Bloemenfinca

Het is alweer drie weken geleden dat ik terugkeerde van mijn bezoek aan Nederland. Op de dag na terugkomst maakte ik onderstaande foto’s. Ruud had tijdens mijn afwezigheid het gras in de boomgaard gemaaid. Dat zag er ongeveer zó uit:

 

Omdat alles nu eenmaal went, lukt het ons niet meer zo goed om het landschap van ons eilandje in het algemeen, en onze boomgaard in het bijzonder, met ‘vreemde ogen’ te bekijken. Als je elke dag sinaasappels aan bomen ziet hangen, hoort dat zo, en is het alsof je appels aan een appelboom ziet hangen. Niks bijzonders dus. Maar ‘vers terug’ uit Nederland, lukte het me weer om onze boomgaard met ‘Nederlandse zintuigen’ in me op te nemen. Ik vond het prachtig!

De fruitbomen staan in bloei. Sinaasappelbloesem. Avocadobloemen. Mangobloesem.

 

In de eerste dagen na mijn terugkomst werd ik soms een beetje overweldigd door de heerlijke geuren buiten: kruiden, bloesems en de geur van pas gemaaid drogend gras.

Ruud heeft de hellingen op de finca nog niet gemaaid. Overal waar je kijkt zie je de meest prachtige veldboeketten staan.

 

Het grote avocadobomenterras (in ontwikkeling) is een grasveld geworden, omzoomd met bloemenborders. Zo kan je het niet bedenken als je een tuinontwerp maakt. Allemaal het gevolg van de regen dit voorjaar. Wij hadden  het zo nog niet eerder gezien, maar deze bloemenpracht schijnt ‘normaal’ te zijn voor La Palma; we hebben na drie droge jaren eindelijk weer eens een ‘normale’ winter gehad, met een ‘normale’  hoeveelheid regen. Zegt men.

 

De noordelijke helft van onze finca, de helft waar de beide kleine huisjes staan of komen te staan, ligt wat meer beschut tegen de harde wind en de felle zon. Het effect van de dennenbomen die ons terrein omzomen. De bloemendiversiteit is daar nog veel groter.

 

Het is een feest om, tussen het vele kantoorwerk door, steeds even een klein rondje te maken en je ogen de kost te geven.

 

Op de achtergrond zijn altijd het Cruz de Matos en de meestal blauwe oceaan aanwezig.

 

Na een week vol grijze luchten in het vaderland (ik had pech met het weer), was de thuiskomst een verademing. Niet alles is ‘hoera’ en ‘fantastisch’ op La Palma, weten we inmiddels, na een verblijf van ruim twee jaar op het eiland en een bouwtraject dat sinds de aankoop van ons grondstuk nu al het vierde jaar is ingegaan. Maar alle kleuren en geuren in het dagelijkse leven compenseren ruimschoots voor alle stress en zorgen, die we soms hebben.