Heen&Weer en dan.. Dag 486

Geen blogposts de laatste tijd. Excuses aan de ‘vaste lezers’.  Ik was in Nederland en daar ging alle tijd op aan werk & visites & twee voetbalwedstrijden van het Nederlands Elftal. Dan schiet het blog er al snel bij in.  Bovendien verloor ik een dag door een ‘ongelukje’ bij het overstappen in Barcelona. Die moest ik inhalen, hetgeen niet echt mee viel.

Vorige week dinsdag kwamen Angelique en vriendin Erica een weekje vakantie vieren in ons Boeddhahuis. We konden op dinsdagavond laat nog net even met z’n vieren bijpraten aan de pizza-tafel van Flor de Lotus.  De volgende ochtend vertrok ik van La Palma naar Schiphol. Ik zal maar niet vertellen dat ik tijdens de tussenstop in Barcelona mijn vliegtuig miste omdat ik de tijdzone op mijn laptop niet had aangepast, terwijl ik op het vliegveld aan het werken was… Zo kwam ik een uur later dan gepland pas aan op de gate en daardoor een dag later in Nederland.  Ik was precies één minuut te laat op de gate. Achter de gesloten glazen deur stonden nog mensen te wachten, voordat ze het vliegtuig konden instappen. Van een onverbiddelijke Vuelingmeneer mocht ik tóch niet meer het vliegtuig in.  Ik kan het hem niet kwalijk nemen, maar soms hoop je dat mensen net iets rekkelijker met regeltjes om willen gaan. Gevalletje ‘Computersaysnoooo’. Flink balen, natuurlijk, om zoveel dommigheid. Van mezelf, bedoel ik.

 

Dan ziet het vervolg er ongeveer zó uit. Op de foto links loop ik op een donderdagochtend in oktober op een wat sombere dorpsstraat in Renswoude, op weg naar ons NLthuis. Tegelijkertijd staat Ruud, samen met zus en Erica, op de foto rechts te genieten van het uitzicht vanaf de Roque de los Muchachos. Zo kan het gaan, soms.

 

De rechtstreekse terugvlucht uit Nederland, op dinsdag, verliep een stuk voorspoediger en gisterenmiddag was ik dan eindelijk weer thuis op onze finca. Avocadoplanten water geven. Met de hand. En af en toe een blik op de oceaan. Daar krijg je een heel  rustig en tevreden gevoel van.

 

Zo’n gevoel kreeg ik ook toen aan Ruud en mij op dinsdagavond, op het vliegveld, direct na aankomst, onderstaand pakket werd overhandigd. Op dag 486 na vergunningsaanvraag hebben we éindelijk de formele goedkeuring van alle overheidsinstanties op eilandniveau ontvangen! Het heeft zó lang geduurd, dat Ruud en ik er eigenlijk niet eens blij meer mee waren. Met de formele goedkeuringen kan de gemeente Puntagorda nu het proces starten om de bouwvergunning af te geven. Dat proces heeft nog zo’n twee, drie maanden nodig, werd gisteren aan Ruud verteld toen hij het pakket inleverde op het gemeentehuis. Van Oscar, onze aannemer, weten we dat we alvast kunnen beginnen met de bouwwerkzaamheden, voordat deze laatste fase is afgerond. Volgende week hebben we een (laatste) afspraak met hem over begroting en contract. We hopen dat we aan het einde van de maand kunnen beginnen met de bouw. En dat het niet al te veel gaat regenen op ons deel van het eiland, de komende tijd.

 

Ik heb op dit blog al veel foto’s van zonsondergangen laten zien. Op de foto hieronder zie je het tegenovergestelde van een zonsondergang. Ook heel mooi, vind ik. Gisterenavond zag ik vanaf de veranda van ons huurhuis de maan opkomen boven Puntagorda.

 

Op een paar blaffende honden na was het muisstil. Het schouwspel duurde een minuut of tien. Het licht van de opkomende maan raakte steeds een nieuwe wolk aan, totdat de hele lucht vol was van kleine lichtgevende wolken. Prachtig om te zien. Ik voelde me weer helemaal thuis.