Het blog stond de afgelopen weken in de pauze-stand. Het is een moeilijke tijd geweest, écht een leven tussen hoop en vrees. Helaas al snel met minder van het één en meer van het ander. Teunis wilde niet dat dit blog een ziektegeschiedenis zou worden en dus weid ik er hier niet verder over uit. Hij is afgelopen dinsdagochtend overleden in Hospice De Luwte in Soest. Ik heb geen woorden voor de liefdevolle wijze waarop hij daar in zijn laatste weken is verzorgd.
Ik ga proberen om onze plannen op La Palma voort te zetten. Het zal niet gemakkelijk zijn, maar ik wil afmaken waar hij zo ontzettend hard voor heeft gewerkt. Ik ga mijn maatje ontzettend missen. De zonsondergangen op La Palma zullen nooit meer hetzelfde zijn.
Het is gewoon niet te bevatten Ruud. Het is net een maand geleden dat we op de zondagochtend, voor jullie vertrek, een behoorlijke poos hebben zitten praten. Iemand reageerde op mijn blog met de woorden dat het overlijden van een geliefde het pijnlijkst is voor de nabestaanden. Teunis is nu vrij van pijn en hopelijk op een plaats waar hij gelukkig is. Jij moet door met je pijn van het gemis en alle problemen waar je nog voor komt te staan zonder zijn steun. Anky en ik wensen je heel veel sterkte en wijsheid.
Lieve Ruud, ik heb gisteren nog door het blog gelezen, op zoek naar een stukje over de honden wat Teunis met veel humor had geschreven. Dan kom je zo veel prachtige teksten tegen vol plannen en hoop op betere tijden waarin dingen wat meer zullen vlotten. Ook prachtige verslagen over jullie wandelingen, de mooie natuur, de zonsondergangen en de sterrenhemels. Het doet zo’n pijn dat jullie niet samen verder mogen werken aan jullie droom. Dat jullie geluk, jullie 2-eenheid zo wreed wordt verstoord. Ik kan het niet accepteren en heb zo met jou te doen. Ik zal er voor je zijn en je helpen waar ik kan maar die leegte kan niemand vullen. Ik ben dankbaar Teunis te hebben mogen kennen. Hij heeft ook mijn leven verrijkt. Heel veel sterkte lieverd.
Ruud,
Wij hebben dit niet verwacht dat het zo snel zou gaan, elke keer als wij “Henk en Marieke” belde of bij je moeder en vader op bezoek waren om jullie zoveel mogelijk op afstaand te steunen was er weer een negatieve uitslag.
We zijn sprakeloos en stil!
Namens de Familie Smit wensen wij jou heel veel sterkte en kracht toe voor nu en in de komende tijd.
Heel veel sterkte Ruud in deze heftige moeilijke tijd
Ruud,
Toen jij, tijdens je eerste maaltijd in het hospice, jullie verhaal deed, waren de parallellen met ons eigen leven erg groot. Begin 50, je hart volgen, je dromen najagen, alles opgeven en het roer volledig omgooien. Alleen jullie verhaal heeft zo’n dramatische afloop dat het mij erg heeft aangegrepen. Dat gebeurt bijna nooit. Nu wel. Fijn dat je je verhaal hebt willen delen. Dank dat ik voor jullie iets heb mogen en kunnen doen in het hospice.
Ruud ik wens je alle kracht toe die je nodig zult hebben om door te gaan en jullie droom te verwezenlijken zonder je maatje.