angelique en Erika,  een tweetal gidswandelingen in de Caldeira, en dat alles in combinatie met mijn verblijf in Nederland, heeft Ruud deze week eindelijk de tijd om het werk aan het irrigatiesysteem op de finca af te maken.

 

En dat betekent: gaatjes prikken. Heel veel gaatjes prikken. Om de druppelslangen te kunnen inpluggen in de grotere aanvoerslangen. Totdat alle spieren en gewrichten er pijn van gaan doen.

 

Het oude irrigatiesysteem is vandaag definitief uitgeschakeld voor alle vier  noordelijke terrassen. De bomen van de onderste drie terrassen zijn inmiddels aangesloten op ons nieuwe systeem en hebben gisteren en vandaag hun eigen druppelslangen gekregen. Dat ziet er ongeveer zó uit.

 

Het bovenste terras op het noorden volgt morgen. Alleen de bomen op  het middelste zuidelijke terras krijgen nu nog hun water met het oude watersysteem. Maar dat is een kwestie van dagen. De bulldozers van Oscar kunnen komen! Fruitbomenwaterleidingtechnisch zijn we er klaar voor. De jong aangeplante avocado’s op het zuiden krijgen voorlopig nog water met de hand. Hun wortels zijn nog te klein voor een druppelslang.

 

Het heeft afgelopen zondag flink wat geregend op de finca. Voor Puntagorda-begrippen dan. Dat heeft de jongste aanplant goed gedaan. Alles staat er fris, groen en rechtop bij. Ook onze palmboom, die het nu echt lijkt te gaan redden op zijn nieuwe plek..

Op het onderste avocadoterras op het zuiden ligt nog één plantgat open. We komen een plant tekort. En er is nergens nog een avocadobaby te krijgen. Winter is coming. Het plantseizoen is voorbij. We maken het laatste gat gewoon maar weer dicht. Nog steeds gelukkig dat we de rest wel op tijd bij elkaar hebben kunnen sprokkelen.

 

Ik dacht appeltaart te gaan maken, van deze appels. Ze zien er op de foto zo gezellig uit en sinds we hier wonen weet ik hoe ik taarten moet bakken.

 

Maar het feest ging niet door. Althans niet met deze eigen appels. Gaatjes prikken. Dachten de bichos. Net als eerder dit jaar bij  een groot deel van de perenoogst het geval was, zaten de appels vol met wormholes en wormpjes.

Ik ga de fruitboomnetten van Antonio steeds beter begrijpen. Volgend jaar doen we een fruitbomennettenplan en maken de bichos geen kans. Al doende leert men. Dan heeft het appelboompje van op de foto overigens al plaats gemaakt voor een vakantiehuis. Gaan we vanuit 🙂  🙁 .

 

En dat vakantiehuis zal dít uitzicht hebben. Mooi toch?