De bouw van het Eerste Kleine Huis is in de fase van de Laatste Loodjes aanbeland. En zo als het gaat met laatste loodjes, ze wegen altijd zwaar. De afronding van alles verloopt in een tergend traag tempo. Semana Santa (dat is de week voorafgaand aan Pasen, waarin vrijwel heel Spanje vrij heeft, een beetje vergelijkbaar met de week tussen kerst en oud-en-nieuw in Nederland); De meniscus-blessure van Jorge; Een overlijdensgeval in de familie van Óscar; En natuurlijk het trage tempo waarin onze hypotheek tot stand komt; het werkt allemaal niet mee aan een snelle afronding. Terwijl Ruud en ik er zó aan toe zijn om het huisje ‘af’ te hebben… Maar goed, uiteindelijk komt alles toch wel goed, op La Palma. Dus het huisje zal ook wel afkomen.
Vandaag komt de taxateur om de waarde van ons grondstuk en ons project te bepalen. We hopen dat hij een beetje tempo kan maken met het opstellen van zijn rapport. Als het goed is, geeft dat rapport het laatste groene licht dat nodig is voor onze hypotheek.
Het Eerste Kleine Huis staat er nu zó bij: Aan de buitenkant is alles klaar, behalve de laatste verflaag op de muren en het terras aan de oceaanzijde van het huis. Ook moet er nog een halve veranda aan de oceaanzijde van het huisje worden gemaakt door de timmermannen. In een vervolgfase komt er dan nog het zwembad, ook aan de oceaanzijde van het huis. En natuurlijk moeten we de tuin rondom het huis nog gaan inrichten.
Ook binnen is alles vrijwel afgerond. De binnenzijde van het dak moet nog met een laatste brandwerende laklaag worden afgewerkt. Die laag geeft het dak ook een nog net iets donkerder kleur en zorgt ervoor dat het hout een beetje gaat glimmen. De muren zijn afgewerkt. De stenen vloer en stenen plinten zijn afgewerkt. De binnenhuis-aansluitingen voor de elektra en het water zijn afgerond. Normaal gesproken zou Ruud nu bezig zijn met het inbouwen van de keuken. Maar. We wachten op het los komen van de hypotheek. In de douche moet nog een glazen spatscherm worden aangebracht. Na dit alles kunnen we gaan schoonmaken en kunnen de meubels vanuit de container en vanuit diverse winkels worden ingevlogen.
Tijdens de voorbije regenperiode gebeurde er achter ons betonnen schuurtje dít. De terrasmuur van onze bovenbuurvrouw, tevens de erfgrens tussen ons terrrein en haar terrein, stortte gedeeltelijk in. De instorting gaf gelukkig geen grote schade, hoewel dat wel had kunnen zijn, want onze irrigatiewaterleiding (waarop een enorm hoge waterdruk staat) werd bedolven onder een aantal grote rotsblokken. Buurvrouw in paniek. Want dit moet zij repareren. Maar zo’n reparatie is nog niet zo gemakkelijk en kost een hoop geld.
De ineenstorting van het muurtje was voor ons een beetje een geluk bij een ongeluk. Door het voorval kwamen we in gesprek met Marcos, de zoon van boze bovenbuurvrouw. Hij beheert het terrein en de vakantiewoningen op het terrein tijdens haar aanwezigheid. Marcos is de redelijkheid zelve en wist met zijn moeder in gesprek te komen over de door ons gewenste aansluiting van ons terrein op het elektriciteitsnet. In de veruit goedkoopste variant loopt zo’n aansluiting dwars over het terrein van de bovenburen.
Inmiddels liggen de kabels klaar. Dankzij Marcos hebben we alsnog een afspraak kunnen maken met zijn moeder, ruim anderhalf jaar na ons eerste verzoek dat toen nog vol boosheid en fanatisme werd afgewezen.
In het verlengde van ons betonweggetje, dat midden over onze boomgaard loopt…
…leidt op het terrein van bovenbuurvrouw dit door kruid overwoekende weggetje rechtstreeks naar de dichtstbijzijnde stroomkabel en telefoonpaal. Over dit weggetje mag Óscar nu alsnog de kabels ingraven, zodat we de kortste weg kunnen gebruiken om onze vakantiehuizen op stroom en op supersnel internet te kunnen aansluiten.
Als compensatie voor het feit dat bovenbuurvrouw haar huurhuisjes twee weken dicht moet doen, repareert Óscar op onze kosten de ingestorte muur en legt hij, eveneens op onze kosten, een betonnen rijspoor aan tussen één van buurvrouw’s vakantiehuizen en de openbare weg. Een allerzins redelijke ruil, vinden Ruud en ik. Zeker als je bedenkt dat bovenbuurvrouw in het afgelopen jaar toch best veel overlast heeft ervaren van onze bouwactiviteiten. Inmiddels begrijpen wij ook iets meer van het fanatisme waarmee ons oorspronkelijke voorstel werd afgewezen. Óscar en bovenbuurvrouw groeiden ooit op in het zelfde dorp en er ligt iets van ‘oud zeer’ tussen beiden. Bovenbuurvrouw wil absoluut niet rechtstreeks met Óscar spreken. Óscar gebruikt nogal eens het bijvoegelijk naamwoord ‘mala’ als we over bovenbuurvrouw spreken. Ruud en ik gaan daar verder maar niet in graven… Hoewel we natuurlijk wel nieuwsgierig zijn 🙂 .
Inmiddels heeft bovenbuurvrouw haar handtekening gezet onder de toestemmingsverklaring die het energiebedrijf eist vóór aanvang van de werkzaamheden. Óscar gaat volgende week beginnen met de graafwerkzaamheden. Onze electriciteitskast komt hier te staan. Voor die tijd moet de oude irrigatie-installatie (het deel vanaf de hoofdkraan) nog ontmanteld worden. Dat wordt misschien nog een dingetje.
Inmiddels gaan de praktische gedachten van Ruud en mij geleidelijk aan uit naar de bouw van het Tweede Kleine Huis. De precieze locatie van dat huis moeten we nog bepalen, maar het zal op dit grasveldje gaan gebeuren. Het grasveldje ligt vlak bij de ‘gasten-ingang’ van onze boomgaard, aan de Camino de la Capilla (het Paz-y-Libertad-weggetje).
Vanuit het huisje belemmeren de dennenbomen het zicht op zonsondergangen. Daarom hebben we voor dit huisje een zonsondergangsterras op het hoogst gelegen niveau van onze finca in de planning staan. Langs de noordgrens van ons kavel loopt een pad naar dit terras toe. Dit pad moeten we nog gaan verharden met beton
Ongeveer op déze manier.
Langs dit toekomstige pad moet een aanplant gaan ontstaan van inheemse planten en struiken. Afgelopen donderdag zetten we hiervoor de eerste stap. We plantten drie palmboomstekjes. Twee stekjes kregen we gift van Jorge, één stekje kregen we van Ankie. Als de stekjes aan slaan, wordt het hier straks heel mooi.
Dat zonsondergangsterras moet, als het zo ver is, op dit grasveldje een plek krijgen.
Tot slot nog maar weer eens een zonsondergang, vanaf ons eigen terras. Deze is van gisteravond. Na een koude periode is het nu weer wat warmer, gelukkig. Buiten eten. En daarna dit bekijken.
Het blijft één van onze favoriete bezigheden.